ΤΟ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟ ΕΓΩ...

«Ο κόσμος είναι γεμάτος ομορφιές- και μιλάμε για μεγάλες ομορφιές. Είμαστε πανύβλακες που αφήνουμε τα γεγονότα να μας αποπροσανατολίζουν τόσο πολύ. Πάντα μα πάντα εκλαμβάνουμε κάθε μαλακία που συμβαίνει, με γνώμονα το τιποτένιο μας εγώ…Κοίτα να στρωθείς στη δουλειά. Γιατί η ρουφιάνα η άμμος της κλεψύδρας είναι ολοένα και λιγότερη κάθε φορά που γυρίζεις να τη δεις. Ξέρω τι λέω. Θα’σαι τυχερή αν προλάβεις καν να φταρνιστείς σ’αυτό τον τρισκατάρατο, ανεπανάληπτο κόσμο».

*απόσπασμα απο το βιβλίο "Φράνι και Ζούι" του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (1955), εκδ. Καστανιώτη. Δύο αδέρφια, μέλη μιας πολύπαθης φαμίλιας, αναζητούν με εμμονή πνευματική και ψυχική καθαρότητα. Περιπλανιούνται ανάμεσα στους ανθρώπους, αγγίζοντάς τους, μα μένοντας οι ίδιοι πάντα, ανυπόφορα μόνοι. Δυνατό βιβλίο. Αξίζει να 'χαθείς' μέσα του παρά τον περίτεχνο, δύσκολο λόγο του...

Και αν το διαβάσεις θα συμφωνήσεις νομίζω ότι θες να φωνάξεις στους ήρωες του Σάλιντζερ τους στίχους του Αγγελάκα "βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει την ψυχή/έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί...". Δυνάμωσε το και πάμε....!!