"Μην παλεύεις να σώσεις τον κόσμο, δεν γίνεται". Το άκουσα τουλάχιστον δέκα φορές να μου το λέει. Και δεν ήταν ο μόνος που μου το είπε. Το ακούω τελευταία απο πολλούς. Όλοι παλεύουν να με πείσουν ότι ζούμε στο καβούκι μας, ότι συλλογικότητα δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει, ότι κακώς ματώνω μέσα μου κάθε φορά που ακούω τη φράση "και τι να κάνουμε; Έτσι έχουν τα πράγματα...". Μα μάτια μου, πώς αλλάζεις κύτταρα? Πώς γίνεσαι ένας άλλος? Πώς παύεις να ελπίζεις ότι η Άνοιξη θα έρθει? Μήπως και όλοι αυτοί που βάλανε το λιθαράκι τους για τις μεγάλες αλλαγές του κόσμου τα ίδια δεν άκουγαν? Δεν μπορεί...Τρελούς θα τους θεωρούσαν...Είχαν όμως θάρρος (ή θράσος?)...Νομίζω όμως ότι "είμαστε λίγοι γι'αυτό είμαστε πολλοί". Και θα συνεχίσω να προσμένω τη μέρα που θα ανοίξω την πόρτα και ένας άνθρωπος θα μου δώσει ένα δέμα με "ζυμωτό ψωμί, γλυκό κρασί και λουλούδια"...Τότε η πασχαλίτσα σαν αυτή που στέκει πάνω στη φωτογραφία θα ανοίξει τα φτερά της και η ευχή που θα κουβαλάει στο πέταγμα της θα γίνει αλήθεια...;)
*οι δύο τελευταίες φράσεις με bold -ίσως λίγο παραφρασμένες γιατί δεν τις θυμάμαι ακριβώς- είναι απο το βιβλίο του Θοδωρή Γκόνη "Ο ύπνος της Αδριανουπόλεως" (εκδ. Άγρα). Εξαίρετο...
Αν πάψεις να κάνεις όνειρα, να παλεύεις να τα πραγματοποιήσεις...τι νόημα έχει η ζωή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις ορισμένα όνειρα αποτελούν για ορισμένους ονειροπόληση ή αν προτιμάς ρομαντική αφέλεια...Κάθετι όμως πιστεύω έχει πολλές αναγνώσεις. Μια επιφανειακή προσέγγιση μόνο, συνήθως το αδικεί.
ΔιαγραφήΤίποτα δεν εχει μια μόνο ανάγγνωση...είναι αφελές να το πιστεύει κάποιος!!
ΔιαγραφήΣυμφωνώ...Αλλά να που συμβαίνει...
ΔιαγραφήΠροχωράμε και έτσι, δεν πειράζει...
πολύ μου αρέσει αυτή η διάθεση! και ναι, δεν είμαστε καθόλου λίγοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι να βρίσκω συνταξιδιώτες...;)
ΔιαγραφήΕίναι μια κάποια δύναμη...
αγαπημένο βιβλίο το έχω πάρει και το έχω ξαναπάρει για δώρο σε φίλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία επιλογή...;)
ΔιαγραφήΔεν είμαστε λίγοι, εξάλλου δεν έχουν μόνο τα νούμερα σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, το βάζω όμως στην λίστα μου!
Ακόμη και τα νούμερα έχει σημασία απο ποιά πλευρά τα κοιτάς...;)
ΔιαγραφήΝα το διαβάσεις, αξίζει...
Όνειρα, και πάλι όνειρα! Η ζωή θέλει και θάρρος και θράσος! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ απόλυτος συνδυασμός...;)
ΔιαγραφήΈνας ένας και σιγά σιγά θα το δουν..εννοείται ότι και μόνοι μας μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο! Ξεκινάμε από τα μικρά και συνεχίζουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην τους αφήνεις να σου χαλάνε τη θετική ενέργεια!
Σε χαιρετώ*
Δε μου χαλάνε την ενέργεια σοφοπούλι μου. Μάλλον με βοηθάνε να πεισμώνω και να προσπαθώ περισσότερο να αντέξω αυτό το σύμπαν...Συνεχίζουμε...;)
Διαγραφήυπαρχει ανθρωπος που να μην ελπιζει; σταματαει η ζωη;)
ΑπάντησηΔιαγραφήωραιο δειχνει το βιβλιο.. ζυμωτο ψωμι; κι αν ειναι κατι αλλο ας πουμε;
πολλες φορες μας προσφερουν πραγματα με εναν αλλο τροπο απο αυτον που σκεφτομαστε δε παυει ομως να ειναι προσφορα..
σπανιο αλλα γινεται ;)
φιλακια και καληνυχτες!
Προσφορά μεγάλη...Αρκεί να φιλτράρεις σωστά τα...δώρα...;)
Διαγραφή*τι θα έβαζες αλήθεια αντί για ψωμί? Φρούτα ίσως?
Αλήθεια πόσες φορές έχω ακούσει αυτή την πρώτη φράση;! Κι ακόμα να με πείσουν... Τη δύναμη τη νιώθω μέσα μου ότι κι αν λένε οι άλλοι!! Όσο για το βιβλίο, θα το αναζητήσω γιατί ομολογώ μου κίνησες το ενδιαφέρον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη μου σημασία δεν έχει για μένα να πείσεις ή να πειστείς απο κάτι αλλά η πίστη που έχεις σ'αυτό που ονειρεύεσαι και το ανοιχτό μυαλό για να μη πέσεις σε λακούβες...Οπότε, ακόμη και τέτοιες κουβέντες και φράσεις, νέους δρόμους ανοίγουν. Αν το καλοσκεφτείς για καλό είναι...;)
ΔιαγραφήΜάλλον το θάρρος χρειάζεται θράσος :) Αυτό που προσωπικά με πληγώνει είναι η υπερενοχοποίηση των πάντων. Έχουμε πάρα πολλά ελαττώματα και πρέπει να αγωνιστούμε να τα αλλάξουμε, όμως πρέπει επίσης να υπάρξει σωστός καταμερισμός των ευθυνών, όταν τα πάντα παραμένουν ξέφραγο αμπέλι, πως περιμένουμε να αλλάξει κάτι; Το θέμα είναι δομικό, επείγουν δυο πράγματα πρώτα α) αλλαγή του κράτους από τα θεμέλια του (...) β) ανάπτυξη. Όσο δεν γίνονται αυτά τα δυο, όσο ζούμε μια διαρκή χρεοκοπία, τόσο θα χειροτερεύουμε. Ακόμη και τότε όμως δεν πρέπει να αφεθούμε, ας μη χάσουμε την ελπίδα, την αντλούμε από όσα αγαπάμε. Το συγκεκριμένο βιβλίο δε το έχω διαβάσει... Καλό σκ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον πρέπει να ξαναφτιάξουμε το αμπέλι απο την αρχή...Και ναι, έχουμε δρόμο μπροστά για να δούμε χειρότερα. Μα κάποιοι απο εμάς θα φροντίζουν να κοιτάνε τα καλύτερα που υπάρχουν, ακόμη υπάρχουν και να αγωνίζονται γι'αυτά.
Διαγραφή*να διαβάσεις το βιβλίο, θα σου αρέσει. Καλημερούδια.
ο μπαμπάς μου, μου είπε τις προάλλες, αν τα όνειρα κοιτούν τη γη, τότε δεν είναι όνειρα. μ' αποστόμωσε..
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι θράσος ούτε και θάρρος νομίζω, είναι η ζωή, απλά η ζωή. η ζωή όπως θέλουμε να τη δούμε και να τη ζήσουμε. ανθρώπινα.
μ' αρέσει το μπλογκ σου :-)
Αν τα όνειρα κοιτούν στη γη δεν είναι όνειρα...χμμ...Πόσο δίκιο έχει όμως...
ΔιαγραφήΚαλώς πέρασες και φχαριστώ σε...
μια χαρά τα λες...Στο καβούκι του κανείς,δεν κατάφερε ποτέ τίποτα.Χρειαζόμαστε τον άλλον,τα όνειρα,τη χαρά,την αισιοδοξία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μαζί δεν συγκρίνεται με το μόνος...Σε καμία περίπτωση...;)
Διαγραφή