Μ.Ι.Α.Ο.

"Κάνατε το βίο σας αβίωτο. Υπονομεύετε, κακοποιείτε, διαβάλλετε ο ένας τον άλλο. Γίνατε καχύποπτοι. Φοβόσαστε να χαϊδέψετε τους ανθρώπους μη και σας φάνε το χέρι. Δεν έχετε φίλους και έτσι πέσατε στην ανάγκη μας. Εκεί που κάποτε σας πλησιάσαμε εμείς για τροφή, τώρα μας ικετεύετε εσείς για τροφή της ζορισμένης ψυχής σας. Τα δίνετε όλα για ένα ακίνδυνο χάδι...".

Δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσεις εύκολα μ'αυτά τα λόγια. Τα οποία παρακαλώ τα λέει ένας...γάτος (μέσω της πένας βέβαια της Λένας Διβάνη). Ένας γάτος πανέξυπνος, σπιρτόζος, καταφερτζής, που διανύει την έβδομη και τελευταία ζωή του πλάι σε μια Δεσποσύνη όπως τη λέει. Σκοπός του μέχρι τέλους, να την κάνει να τον αποδεχτεί, να τον αγκαλιάσει, να τον αγαπήσει, αλλά και να γράψει ένα βιβλίο με αυτόν πρωταγωνιστή. Και τα καταφέρνει ο Ζάχος Ζάχαρης που του δώσανε το όνομα Ζάχος γιατί φέρνει στον...Ζάχο Χατζηφωτίου!

Ομολογώ ότι μ'αυτό το βιβλίο πέρασα πολύ καλά. Είναι απολαυστικότατο και δυστυχώς τελειώνει γρήγορα. Με χιούμορ, σαρκασμό, εξυπνάδα, αλλά και τρυφερότητα και συγκίνηση, ένας γάτος τα "χώνει" στους ανθρώπους, αλλά και στα ζώα καθώς όπως λέει άλλη ήταν η φύση τους και απο την ώρα που μπήκανε στα σαλόνια γίνανε "λαπάδες"...Τα δε Μ.Ι.Α.Ο. του (Μάθημα Ισχύον Αποδεδειγμένα και Οπωσδήποτε), αποτελούν ένα μικρό εγχειρίδιο πλεύσης στη θάλασσα της ζωής. Συνιστάται για γατόφιλους (θα το λατρέψετε), αλλά και για όλους όσους θέλουν να θυμηθούν ή να...μάθουν, τι σημαίνει μοίρασμα, αγκαλιά, έκφραση συναισθημάτων και κυρίως, αγάπη...Και όλα αυτά, μη το ξεχνάς... πριν αδειάσει η κλεψύδρα (φράση απο άλλο βιβλίο σε λίγο παλαιότερη ανάρτηση). Βλέπεις ούτε σ'αυτό έχει άδικο ο Ζάχος: "οι γάτοι αγνοούν την έννοια του χρόνου και οι άνθρωποι αγνοούν τα δεδομένα που δεν τους αρέσουν"...