ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ...

Το νιώθεις απο την πρώτη στιγμή που ξεπροβάλλεις στον κόσμο. Είναι τρυφερό, γεμάτο με όλη την αγάπη του σύμπαντος. Μεγαλώνεις μ'αυτό, άλλος πολύ, άλλος λιγότερο, μα το γεύεσαι έτσι ή αλλιώς...Μετά ανακαλύπτεις τις μορφές του. Είναι διαφορετικό με συγγενείς και φίλους, διαφορετικό με το πλάσμα που κάνει την καρδιά σου να ανεβάζει παλμούς. Μαθαίνεις τα χρώματα του. Άλλοτε αθώο, άλλοτε τρυφερό, άλλοτε παθιασμένο, άλλοτε γεμάτο πόνο...Ναι, αυτό το ανακαλύπτεις επίσης στην πορεία της ζωής σου. Καταλαβαίνεις ότι ένα ΦΙΛΙ μπορεί να σε απογειώσει στα ουράνια σε ένα δευτερόλεπτο, να σε νανουρίσει και να σε γλυκάνει, μα και να σε σημαδέψει σαν μαχαίρι που γυρίζει πάνω σε πληγή...Όπως και να'χει, ένα ΦΙΛΙ είναι απο τις πιο εξαίσιες εκφράσεις της φύσης (σαφώς όχι μόνο της ανθρώπινης!). Δεν γνωρίζει απο σύνορα, φυλετικές, θρησκευτικές ή ιδεολογικές διαφορές, σεξουαλικές προτιμήσεις...Ανήκει σε όλους, δίνει και δίνεται...Και τώρα, αυτές τις μέρες που επιχειρούν για άλλη μια φορά να μας αποστειρώσουν, ένα ΦΙΛΙ είναι η πιο δυνατή ένδειξη ζωής και πίστης...Μη το στερήσεις. Μη το στερηθείς...

*αφορμή είναι ο ...Βαλεντίνος. Ποτέ δεν τον συμπάθησα, ούτε τον γιόρτασα...Εξάλλου, συγκρίνεται με τον "δικό" μας Υάκινθο που γιορτάζει και πανηγυρικά στην Κρήτη κάθε καλοκαίρι? ;)