Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

ΘΑΡΡΟΣ Ή ΘΡΑΣΟΣ?

"Μην παλεύεις να σώσεις τον κόσμο, δεν γίνεται". Το άκουσα τουλάχιστον δέκα φορές να μου το λέει. Και δεν ήταν ο μόνος που μου το είπε. Το ακούω τελευταία απο πολλούς. Όλοι παλεύουν να με πείσουν ότι ζούμε στο καβούκι μας, ότι συλλογικότητα δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει, ότι κακώς ματώνω μέσα μου κάθε φορά που ακούω τη φράση "και τι να κάνουμε; Έτσι έχουν τα πράγματα...". Μα μάτια μου, πώς αλλάζεις κύτταρα? Πώς γίνεσαι ένας άλλος? Πώς παύεις να ελπίζεις ότι η Άνοιξη θα έρθει? Μήπως και όλοι αυτοί που βάλανε το λιθαράκι τους για τις μεγάλες αλλαγές του κόσμου τα ίδια δεν άκουγαν? Δεν μπορεί...Τρελούς θα τους θεωρούσαν...Είχαν όμως θάρρος (ή θράσος?)...
Νομίζω όμως ότι "είμαστε λίγοι γι'αυτό είμαστε πολλοί". Και θα συνεχίσω να προσμένω τη μέρα που θα ανοίξω την πόρτα και ένας άνθρωπος θα μου δώσει ένα δέμα με "ζυμωτό ψωμί, γλυκό κρασί και λουλούδια"...Τότε η πασχαλίτσα σαν αυτή που στέκει πάνω στη φωτογραφία θα ανοίξει τα φτερά της και η ευχή που θα κουβαλάει στο πέταγμα της θα γίνει αλήθεια...;)

*οι δύο τελευταίες φράσεις με bold -ίσως λίγο παραφρασμένες γιατί δεν τις θυμάμαι ακριβώς- είναι απο το βιβλίο του Θοδωρή Γκόνη "Ο ύπνος της Αδριανουπόλεως" (εκδ. Άγρα). Εξαίρετο...

24 σχόλια:

  1. Αν πάψεις να κάνεις όνειρα, να παλεύεις να τα πραγματοποιήσεις...τι νόημα έχει η ζωή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλέπεις ορισμένα όνειρα αποτελούν για ορισμένους ονειροπόληση ή αν προτιμάς ρομαντική αφέλεια...Κάθετι όμως πιστεύω έχει πολλές αναγνώσεις. Μια επιφανειακή προσέγγιση μόνο, συνήθως το αδικεί.

      Διαγραφή
    2. Τίποτα δεν εχει μια μόνο ανάγγνωση...είναι αφελές να το πιστεύει κάποιος!!

      Διαγραφή
    3. Συμφωνώ...Αλλά να που συμβαίνει...
      Προχωράμε και έτσι, δεν πειράζει...

      Διαγραφή
  2. πολύ μου αρέσει αυτή η διάθεση! και ναι, δεν είμαστε καθόλου λίγοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι να βρίσκω συνταξιδιώτες...;)
      Είναι μια κάποια δύναμη...

      Διαγραφή
  3. αγαπημένο βιβλίο το έχω πάρει και το έχω ξαναπάρει για δώρο σε φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είμαστε λίγοι, εξάλλου δεν έχουν μόνο τα νούμερα σημασία.
    Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, το βάζω όμως στην λίστα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμη και τα νούμερα έχει σημασία απο ποιά πλευρά τα κοιτάς...;)
      Να το διαβάσεις, αξίζει...

      Διαγραφή
  5. Όνειρα, και πάλι όνειρα! Η ζωή θέλει και θάρρος και θράσος! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένας ένας και σιγά σιγά θα το δουν..εννοείται ότι και μόνοι μας μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο! Ξεκινάμε από τα μικρά και συνεχίζουμε!
    Μην τους αφήνεις να σου χαλάνε τη θετική ενέργεια!
    Σε χαιρετώ*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε μου χαλάνε την ενέργεια σοφοπούλι μου. Μάλλον με βοηθάνε να πεισμώνω και να προσπαθώ περισσότερο να αντέξω αυτό το σύμπαν...Συνεχίζουμε...;)

      Διαγραφή
  7. υπαρχει ανθρωπος που να μην ελπιζει; σταματαει η ζωη;)

    ωραιο δειχνει το βιβλιο.. ζυμωτο ψωμι; κι αν ειναι κατι αλλο ας πουμε;

    πολλες φορες μας προσφερουν πραγματα με εναν αλλο τροπο απο αυτον που σκεφτομαστε δε παυει ομως να ειναι προσφορα..

