ΚΑΛΗ (ΕΠ) ΑΝΑΣΤΑΣΗ...

Τριγυρνούσα στο νησί και ακολουθούσα τους Επιτάφιους. Κοσμοσυρροή. Το αδιαχώρητο σε όλους τους ναούς. Περιφορές απο αυτές που ούτε ψαλμωδία μπορείς να απολαύσεις, ούτε κατάνυξη. Ευκαιρία για αντάμωμα ήταν περισσότερο. Και η βροχή δεν μας πτόησε...Σκεφτόμουν, όλη αυτή η δύναμη, όλος αυτός ο κόσμος αν έβαζε τα δυνατά του, αν πίστευε ότι δεν χρειάζεται να περιμένει την Ανάσταση απο άλλους αλλά ότι έχει την Ανάσταση στα χέρια του, πόσο διαφορετικά θα ήταν...Πάνω στις σκέψεις μου ήρθε και ο λόγος ενός παπά στην Καθολική εκκλησία. Μιλούσε σπαστά ελληνικά και έλεγε: "Πού είναι ο Θεός? Αυτό το ερώτημα ταλανίζει πάντοτε την ανθρωπότητα στα δύσκολα. Μα μήπως πρέπει να ρωτήσουμε πού είναι ο άνθρωπος? Αυτός που δεν πίστεψε και σταύρωσε. Αυτός που συνεχίζει να μην πιστεύει, αυτός που φοβάται, αυτός που λυγίζει και προδίδει, αυτός που δεν συμπαραστέκεται? Πού είναι ο άνθρωπος?"...Η απάντηση είναι μπροστά μας. Η Ανάσταση είναι μπροστά μας. Είναι σε εμάς, τον καθένα χώρια και σε όλους μαζί...Σαν επ-ανάσταση, όπως διάβασα πολλές φορές στο μπλογκόκοσμο αυτές τις μέρες.

Καλή Ανάσταση, καλή επ-ανάσταση...καλή αρχή μιας νέας μέρας ας πούμε. Με την καρδιά θαραλλέα και το κεφάλι ψηλά...