Καθισμένοι απέναντι επι ώρα. Τα βλέμματα τους έλεγαν όσα κρατούσαν σφαλισμένα τα χείλια. Βλέμματα-μαχαίρια, γεμάτα ανείπωτες λέξεις. Αν ξεστόμιζαν τις σκέψεις τους νομίζω θα γέμιζε ο χώρος μέχρι το ταβάνι με ομίχλη. Σίγουρα θα έλεγαν ό,τι μπορούσε να πονέσει, απλά και μόνο για να αποσπάσει μια έκφραση ο ένας απο τον άλλο. Σαν μικρά παιδιά, πεισμωμένα, αρνιόντουσαν να βρούνε ένα κοινό δρόμο. Στήθηκαν απέναντι ο ένας απο τον άλλο, περιχαρακωμένοι στον εγωισμό τους.
Ήταν χαριτωμένα αστείο αυτό που φαινόταν, μα δεν ήθελε πολύ να γίνει τραγικό. Μπορούσαν να το αποτρέψουν με ένα χαμόγελο, ένα πείραγμα, δεν ήθελε πολλά...
Και όμως. Τίποτα. Απλά έφυγαν. Πρώτα αυτή. Μετά εκείνος.
Απο τα ηχεία ξεχύθηκε αυτό το κομμάτι...Πρώτη φορά το άκουσα, μα το λάτρεψα. Και λάτρεψα την 'εξήγηση' που έδινε στην παρεξήγηση, έτσι απόλυτα, έτσι τυχαία.
Αυτή την εξήγηση που θα μπορούσαν να δώσουν ίσως μεταξύ τους. Και ίσως αν έμεναν δύο λεπτά παραπάνω να έφευγαν αγκαλιασμένοι...
*ξέρω...πάλι Φοίβος. Μα δε φταίω...Καρμικά συναντήθηκε με την ιστορία...;)
Ήταν χαριτωμένα αστείο αυτό που φαινόταν, μα δεν ήθελε πολύ να γίνει τραγικό. Μπορούσαν να το αποτρέψουν με ένα χαμόγελο, ένα πείραγμα, δεν ήθελε πολλά...
Και όμως. Τίποτα. Απλά έφυγαν. Πρώτα αυτή. Μετά εκείνος.
Απο τα ηχεία ξεχύθηκε αυτό το κομμάτι...Πρώτη φορά το άκουσα, μα το λάτρεψα. Και λάτρεψα την 'εξήγηση' που έδινε στην παρεξήγηση, έτσι απόλυτα, έτσι τυχαία.
Αυτή την εξήγηση που θα μπορούσαν να δώσουν ίσως μεταξύ τους. Και ίσως αν έμεναν δύο λεπτά παραπάνω να έφευγαν αγκαλιασμένοι...
*ξέρω...πάλι Φοίβος. Μα δε φταίω...Καρμικά συναντήθηκε με την ιστορία...;)
Μου θύμησες την ταινία του Γούντι Αλεν ..
ΑπάντησηΔιαγραφήmatch point... για δυο τυχαία λεπτά αλλάζει ολόκληρο κομμάτι ζωής.
Βολτίτσα μου σε φιλώ!
Εγώ δεν την έχω δει την ταινία. Λες το ζευγάρι να την αναπαραστούσε? χαχαχα. Η αλήθεια είναι ότι όντως ένα και μόνο λεπτό, ένα δευτερόλεπτο μπορεί να αλλάξει τα πάντα...
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά...
Φοίβο αυτά να τα πεις αλλού...
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαα...Ο καθρέφτης ήρθε μετά. Φαίνεται ότι αυτή δεν τον πίστεψε ότι ήταν πιστός και έτσι αυτός άλλαξε ρότα...;)
ΔιαγραφήΑν τον πίστευε όμως? Μπορεί και να ήταν αλλιώς...
Τίποτα δεν τελειώνει χαρούμενα πια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ με δύο λεξούλες. Το "τίποτα" και το "πια". Πάντοτε υπάρχουν δύο όψεις. Βλέπεις, δεν ξέρουμε αν αντάμωσαν αργότερα και πάλι και τα βρήκαν. Εγώ μόνο αυτή τη στιγμούλα είδα...;)
Διαγραφήαγαπαω Φοιβο και τον πιστεύω! θα παω να τον ακουσω και τωρα που κανει λαιβ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εγω σου ημουν πιστός , δε ξερω πως!
Τυχερούλι...Να τον απολαύσεις...;)
Διαγραφή*άσε τις απορίες! Αυτά απλά γίνονται. Ή δεν γίνονται...
''Σίγουρα θα έλεγαν ό,τι μπορούσε να πονέσει, απλά και μόνο για να αποσπάσει μια έκφραση ο ένας απο τον άλλο.''
ΑπάντησηΔιαγραφήποσο μεσα πεφτεις βολτιτσα μου.. κλειστο γραμμα διαβαζεις :)
απο την αλλη ενα χαμογελο ή ενα πειραγμα τι μπορει να αλλαξει;
βαθια πολυ ειναι τα αιτια συνηθως.. ή μηπως οχι;
εχω μπερδευει πια :):)
Ναι, πιστεύω ότι ένα χαμόγελο ή ένα πείραγμα είναι σαν χάδι. Και επειδή δεν είναι εύκολο να αγγίξεις πάντα τον άλλο όταν η στιγμή είναι φορτισμένη, μπορεί με ένα χαμόγελο να του δίνεις ολόκληρη αγκαλιά. Αν γίνει αντιληπτό...Ίσως και να μη γίνει. Η προσπάθεια μετράει όμως...
ΔιαγραφήΣυνήθως όσα μας μπερδεύουν και φαίνονται βουνό, είναι πιο απλά στη σύνθεση τους. Εμείς τα μπουρδουκλώνουμε με μύριες σκέψεις...;)
Διαβάζω, χαμογελάω και μετά από 2-3 λεπτά προσπαθώ να καταλάβω τι μου συνέβη κι έτσι, για να ξεγελάσω το μυαλό απ' τα σημαντικά, αμπελοφιλοσοφώ σχετικά με τη δύναμη των λέξεων (ή της απουσίας τους). «Δεν θα σταματήσω ποτέ να εκπλήσσομαι με το πλούτο που χωράει σε λίγες μόνο αράδες.» σκεφτομαι και μετά από λίγο «Δεν μας τα έμαθαν αυτά στο σχολείο!» κι έτσι χαρούμενος πάω για μια βόλτα στο καθαρό αέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι χαρά μπορούν να δώσουν όσα λέγονται ή μένουν ανείπωτα? ;))
ΔιαγραφήΚαλημέρα σου εκεί στον καθαρό αέρα...
Τι να πω βολτίτσα μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη πιστός σηκώνει πολύ κουβέντα... για μένα πιστός είναι αυτός που εμπνέει εμπιστοσύνη.
Δεν πιστεύω πως το "ζεύγος" αν έμενε λίγο παραπάνω κάτι θα άλλαζε, για να φτάσουν σε τέτοιο σημείο, "κάποιο λάκκο είχε η φάβα"!
ΑΦιλιά και καλό ηλιόλουστο Σ/Κ!
Δεν έχεις άδικο. Εμπιστοσύνη...Εκεί είναι το κλειδί. Δεν ξέρουμε πώς μπορεί να επουλώθηκαν ή όχι τα τραύματα της εμπιστοσύνης τους. Εγώ θέλω να πιστεύω ότι ίσως και να τα ξαναβρήκαν τελικά...Όπως και να'χει, η κάθε ιστορία τραβά το δρόμο της...
ΔιαγραφήΚαλημερούδια