Κανονικά θα ταξίδευα στη Λάρισα. Στην Αγιά, να ακούσω το Θανάση Παπακωνσταντίνου να δίνει μία απο αυτές τις συναυλίες που δίνει κάθε Σάββατο εδώ και καιρό με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για όσους συντοπίτες του περνούν δύσκολα. Θα ανέβαινα στο πούλμαν που βάζουν τα παιδιά απο το αγαπημένο μου καφέ-μπαρ "Σάρωθρον" και θα πηγαίναμε, γνωστοί και άγνωστοι, μια μικρή βραδινή εκδρομή.
Κανονικά...Αλλά πάμπολλες φορές εκεί που σχεδιάζεις δεν αλλάζουν τα σχέδια; Ε, κάπως έτσι έγινε και τώρα. Εντάξει, μικρό το κακό. Ένα παραπάνω αφού μπόρεσα να ακούσω τη συναυλία και διαδικτυακά...
Κοίτα να δεις πόσο μικρός είναι αυτός ο μέγας κόσμος! Πόσο κοντά ερχόμαστε παρά τις αποστάσεις. Πόσα κερδίζεις με δύο κουμπάκια 'κλικ' ...
"Το επόμενο τραγούδι λέγεται "Φεϊρούζ'", άκουσα τη φωνή του Θανάση, σαν να τον είχα απέναντι μου...Και ξαφνικά ο χειμώνας έγινε τέλος καλοκαιριού. Έγινε Σεπτέμβρης, μέρα γενεθλίων, στο αγαπημένο ταβερνο-κουτούκι μου με τα "1901" χρώματα. Μια ηλιόλουστη μέρα, γεμάτη αγαπημένα πρόσωπα που ζητούσαν να τραγουδήσω! Μια μέρα γεμάτη γέλια, χωρίς να χαλιούνται χατήρια. Μια μέρα που αχνά ψιθύριζε...
"Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ...έμαθα πάντοτε να δίνω, όσα δεν έδωσε κανείς..."
Και άξαφνα το Σαββατόβραδο γλύκανε. Για λίγο. Τόσο όσο χρειαζόταν να απλωθεί στο υπερπέραν μια κάποια βεβαιότητα περί ανυπαρξίας καημών...
Κανονικά...Αλλά πάμπολλες φορές εκεί που σχεδιάζεις δεν αλλάζουν τα σχέδια; Ε, κάπως έτσι έγινε και τώρα. Εντάξει, μικρό το κακό. Ένα παραπάνω αφού μπόρεσα να ακούσω τη συναυλία και διαδικτυακά...
Κοίτα να δεις πόσο μικρός είναι αυτός ο μέγας κόσμος! Πόσο κοντά ερχόμαστε παρά τις αποστάσεις. Πόσα κερδίζεις με δύο κουμπάκια 'κλικ' ...
"Το επόμενο τραγούδι λέγεται "Φεϊρούζ'", άκουσα τη φωνή του Θανάση, σαν να τον είχα απέναντι μου...Και ξαφνικά ο χειμώνας έγινε τέλος καλοκαιριού. Έγινε Σεπτέμβρης, μέρα γενεθλίων, στο αγαπημένο ταβερνο-κουτούκι μου με τα "1901" χρώματα. Μια ηλιόλουστη μέρα, γεμάτη αγαπημένα πρόσωπα που ζητούσαν να τραγουδήσω! Μια μέρα γεμάτη γέλια, χωρίς να χαλιούνται χατήρια. Μια μέρα που αχνά ψιθύριζε...
"Φεϊρούζ καημέ μου Φεϊρούζ...έμαθα πάντοτε να δίνω, όσα δεν έδωσε κανείς..."
Και άξαφνα το Σαββατόβραδο γλύκανε. Για λίγο. Τόσο όσο χρειαζόταν να απλωθεί στο υπερπέραν μια κάποια βεβαιότητα περί ανυπαρξίας καημών...
Άκου να δεις τώρα,τι έχω πάθει με σένα Βολτούλα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από τις αναρτήσεις σου και τις σκέψεις σου που βγάζεις εδώ,ένας λόγος που σε πάω ένα τσικ παραπάνω εσένα,είναι οι μουσικές επιλογές σου!!!
Τώρα που είδα και Μελίνα με Λιζέτα,πήγες άλλα τρία τσικ πιό πάνω για μένα :))))
Φιλώ σε κοπελιά μου :)
Φχαριστώ σε μικρή μου...Ξέρεις ότι αγαπώ και εγώ το αθυρόστομο πνεύμα σου...;)
ΔιαγραφήΠάρε και το λατρεμένο μου από τον Θανάση
Διαγραφήτσιμπα το
Μια προσευχή σε μια ξεχασμένη γη, μια αγκαλιά που χωράει και καταλύει όλες τις αποστάσεις...Πώς να μην αγαπήσεις αυτούς τους στίχους παρέα με τη μουσική του Θανάση?? Φχαριστώ σε μικρή μου...;)
ΔιαγραφήΑγαπάμε Θανάση Παπακωνσταντίνου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σήμερα πήγα θέατρο (τι πρωτότυπο ;) ) και μετά στα Εξάρχεια για ένα ζεστό ρακόμελο, ενώ έξω έβρεχε συνεχώς, όπως και αυτή τη στιγμή.
Καλή Κυριακή,
φιλιά πολλά!
Εξαιρετικός συνδυασμός! Αυτός και αν δεν γλυκαίνει καημούς! ;)
Διαγραφή*ποιά παράσταση δε μου είπες...Εγώ σήμερα θα πάω θέατρο
Στο "Ο φίλος μου ο Χίτλερ", Πολιτικό του Γιουκίο Μίσιμα, στο Αγγέλων Βήμα. Καλό! Έδινε ώθηση για σκέψεις... και συσχετισμούς...
ΔιαγραφήΜ'αρέσουν οι επιλογές σου...πολύ! ;)
ΔιαγραφήΑκόμα και αν κάτι πάει στραβά, πάντα κάτι καλό θα γίνει/μείνει τελικά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, είναι μυστήριο πώς συμβαίνει μερικές φορές, αλλά έχει λόγο προφανώς το κάτι για κάτι άλλο. Σαν ανταλλαγή δώρων...;)
Διαγραφήτεράστιος θανάσης έπεσες σε φαν πάνω...χαχαχα,,,όποτε μπορούμε να τον δούμε πηγαίνουμε...αυθεντικός.....
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σαι καλά.....
Η νέα του ορχήστρα βέβαια (μετά τους Λαϊκεδέλικα) δεν με συναρπάζει (αν εξαιρέσεις Μυστακίδη-Σιώτα), ούτε τα cd μετά το Διάφανο έφτασαν εκείνη την ανατριχίλα, αλλά παραμένει πολύ πολύ αγαπημένος...;)
Διαγραφή