Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

'ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ'...


Σκηνικό: Μια πόλη-νησί που μέρες τώρα βράζει, βουτηγμένη στην υγρασία και τις αναθυμιάσεις της ζέστης κάθε βράδυ απο το μπετόν των πολυκατοικιών και των πεζοδρομίων. Δεν έχει αδειάσει όπως άλλες χρονιές. Ούτε προβλέπεται να συμβεί. Οι νύχτες ωστόσο ήσυχες, σαν πλάνο σκηνοθέτη που αργόσυρτα κυλάει σε μια διαδρομή... Αυτή διασχίζω. Και μαζεύω εικόνες, σαν μικρά πλάνα ταινίας... 

Σκηνή 1η: Την κρατούσε απο το χέρι και με κόπο ανέβαιναν το πεζούλι. 'Δεν γίνεται, θα πέσω. Αχ σε βασανίζω..." μονολογούσε εκείνη. Εγγονός της μάλλον το παλληκαράκι, με υπομονή περίσσια και τρυφεράδα στο βλέμμα, στις κινήσεις του, της επαναλάμβανε υπομονετικά "δε θα πέσεις. Δείξε μου εμπιστοσύνη, μη φοβάσαι"... Το τόνιζε το 'εμπιστοσύνη', σαν μια λέξη που εκείνη δε γνώρισε ποτέ και έπρεπε να τη μάθει τώρα στα 80 της. Και ίσως εκείνο το ανεπαίσθητο δυνατό κράτημα που πρόσφερε εκείνη στο μπράτσο του να ομολογούσε ότι έστω και έτσι, έστω και τώρα, ήθελε να γευτεί αυτό τον άγνωστο "κόσμο"... 

Σκηνή 2η: "Μετά απο ότι έγινε δεν ξέρω... Ράγισε καταλαβαίνεις? Μπορώ να έχω πάλι εμπιστοσύνη?"...Πίνανε καφέ δίπλα στη στάση λεωφορείου. Εκεί τις βρήκα. Σκοτεινιασμένη η μία, δυναμική η άλλη, να συμπαρασταθεί στην "απώλεια" της φίλης της... "Δύσκολο είναι το ξέρω, αλλά όλοι κάνουμε στραβοπατήματα. Όλοι αξίζουμε δεύτερη ευκαιρία", της απαντούσε. Σαν να πετάρισε μια σπίθα στη σκοτεινιά της άλλης. "Ίσως, ναι...Δεν είναι εύκολο, αλλά ίσως αξίζει", κατέληξε. Τη φαντάστηκα να παλεύει να 'κολλήσει' το σπασμένο γυαλί... "Να διαλέξεις γερή κόλλα", ευχήθηκα...

Σκηνή 3η: 'Δώσε μου την μπάλα σου και θα σου δώσω το κουβαδάκι'. Δίκαιη συναλλαγή φαινόταν. Ο μπόμπιρας όμως που πήρε την μπάλα, έφυγε τρέχοντας μέσα στο πάρκο και άφησε τον 'συμπαίκτη' του να κοιτά απορημένος χωρίς να καταλαβαίνει 'τι πήγε στραβά? τα συμφωνήσαμε αφού..."...Ίσα που βούρκωσε. Δεν έκλαψε. Απλά βούρκωσε με εκείνο το τρέμουλο στα χείλη του. Έκανε ένα βήμα μπρος σαν να ήθελε να τρέξει, να μαλώσει με τον 'προδότη'. Αμέσως μετά όμως στράφηκε σε άλλη παρέα. "Ας προσπαθήσουμε ξανά", φαντάστηκα να του λέει ο εαυτός του... 

Σκηνή 4η:... Οι δικές μου σκέψεις ακούγονται σε εμένα τώρα. Εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη... Γίνεται χωρίς αυτήν; Αν τη διαγράψεις απο το λεξιλόγιο σου, θα έχει πολλές πτώσεις σε κάθε πεζούλι και χέρι δε θα βρίσκεις να κρατηθείς, πολλές απορίες θα γεμίζουν το σακούλι σου με  "μήπως αν..." και για πολλές πράξεις σου θα ακροβατείς μεταξύ 'δικαίου' και 'αδίκου'. Το ξέρεις καλά ότι είναι από τα πιο εύθραυστα υλικά μέσα μας. 'Γεννιέται' δύσκολα. Πεθαίνει εύκολα. Συντηρείται με πολύ κόπο και πόνο. Πολλές φορές όμως ανασταίνεται. Ίσως τις περισσότερες φορές ανασταίνεται. Απο τις στάχτες της. 

