Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΟΨΕ ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ...

Εδώ και καιρό τα σχοινιά που κινούσαν τα άκρα της είχαν μπερδευτεί. Ένα κουβάρι έγιναν και άκρη δεν έβγαινε. Μόνη λύση: να κοπούν.  
Πήρα το ψαλίδι και έκοψα τα νήματα. Και αυτό το ξύλινο ανθρωπάκι, η μαριονέτα που στεκόταν πλάι μου νύχτα μέρα, ελευθερώθηκε. Λυτρώθηκε απο τα ψέμματα που μεγαλώνουν τη μύτη της, απο τα νήματα που κινούσαν τη 'ζωή' της.
Για μια τόσο δα στιγμή είδα στο πρόσωπο της ένα χαμόγελο ανθρώπινο. Σαν να ζωντάνεψε. 
Έμοιαζε να ξύπνησε απο ένα λήθαργο χρόνων, σαν τη κοιμωμένη πριγκήπισα όταν δέχτηκε ένα αληθινό φιλί...


16 σχόλια:

  1. Γιατί κάποιοι να είναι έρμαια των λογισμών των άλλων;
    Κόψε και όποια κλωστή σου στερεί την ελευθερία σου!

    Φιλώ σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλοί δυστυχώς είναι έτσι! Και λοβοτομή δε γίνεται. Ο καθείς διαλέγει την...ελευθερία του ;)

      Διαγραφή
  2. Μακάρι όλοι να λύναμε τα δικά μας σχοινιά, και κυρίως βέβαια οι πολιτικές μαριονέτες... Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρίως οι πολίτες θα πω μάτια μου, γιατί όσο περνάει ο καιρός εκεί βλέπω την αγάπη προς τα "σκοινιά"...Δυστυχώς.

      Διαγραφή
  3. Ανανεωση μυριζει :) Χαιρομαι που βρηκε τη δυναμη η μαριονετα σου. Το πιο δυσκολο βημα ειναι η αποφαση....μετα κολυμπας :)


    Καλη εβδομαδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα πραγματικά το πιο δύσκολο είναι η απόφαση! Απλά και όταν το πάρεις απόφαση αναρωτιέσαι γιατί περίμενες τόσο. Κάποιος λόγος ίσως να υπήρχε. Ίσως...;)

      Διαγραφή
  4. μακάρι να μπορουσα κια εγω , ειναι κατι νήματα σα πετονεζες δε τα βλέπεις και δε κοβονται εύκολα
    βοηθα με.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ΔΕΙΣ χρειάζεται μάτια μου. Να δεις ΕΣΕΝΑ, αυτά που ζεις, αυτά που θέλεις και χρειάζεσαι για να ΖΗΣΕΙΣ. Όταν μπούνε σε μια σειρά και όταν το σύμπαν κλείσει κύκλους (και πίστεψε με το κάνει εξαιρετικά και ας αργεί πολλές φορές), τότε ανοίγεις τα μάτια, βλέπεις, λυτρώνεσαι...Όλα κυλάνε ;)
      *να μου φροντίζεσαι...

      Διαγραφή
  5. Θέλουν το χρόνο τους αλλά συμβαίνει.
    :))
    Καλό και δημιουργικό φθινόπωρο Βολτίτσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ ωραία σκέψη!

    Όμως να που και οι μαριονέτες μόλις ελευθερωθούν από τα μπερδεμένα σκοινιά που τις κινούν, θέλουν κάποιο στήριγμα να τις κρατήσει όρθιες, κάποιο μέσο για να κινηθούν... Άραγε μόνο στα παραμύθια μπορεί κάποιος να δώσει στην ξύλινη κούκλα ψυχή;

    Καλό βράδυ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν απελευθερωθεί κάποιος απο τα σκοινιά του έχει την εξαιρετική ευκαιρία να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Δεν είναι εύκολο όταν έχει μάθει να τον "κινούν", αλλά αλλιώς δεν θα ΖΗΣΕΙ. Πίστεψε με, ακόμη και αυτή η μαριονέτα ζει χωρίς βοήθεια πια...;)

      Διαγραφή
  7. Το ίδιο έπαθα κι εγώ με μια μαριονέτα κλόουν... δεν μπορούσα να "παίξω" άλλο μαζί της, γιατί τα σκοινάκια της είχαν μπερδευτεί και όσο προσπαθούσα να τα ξεμπερδέψω τόσο αυτά μπερδεύονταν χειρότερα, έτι και εγώ τα έκοψα, την ξεσκόνισα καλά καλά και την κάθισα σε μια γωνίτσα...
    Ουφ! ωραία αίσθηση η ελευθερία!!!
    ΑΦιλάκια και καλή μας νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή