ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ: Ο καημός και το... φαρμάκι

Και είχα να μπω εδώ μέσα να σου γράψω απο τον Ιούνιο του 2017. Και φτάσαμε Δεκέμβρη. Λίγο πριν φύγει και τούτη η χρονιά...

Στολισμένα πάλι όλα τριγύρω. Χαρμόσυνα, αγγελικά πλασμένα.... Και έρχονται κάτι εικόνες, μίνι-ιστορίες λεωφορείου που χαλάνε -ή ενισχύουν ενίοτε- τη μαγιά. Όλα τα'χει το... όχημα! Και όταν 'ζεις' παρέα του καθημερινά, σε εφοδιάζει με μπόλικο υλικό...


Ιστορία Λεωφορείου Ι: Σαρδελοκούτι ως συνήθως. Ανάσα δεν παίρνεις. Το μαλλί του μπροστινού στη μούρη σου και η τσάντα της πισινής στον... πισινό σου... Άντε πήγαινε που θα πας! Ούτε να κατέβεις στη στάση σου δεν τολμάς να προσπαθήσεις... Ξάφνου 'σκίζει' την ησυχία (λέμε τώρα), η φωνή της Τζένη Βάνου. "Χίλιες φορές θα μ'αρνηθείςςς...". Ήχο για κινητό που διάλεξε!, είναι η πρώτη σκέψη. Ναι, αλλά πάλι, δεν μοιάζει με ήχο κινητού. Και κανείς δεν το σηκώνει. Και το άσμα συνεχίζεται. Ήχος απο ραδιοφωνάκι αποδείχτηκε εντέλει. Και ο κάτοχος του του'δωσε να καταλάβει, σιγοντάροντας τη Βάνου. "... α ρε κόσμε ψεύτη... Όλοι στο χώμα θα πάμε"... έλεγε με έναν λυγμό στη φωνή. Και δώστου ο καημός να ρίχνει ζεμπεκιά... Ναι, το ομολογώ. Μας έπιασε σιγανό νευρογέλιο όλους. Τι να πεις μπροστά στον καημό του αλλουνού; Σεβασμός... Θα του περάσει... 

Ιστορία Λεωφορείου ΙΙ: 'Ένα βήμα πιο μπροστά γίνεται;". "Πού ακριβώς εννοείται? Στο κεφάλι του δίπλα μου?"...Όχι δεν γίνεται. Δυστυχώς. Γεμίσαμε και σήμερις. Φουλ σου λέω, φίσκα. Όσοι μπήκατε μπήκατε και καλό... πάστωμα. Ο οδηγός ατάραχος βέβαια, έτσι? (κανένας δεν παίρνει ευθύνη ποτέ για το υπεράριθμο του πράγματος). Και άλλη στάση, και άλλη και άλλη και οι μισοί και πλέον που περιμένουν τόση ώρα, μένουν 'ακουβάλητοι'. Και να μια παρέα αγοριών. Το ένα από αυτά σε αναπηρικό καροτσάκι. Δίπλα οι φίλοι του. 'Ωχ, δεν μας παίρνει', λέει αυτός που φρόντιζε να σκουντά το καρότσι. 'Άστο, δεν βαριέσαι. Πάμε ... τσουλώντας" του λέει του άλλου αγοριού και όλη η παρέα γελά και κινεί να φύγει. Περπατώντας και τσουλώντας. Τι να σου πω τώρα? Φαρμάκι με γέμισε αυτός ο αποκλεισμός. Ένας άνθρωπος που δεν έχει θέση εκεί που κουτσά στραβά έχουν οι υπόλοιποι, λόγω κάκιστης οργάνωσης... Φαρμάκι σου λέω...  Και η μέρα δεν τσουλούσε μετά...

*η πάνω φωτογραφία απο τον φετινό στολισμό της πλατείας Αριστοτέλους. Η μέσα φωτογραφία ένα λεωφορείου που περνά απο τον Αστερόκοσμο στη ΔΕΘ, εικόνα απο το 2015.