    σπανιο αλλα γινεται ;)

    φιλακια και καληνυχτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσφορά μεγάλη...Αρκεί να φιλτράρεις σωστά τα...δώρα...;)
      *τι θα έβαζες αλήθεια αντί για ψωμί? Φρούτα ίσως?

      Διαγραφή
  8. Αλήθεια πόσες φορές έχω ακούσει αυτή την πρώτη φράση;! Κι ακόμα να με πείσουν... Τη δύναμη τη νιώθω μέσα μου ότι κι αν λένε οι άλλοι!! Όσο για το βιβλίο, θα το αναζητήσω γιατί ομολογώ μου κίνησες το ενδιαφέρον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου σημασία δεν έχει για μένα να πείσεις ή να πειστείς απο κάτι αλλά η πίστη που έχεις σ'αυτό που ονειρεύεσαι και το ανοιχτό μυαλό για να μη πέσεις σε λακούβες...Οπότε, ακόμη και τέτοιες κουβέντες και φράσεις, νέους δρόμους ανοίγουν. Αν το καλοσκεφτείς για καλό είναι...;)

      Διαγραφή
  9. Μάλλον το θάρρος χρειάζεται θράσος :) Αυτό που προσωπικά με πληγώνει είναι η υπερενοχοποίηση των πάντων. Έχουμε πάρα πολλά ελαττώματα και πρέπει να αγωνιστούμε να τα αλλάξουμε, όμως πρέπει επίσης να υπάρξει σωστός καταμερισμός των ευθυνών, όταν τα πάντα παραμένουν ξέφραγο αμπέλι, πως περιμένουμε να αλλάξει κάτι; Το θέμα είναι δομικό, επείγουν δυο πράγματα πρώτα α) αλλαγή του κράτους από τα θεμέλια του (...) β) ανάπτυξη. Όσο δεν γίνονται αυτά τα δυο, όσο ζούμε μια διαρκή χρεοκοπία, τόσο θα χειροτερεύουμε. Ακόμη και τότε όμως δεν πρέπει να αφεθούμε, ας μη χάσουμε την ελπίδα, την αντλούμε από όσα αγαπάμε. Το συγκεκριμένο βιβλίο δε το έχω διαβάσει... Καλό σκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον πρέπει να ξαναφτιάξουμε το αμπέλι απο την αρχή...Και ναι, έχουμε δρόμο μπροστά για να δούμε χειρότερα. Μα κάποιοι απο εμάς θα φροντίζουν να κοιτάνε τα καλύτερα που υπάρχουν, ακόμη υπάρχουν και να αγωνίζονται γι'αυτά.
      *να διαβάσεις το βιβλίο, θα σου αρέσει. Καλημερούδια.

      Διαγραφή
  10. ο μπαμπάς μου, μου είπε τις προάλλες, αν τα όνειρα κοιτούν τη γη, τότε δεν είναι όνειρα. μ' αποστόμωσε..
    δεν είναι θράσος ούτε και θάρρος νομίζω, είναι η ζωή, απλά η ζωή. η ζωή όπως θέλουμε να τη δούμε και να τη ζήσουμε. ανθρώπινα.
    μ' αρέσει το μπλογκ σου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν τα όνειρα κοιτούν στη γη δεν είναι όνειρα...χμμ...Πόσο δίκιο έχει όμως...
      Καλώς πέρασες και φχαριστώ σε...

      Διαγραφή
  11. μια χαρά τα λες...Στο καβούκι του κανείς,δεν κατάφερε ποτέ τίποτα.Χρειαζόμαστε τον άλλον,τα όνειρα,τη χαρά,την αισιοδοξία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μαζί δεν συγκρίνεται με το μόνος...Σε καμία περίπτωση...;)

      Διαγραφή