Ψτ... Εμπιστευτικά σου τα λέω όλα αυτά. Κράτα τα για σένα, ναι;  ;)

10 σχόλια:

  1. Τι ομορφη αναρτηση. Πολυ πετυχημενη σε καθε εκφραση, σε καθε παραδειγμα!

    Καρταω τις τελευταιες λεξεις

    " 'Γεννιέται' δύσκολα. Πεθαίνει εύκολα. Συντηρείται με πολύ κόπο και πόνο. Πολλές φορές όμως ανασταίνεται. Ίσως τις περισσότερες φορές ανασταίνεται. Απο τις στάχτες της. "

    Κι αναρωτιεμαι...σιγουρα ανασταινεται; Ή μηπως, αν χασουμε την εμπιστοσυνη μας σε καποιον, μας ειναι πιο ευκολο να παραμυθιαστουμε οτι μπορουμε να ξαναχτισουμε πανω στα χαλασματα, απο το να βρουμε το κουραγιο να φυγουμε; Χτιζεται τοσο δυσκολα. Με φοβιζει η σκεψη να χασω την εμπιστοσυνη μου σε ανθρωπους που αγαπω.

    Καλο απογευμα σαλονικια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θαρρώ πως το σίγουρο είναι ότι ίποτα δεν είναι σίγουρο. Όλα μπορούν να συμβούν, αναλόγως το πότε, το πώς, τον τόπο, χρόνο, την επιθυμιά...Όλα ρευστά. Και γι'αυτό δύσκολα μα και συνάμα άκρως γοητευτικά.Και ναι, υπάρχει πάντα ο φόβος αυτός, μα δεν μπορείς να ζεις μ'αυτόν. Απλά ειλικρίνεια λέω εγώ. Όσο περισσότερη γίνεται...

      Διαγραφή
  2. Θα μπορούσα να λείψω από μια τόσο εμπιστευτική ανάρτηση; ΟΧΙ!
    Η πρώτη μου αίσθηση:
    Να ένα καλό σενάριο, με τίτλο "Εμπιστοσύνη;" (με ερωτηματικό όμως)!
    Και η σκέψη: Χμ! Πώς φαίνονται οι cinefil και όχι μόνο!!!
    Δεύτερη αίσθηση:
    Εμπιστοσύνη μπορώ να έχω μόνο στον εαυτό μου και αυτό γιατί μ' έχουν ταΐσει με πολλά ψέματα... με πολλά "είπα ξείπα"... με πολλά "άλλα λέω και άλλα κάνω"!
    Για να καταλήξω, στο αγαπημένο μου:
    "Δώσε με τη καρδιά σου, αλλά μη προσδοκάς, δεν θα απογοητευτείς ποτέ"! Βούδας και Χριστός!

    ΑΦιλάκια Κυριακάτικα και χαλαρά!

    ΥΓ: Αν έχεις σκοπό να γράψεις κάποιο σενάριο... στείλε mail!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δώσε με την καρδιά σου...Αυτό ακριβώς ;)
      *τιμητικά τα λόγια σου καλή μου, ιδιαίτερα απο σένα. Φχαριστώ απο καρδιάς και θα τα έχω κατά νου ;)

      Διαγραφή
  3. Άσωτο αγόρι, τώρα έρχομαι κατά κει...
    "Σας" σκεφτόμουν...
    ΑΦιλάκια στοργικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι καλά που θα ανταμώσετε και πάλι...Θέλω και εγώ... (κάποια στιγμή)... ;)

      Διαγραφή
  4. Έλααααααααααααααααααα!
    ΑΦιλάκια πολύ πολύ βροχερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας στέλνω και απο εδώ, ζεστά αυγουστιάτικα ;) Να μου περνάτε έμορφα

      Διαγραφή