«Μην παίρνεις τόσο σοβαρά τον εαυτό σου…έλα να παίξουμε…θα τελειώσουν όλα θα δεις, μετά όλα θα είναι αλλιώς. Τίποτα δεν θα πάει χαμένο. Θα δεις πως άξιζε τον κόπο. Όμως γέλα. Ας γελάσουμε». Εξάλλου, «αν βρεθείς μια φορά πίσω από τον τοίχο, μετά τον κουβαλάς πάντα μαζί σου». Κλειστές πόρτες που κρύβουν από πίσω εγκλωβισμό, αγωνία, αλλά και ένα αμυδρό φως με την υποψία ότι μπορεί να γίνει λαμπερό... Αυτές ανοίγει η Ευγενία Μπογιάνου στο δεύτερο βιβλίο της "Κλειστή πόρτα" (εκδ. Πόλις). Και είναι καλό…Εγώ που δεν αγαπώ τα διηγήματα το αγάπησα ιδιαίτερα, καθώς η συγγραφέας κάνει ένα "παιχνίδι". Οι ιστορίες συνδέονται με κάποιο τρόπο. Μοιάζουν με κινηματογραφικά πλάνα γεμάτα φιγούρες που ζούνε πλάι μας. Ίσως να'μαστε και εμείς οι ίδιοι...
Ένα παιχνίδι είναι η ζωή...Άλλοτε χάνεις, άλλοτε κερδίζεις, μα σημασία έχει να ανοίγεις τις πόρτες, να ρίχνεις τα ζάρια, να παίζεις για τη γεύση του παιχνιδιού...σαν παιδί...
Η νίκη είναι καλύτερη από την ήττα, αλλά πάνω από όλα είναι η κινητοποίηση, η συμμετοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτό...;)
Διαγραφήτιποτα δε παει χαμενο στη χαμενη μας ζωη και οι ηττες το καλυτερο μαθημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρησιμότατο για όσους ξέρουν πώς να μαθαίνουν απο τα παθήματα...;)
ΔιαγραφήΒολτούλα μου ευχαριστώ για την πρόταση:)) αλλά ως γνήσια βιβλιοφάγος περίμενα περισσότερα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια:)!
Θα έρθουν και άλλα μικρή μου, μην ανησυχείς. Απλά σκέφτηκα να μη "μπουκώσω" πάλι την ανάρτηση με πολλά μαζί...Καλησπέρα σου
ΔιαγραφήΣΙΓΟΥΡΑ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΕΣ.ΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ!!!!ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!
Πανέμορφη ευχή...Στην ανταποδίδω σκρουτζάκο μου...;)
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για την πρόταση του βιβλίου, θα το ψάξω και θα σου πω εντυπώσεις όταν το διαβάσω =)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το τραγούδι ωραίο*
Καλά να περνάς =)
Περιμένω λοιπόν...
Διαγραφήνα χαμογελάς...;)