Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΟΜΟΡΦΙΑ...

Βρέθηκα χθες στο πιο ψηλό σημείο της πόλης...Επταπύργιο. Σ'ένα χώρο γεμάτο πονεμένες μνήμες. Πάνω απο τα κάστρα, εκεί που δεν πηγαίνουν ακόμη επισκέπτες γιατί γίνονται εργασίες. Χιόνι έπεφτε παντού. Ο ουρανός λευκός. Η πόλη κάτω να ανοίγεται πέρα ως πέρα πλατιά. Ο ορίζοντας έμοιαζε ατελείωτος και αν είχε καθαρή ατμόσφαιρα θα πίστευα ότι είμαι στο Μύτικα, την κορυφή του Ολύμπου απέναντι μου...Το νησί μου...Πόσο αλλάζει μέρα τη μέρα. Πόσο άλλαξε απο τότε που οι φύλακες κοιτούσαν απο εκεί πάνω για τυχόν επιδρομές στην πόλη και αργότερα οι άλλοι...φύλακες που είχαν το νου τους μη το σκάσουν οι "βαρυποινίτες". Πυκνοκατοικημένο σήμερα. Γεμάτο κουτάκια, μα έχει κάτι πάλι...Σε σαγηνεύει. Και η θάλασσα και το βουνό... εκεί, ατάραχα, να κουβαλούν στη σιωπή τους την Ιστορία, τα δάκρυα και τα γέλια της...Πόση δύναμη μπορεί να κουβαλά μια πόλη μέσα της και αντί να της δώσει φτερά να πετάξει την κρατάει κλεισμένη σε σεντούκι..."Είναι όλα τόσο δύσκολα άραγε; Είναι δυνατόν να υπάρχει τόση ομορφιά και να μη τη βλέπουμε;", ρωτούσα τον ταξιτζή καθώς κατέβαινα στο κέντρο του νησιού. "Όχι κοπελιά. Ο άνθρωπος τα κάνει δύσκολα. Μας χρειάζονται ελάχιστα πράγματα για να ζούμε και όχι απλά να επιβιώνουμε και να ζούμε καλά, μα εμείς πείσαμε τους εαυτούς μας ότι θέλουμε πολλά περισσότερα και φυλακιστήκαμε. Έτσι χάσαμε και την έννοια του όμορφου"...Κάτι ήξερε με την πείρα των χρόνων του...Με γλύκανε χωρίς να το ξέρει, ίσως γιατί ένιωσα ότι δεν είμαι μόνη σ'αυτές τις σκέψεις. Και το χιόνι, αυτό το χιόνι που πονάει φέτος με τη συνεχή παρουσία του, ξανάγινε όμορφο...
*η μουσική με αφορμή τις Πρωτοψάλτη και Ρεμπούτσικα που έρχονται αύριο και έως τις 12 του μήνα στο Μέγαρο. Μια ομπρέλα γεμάτη νότες...

10 σχόλια:

  1. Κι ομωε καθε μερα αγνοουμε την ομορφια αυτη, μονο καμια φορα οταν την βλεπουμε μεσα απο βιντεο λεμε , μα καλα τοσο ομορφο ειναι το νησι αυτο η η πολη αυτη,.
    χαιρομαι που τα ματια σου ακομη μπορουν αν νιωσουν την ομορφια γυρω σου
    ξερεις γιατι? γιατι πηγαζει απο μεσα σου αυτη η ικανοτητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω έχω καλή παρέα σ'αυτή την ικανότητα...;)
      Και σκέφτομαι όλοι εμείς που αγαπάμε και διακρίνουμε την ομορφιά, πώς αντέχουμε συνάμα τόση βρωμιά και ασχήμια σε όσα ζούμε και ακούμε?

      Διαγραφή
  2. Η Ρεμπουτσικα ειναι απο τις πολυ αγαπημενες μου!!!!
    Ταξιδεψα κι εγω στις σκεψεις σου και συμφωνησα με τα λογια του ταξιτζη. Κι αν μας εκανε ενα καλο η κριση, ειναι να μαθουμε πια να ξεχουριζουμε την πολυτελεια απο την αναγκη!

    καλημεραααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι φωτεινό γεννιέται πάντα απο το σκοτάδι...Μα έχουμε θαρρώ πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας μικρή μου...

      Διαγραφή
  3. Η ομορφιά στα μικρά κρύβεται, σε εκείνα που έχουμε κάθε μέρα αλλά δεν τους δίνουμε την δέουσα προσοχή...

    Σε διάβασα κ πήρα βαθιά ανάσα, γέμισα παγωμένο αέρα τα πνευμόνια μου αλλά μου αρέσει... τρέχω πάλι μέσα τώρα, γιατί είμαι αρρωστούλης σήμερα!

    *Υπέροχη η Ρεμπούτσικα, ιδιαίτερα ταξιδιάρικες οι μουσικές της, πολλές από τις οποίες συνοδεύουν τις μνήμες μου! Κι αν σου πω ότι την έχω γνωρίσει μέσω του πατέρα μου, που ήταν συμμαθητής της?

    http://www.youtube.com/watch?v=4A0J38kCQZg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμμαθητής της?? Α, ωραίο αντάμωμα...;)
      Περαστικούλια σου Σειριάκι μου. Γρήγορα να γιάνεις...

      Διαγραφή
  4. Όμορφες σκέψεις, όμορφη μουσική..
    Χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σοφός ο ταξιτζής!
    Στα μικρά πράγματα βρίσκεται η ευτυχία...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή