Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

ΠΑΡΑΔΙΠΛΑ, ΔΥΟ ΑΝΑΣΕΣ ΔΡΟΜΟΣ...

 Σαν να επέστρεψαν μετά απο ένα χρόνο...Έτσι θέλω να σκέφτομαι τουλάχιστον. Ότι είναι το ίδιο ζευγάρι. Βρήκαν καλύτερο σημείο στο δέντρο αυτή τη φορά, έφεραν κλαδιά και φύλλα να ζεστάνουν το 'σπιτικό' τους και ετοιμάστηκαν για το 'ταξίδι' της ζωής. 



 Δεν πέρασαν πολλές μέρες και ορίστε. Ένα μικρό, άσπρο αυγουλάκι βρέθηκε στη φωλιά. Ο ζεστός ήλιος του Φλεβάρη, πιο ζεστός απο τα συνηθισμένα και το απαλό αγέρι, του δίνει λίγη πνοή όταν η μάνα-δεκαοχτούρα πετάει να ξεμουδιάσει. 



Δεν απουσιάζει ποτέ για πολύ. Επιστρέφει, επιθεωρεί το χώρο, ξανατοποθετεί το αυγό με τρυφεράδα κάτω απο τα πούπουλα της και περιμένει. 

Μαζί της περιμένω και εγώ, ως ένας λαθραίος παρατηρητής της ζωής της, να δω το πιτσιρίκι να ξεπροβάλλει... Και όλα αυτά ακριβώς πλάι μου. Δύο ανάσες δίπλα από το ανθρώπινο χάος...

6 σχόλια:

  1. Είδες βολτίτσα μου πώς κάτι αναπάντεχο και τόσο απλό που θα συναντήσουμε ξαφνικά μπορεί να μας αλλάξει διάθεση... να σαν μια υπόσχεση ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει ή απλά πως η ζωή συνεχίζεται και χωρίς εμάς...
    ΑΦιλάκια και καλή μας βδομάδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πως μου αρεσουν αυτες οι εικονες, το θαυμα της ζωης να συμβαινει ακριβως μια ανασα πιο διπλα μας..
    καλημερα, καλη εβδομαδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμβαίνει καθημερινά. Ένα βλέμμα πιο καθάριο χρειάζεται. Μακριά απο το γκρι χρώμα. Λίγο παραπέρα ;)

      Διαγραφή
  3. Θέλει πολύ ευαισθησία για να μπορείς να γίνεις παρατηρητής του ερχομού μιας νέας ζωής!
    Δεν το έχουμε όλοι!
    Εύγε και πάλι εύγε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα αν συναντήσεις μια τέτοια εικόνα, γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο? Και ξέρεις, ήρθε και δεύτερο αυγουλάκι στην οικογένεια τους...;)

      Διαγραφή