ΕΝΩΜΕΝΟΙ... ΑΜΗΝ...

Σκεφτόμουν πόσο θα σου άρεσε να ζήσεις αυτές τις στιγμές. Για πρώτη φορά κόμμα Αριστεράς στην εξουσία! Μεγάλη ευθύνη, μεγάλο στοίχημα... 

Ξέρεις, στη Βουλή μπαίνουν...πρωτάκια (έτσι άκουσα να τα λένε και πολύ μου άρεσε) για να πάρουν επιτέλους τη σκυτάλη απο ξεφτισμένες φιγούρες γεμάτες μικροψυχία, λάθη, λάθη και άλλα τόσα ατελείωτα, συσσωρευμένα λάθη χρόνων! 

Ο πρωθυπουργός είναι (τι περίεργο και ωραίο)  συνομήλικος μου. Ορκίστηκε με όρκο πολιτικό και  αμέσως μετά επισκέφτηκε ως ένδειξη σεβασμού κυρίως, αλλά και συμβολισμού έναν τόπο μαρτυρίου και μνήμης, το στρατόπεδο Καισσαριανής για να αποθέσει ένα λουλούδι εις μνήμην όσων άδικα αφάνισε ο φασισμός. Αυτός ο φασισμός που δυστυχώς, είναι πάλι εδώ... με αναπνοή βαριά.

Ξαφνικά όμως  η καρδιά της Ευρώπης χτυπά στην Ελλάδα, και οι Έλληνες έπαψαν μετά απο πέντε χρόνια απαξίωσης τους απο τους δικούς τους και τους ξένους να  νιώθουν ως ο... χειρότερος (όπως πάλεψαν να μας πείσουν) λαός του πλανήτη. 

Να'βλεπες τη λαχτάρα! Μια λαχτάρα να δούμε να υλοποιούνται τα όσα όλοι προσδοκούμε: αξιοπρέπεια στην καθημερινότητα μας (εργασία, υγεία, παιδεία), δύναμη να ονειρευόμαστε χωρίς να φοβόμαστε ότι το όνειρο είναι απατηλό, ελευθερία στην έκφραση και την άποψη, χωρίς τον τρόμο ότι αύριο θα καταστραφεί το σύμπαν εάν δεν υποταχθούμε σε εντολές επι εντολών. 

Δεν είναι διόλου εύκολος ο δρόμος. Πέντε χρόνια όμως τώρα περπατάμε σε σκοτάδια και δρόμους γεμάτους αγκάθια και λάσπες, χωρίς κανένας απο όσους προκάλεσαν τις πληγές μας να τις δένει για να μην κακοφορμίσουν! Νιώθω ξάφνου σαν να μου δώσανε ένα χάδι και ένα χαμόγελο. Μια καλή κουβέντα βρε αδερφέ ότι "μη τα παρατάς. Μαζί θα προχωρήσουμε...".

Απομένει η ΠΡΑΞΗ. Με την ευχή να μην διαψευστούμε...

*η φωτογραφία του αγαπημένου tsalapeteinou... ;)