Κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή... Τη γνώρισα εδώ μέσα στον μπλογκόκοσμο ως Theorema. Λάτρεψα τη γραφή της από την πρώτη λέξη και παράλληλα με τη σιγουριά για την εξαίσια πένα της, άρχισα να σιγουρεύομαι και για το εξαίσιο του ατόμου της. Αργότερα ένα βιβλίο της μας έφερε παρέα και ραδιοφωνικά και η συμμετοχή της στο ίδιο ραδιόφωνο με εμένα (άλλης πόλης όμως), συμπλήρωσε τη χαρά. Δεν γνωριστήκαμε ποτέ ωστόσο. Μεγάλη η χιλιομετρική απόσταση, σε άλλες χώρες του πλανήτη. Και να τώρα, που μου ανακοινώνει μια μέρα ο Στράτος, "θα κάνουμε παρουσίαση του νέου βιβλίου της Πετρίτση στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου". Έτσι, απόλυτα, χωρίς περαιτέρω κουβέντα. Αν εξαιρέσεις τη συστολή μου απέναντι σε τέτοιες εκδηλώσεις, η χαρά που θα ανταμώσω μαζί της δεν μπαίνει μάλλον σε λέξεις. Όσοι είστε κάπου εδώ κοντά στο 'νησί' μου, σπεύστε... ;)
*πάρε μια γεύση απο το βιβλίο και αναζήτησε το: "... η αγάπη πρέπει να εφευρεθεί ξανά. Οι άνθρωποι που περιφέρονται γύρω της μου θυμίζουν πυγολαμπίδες. Μόνο να καούν μπορούν. Αν όμως η αγάπη εφευρεθεί ξανά, αν ξαναγραφτεί καθαρά μέσα μας όπως γράφεται ένα καινούριο βιβλίο ή μια ανιδιοτελής μουσική, τότε μπορεί και να υπάρχει ελπίδα. Η αγάπη δεν είναι κεφάλαιο. Είναι μια στιγμιαία ευλογία. Δεν πρέπει ούτε να την αποθηκεύουμε, ούτε να την υποθηκεύουμε, γιατί τότε χαλάει..."
μα εδω μεσα το εχω γραψει απειρες φορες
ΑπάντησηΔιαγραφήζουν αναπνεουν οι ποιητες του τωρα
Και του αύριο θα συμπλήρωνα... ;)
Διαγραφή*μη θαρρείς ότι δεν είσαι ανάμεσα τους αγαπημένε
Η χαρά και η συγκίνηση που νιώθω με όλα αυτά μου κλέβουν τις λέξεις απ' το στόμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒολτίτσα, σ' αγάπησα με το που σε είδα, εκείνα τα ωραία χρόνια της μπλογκοαθωότητας. Να που ήρθε ο καιρός να συναντηθούμε κάτω από τις καλύτερες περιστάσεις που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Σε ευχαριστώ για όλα. Με την καρδιά μου <3
... τα ευχαριστώ αμοιβαία (και ίσως λίγο μεγαλύτερα) ;)
Διαγραφή