Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

ΑΛΛΑΖΕΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

...και εγώ δεν είμαι πια δικός μου...Μοιάζει η ψυχή μου σπασμένο τζάμι, κάνε τη δίψα μου ποτάμι...Αυτό το τραγούδι είχε κολλήσει μέσα μου το καλοκαίρι. Ήταν τότε που σου έλεγα ότι κλείνανε κύκλοι. Και τώρα, μέσα στην πρωινή ησυχία που όλα μοιάζει να κοιμούνται ακόμη, σκέφτομαι ξανά: μπορείς μέσα σ'αυτή τη δίνη να κάνεις ποτάμι καθάριο που κυλάει κόντρα στο ψέμα, την όποια πίκρα, απογοήτευση, φόβο, οργή προκάλεσαν όσα πίστεψες και σιγά σιγά διαλύονται σαν πυργάκια απο άμμο?
'Ολα είναι μπροστά μας. Τι διαλέγεις τελικά?

10 σχόλια:

  1. δε το ξερα το τραγούδι...
    όλα ειναι μπροστά μας ε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ασωτος γιος
    Μην αμφιβάλλεις διόλου. Και αυτά που υποψιάζομαστε και αυτά που δεν φαίνονται...ακόμη.
    *ελπίζω να σου άρεσε το τραγούδι. Ο Μήτσης είναι ανήκει σε καλή σοδειά δημιουργών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Tommy
    Τον γιο του Ήλιου ε?? χμμ...Ναι, και εγώ αυτόν προτιμώ απο το σκοτάδι, αλλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ούτε εγώ το ήξερα. Πολύ ωραίο τραγούδι.

    Όλα μπροστά μας είναι. Κυρίως οι αλήθειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @sterianizali
    Κυρίως αυτές. Είναι καιρός να τελειώνουν τα ψέμματα. Μέσα μας και έξω μας...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θέλει τόλμη...να κοιτάξεις κατάματα την Αλήθεια!
    Καλή βδομάδα, χωρίς ναι, αλλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Άιναφετς
    Ο τολμών νικά, όμως, ε?? ;))
    Μια εβδομάδα με δύναμη και κεφάλι ψηλά καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μακάρι αυτό το ποτάμι!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Νάσια
    Για να κυλήσουμε μέσα του πρέπει να βραχούμε. Οπότε... ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή