...και εγώ δεν είμαι πια δικός μου...Μοιάζει η ψυχή μου σπασμένο τζάμι, κάνε τη δίψα μου ποτάμι...Αυτό το τραγούδι είχε κολλήσει μέσα μου το καλοκαίρι. Ήταν τότε που σου έλεγα ότι κλείνανε κύκλοι. Και τώρα, μέσα στην πρωινή ησυχία που όλα μοιάζει να κοιμούνται ακόμη, σκέφτομαι ξανά: μπορείς μέσα σ'αυτή τη δίνη να κάνεις ποτάμι καθάριο που κυλάει κόντρα στο ψέμα, την όποια πίκρα, απογοήτευση, φόβο, οργή προκάλεσαν όσα πίστεψες και σιγά σιγά διαλύονται σαν πυργάκια απο άμμο?
'Ολα είναι μπροστά μας. Τι διαλέγεις τελικά?
δε το ξερα το τραγούδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα ειναι μπροστά μας ε?
@ασωτος γιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην αμφιβάλλεις διόλου. Και αυτά που υποψιάζομαστε και αυτά που δεν φαίνονται...ακόμη.
*ελπίζω να σου άρεσε το τραγούδι. Ο Μήτσης είναι ανήκει σε καλή σοδειά δημιουργών...
http://www.youtube.com/watch?v=7uIFISklvXY
ΑπάντησηΔιαγραφή@Tommy
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον γιο του Ήλιου ε?? χμμ...Ναι, και εγώ αυτόν προτιμώ απο το σκοτάδι, αλλά...
Ούτε εγώ το ήξερα. Πολύ ωραίο τραγούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα μπροστά μας είναι. Κυρίως οι αλήθειες...
@sterianizali
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως αυτές. Είναι καιρός να τελειώνουν τα ψέμματα. Μέσα μας και έξω μας...;)
Θέλει τόλμη...να κοιτάξεις κατάματα την Αλήθεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα, χωρίς ναι, αλλά...
@Άιναφετς
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τολμών νικά, όμως, ε?? ;))
Μια εβδομάδα με δύναμη και κεφάλι ψηλά καλή μου!
Μακάρι αυτό το ποτάμι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
@Νάσια
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να κυλήσουμε μέσα του πρέπει να βραχούμε. Οπότε... ;))