Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ΛΑΧΤΑΡΑΩ...

Λαχταράω...Πες μου, υπάρχει πιο ζωογόνα επιθυμία για όσα γύρω μας κινούνται?
Λαχταράω να βρεθώ μαζί σου, να ρωτήσω για τη ζωή σου, να σε ακούσω, να δω ένα χαμόγελο να αχνοφέγγει κάτω απο τα βλέφαρα. Λαχταράω να σε αγκαλιάσω, να μιλήσω μαζί σου για όλα, να γευτώ τη σιωπή με σένα πλάι. Λαχταράω να ταξιδέψω το μυαλό μου μέσα απο το δικό σου, να δω άλλους ορίζοντες, να κουρνιάσω την ψυχή μου στα χέρια σου όταν είναι ανταριασμένη. Λαχταράω να μοιραστούμε, να ξενυχτήσουμε για μια ανατολή, να βρούμε χρόνο ο ένας για τον άλλο- αυτόν τον άτιμο χρόνο που θαρρείς και μοιράζεται κατά πως αυτού του αρέσει και όχι με βάση τις δικές μας πράξεις!-, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας ο ένας μέσα απο τον άλλο...Μοιάζει η λαχτάρα με μια χρυσαλλίδα που περιμένει να βγει απο το κουκούλι της και να πετάξει...Χρειάζεται ήλιο όμως. Ζέστη. Τρυφεράδα...
Όταν νιώθεις απο άνθρωπο που χρόνια αγαπάς -φίλο ή εραστή δεν έχει σημασία- να μην σε λαχταράει...μοιάζει με σημάδι απογύμνωσης. Κάτι τελειώνει?... Πώς να πιστέψεις πια όσα σου λέει ή δείχνει όταν το βλέμμα και το σώμα δείχνει να'ναι σε απόσταση απο την ψυχή σου?...Πώς να κρατήσεις τη λαχτάρα ζωντανή? Γίνεται η σκέψη μικρή. Συρρικνώνεται. Αρχίζει να βασανίζεται με τα "γιατί" και τα "μήπως". Και εκεί, καθώς οι διαπιστώσεις πονάνε πολύ, ισορροπείς πλέον σε ένα πολύ λεπτό σχοινί παλεύοντας να μη φτάσεις απο το '"λαχταράω" στο "απωθώ"...

22 σχόλια:

  1. καμμια φορα ειναι αναγκαιο το απωθω μετα το λαχταρω..
    καταστασεις τελειωνουν και το ιδανικο ειναι να νιωθουμε την πραγματικοτητα οσο δυσκολη κι αν ειναι

    ανθρωποι αλλαζουν, πραγματα αλλαζουν και ο λογος ειναι πολυ ομορφος τελικα, το να δημιουργουνται κενα μεσα μας για να ξαναγεμισουν μ ενα καινουργιο τροπο ειναι ακομη ενα ιδανικο δεν ειναι;

    καλημερες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς να αγνοήσεις την πραγματικότητα? Σε κανέναν δεν κάνει καλό αυτό...Και δεν θα διαφωνήσω ότι η ροή των πραγμάτων στη ζωή μας είναι να γεμίζουν και να αδειάζουν τα κενά, μα ορισμένες φορές όπως αυτή που αναφέρομαι, δεν κατανοείς τον λόγο για τον οποίο μένει πάλι ένα κενό να περιμένει τη "γέμιση" του. Σαν ανολοκλήρωτο φεγγάρι...φεγγάρι μου...;)

      Διαγραφή
  2. ''Να μην φτάσεις απο το λαχταράω στο απωθώ...''
    Όλοι μας έχουμε ζήσει αυτό που πειγράφεις..
    Και όταν ο άνθρωπος αυτός είναι άνθρωπος δικός μας, οικείος, είναι δύσκολο...
    Αλλα όταν δοθεί η ευκαιρία να δοθούν εξηγήσεις και η απόσταση απλά μεγαλώνει, ίσως είναι καλύτερα να αφήσουμε τον άλλο να αποχωρίσει ήσυχα απο τη ζωή μας..
    Χωρίς κακίες...

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα μπορείς να κρατήσεις κανέναν με το ζόρι στη ζωή σου? Κανείς δεν είναι κανενός, αυτό είναι βέβαιο. Και οι κακίες και οι μικροψυχίες μου είναι ακατανόητες. Απλά πονάει η αλλαγή, η αποχώρηση...Έστω και σαν υποψία, ακόμη και αν δεν συμβεί τελικά...

      Διαγραφή
  3. Με την ανάρτηση αυτή, μου θυμίζεις αρκετά το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη, "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης".
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαμβουνακίζω λοιπόν...Και δεν το έχω διαβάσει κιόλας...;)

      Διαγραφή
  4. Εχει νόημα να βασανιζόμαστε;
    Αυτά τα 'γιατί' και τα 'μήπως'...πόσο νόημα έχουν τελικά;
    Η αγάπη που δε βρίσκει ανταπόκριση....
    Οδυνηρό...πονάει περισσότερο όταν το ψάχνουμε για να φτάσουμε στην αναπόφευκτη απάντηση: απλά δεν σ' αγαπά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα είναι απλά και όλα σύνθετα. Αν έχουν νόημα...Εξαρτάται σε ποιά "φλούδα" της ζωής κινείσαι. Αν είσαι στα έγκατα της και σκάβεις όλο και πιο βαθειά σίγουρα έχουν το σκοπό ότι σου μαθαίνουν εσένα. Έτσι τουλάχιστον το αισθάνομαι εγώ. Αλλιώς τα προσπερνάς και βλέπεις την ωμότητα μόνο, μα σίγουρα έχει μόνο μια πλευρά και αυτή?

      Διαγραφή
  5. Από το "ποθώ" στο "απωθώ"...Και πόσο μοιάζουν(ηχητικά)οι λέξεις κάποιες φορές!
    Ωραία λόγια.Ωραίο να μοιράζεσαι...

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ηχητικά και εννοιολογικά το ίδιο λαβώνουν...Τη μια με γλυκό τρόπο την άλλη με σκληράδα...

      Διαγραφή
  6. αγαπάμε ποιητή της πολη κβητα! το ξέρεις\δεν έχω ακόμη στα χερια το νέο cd και σκάω από ζήλια αν το χεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. και δε χρειάζεται να ματώνεις αν δεν υπάρχει πια η λαχταρα, έτσι είναι οι λαχτάρες κάποια στιγμή τελιωνουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα ωραία κάποτε...Ναι...συμβαίνει και αυτό, σαφώς.
      *δεν το έχω καλό μου.Αυτό το τραγούδι μου στείλανε μόνο ως mp3 για δείγμα...Θα το αποκτήσεις πρώτος είμαι σίγουρη...;))

      Διαγραφή
  8. Όλα έχουν νόημα...

    Όλα έχουν σημασία.... αν εμείς τη δώσουμε.

    Και όταν ξαφνικά απογυμνώνεται όπως είπε... πονάει σαν τη χειρότερη πληγή. Και μαθαίνεις να την κουβαλάς μέσα σου... την κάνεις δικό σου κομμάτι.... και την ενσωματώνεις.... και τη "λειαίνεις" ώσπου κάποια στιγμή σταματά να είναι ορατή. .... μέχρι την επόμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μ'αρέσει πολύ το κείμενό σου =) Ωστόσο για να μην απομακρυνθείτε προσπάθησε να το συζητήσεις μαζί του, σίγουρα κι αυτός το βλέπει...Και τότε η λαχτάρα κι επιθυμία θα πραγματοποιηθούν, σωστά? =)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μικρή μου χρειάζονται δύο για το μοίρασμα και το άνοιγμα της ψυχής...Και οι τοίχοι που βάζουν οι άνθρωποι, ανεξαρτήτου φύλου και σχέσεων (ερωτικές, φιλικές κτλ), δυστυχώς ορισμένες φορές είναι απροσπέραστοι...

      Διαγραφή
  10. Όμορφη ανάρτηση!Αν δε λαχταρήσεις ,δεν ποθήσεις και δε πονέσεις...ΖΩΗ....έτσι καταλαβαίνεις πως ζεις ...και συνεχίζεις ....και όταν φτάνεις "στο απωθώ" τότε αργά ή γρήγορα καταλαβαίνεις πως πρέπει να αρχίσεις να "λαχταράς" κάτι άλλο!
    Φιλάκια βολτίτσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συνέβη σε όλους μας καλή μου. Βαθιές ανάσες και... φευγιό. Άμα δεν μας θέλουν στροφή. Αρκετά βαυκαλιστήκαμε με αναλύσεις. Κάψαμε τα μυαλά μας και χρόνο χάσαμε. C' est la vie! Μπροστά μας!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μ'αρεσει πολύ αυτή η προσέγγιση καλή μου. Και ευχαρίστως θα την έπραττα αν άνηκα στους ανθρώπους που εύκολα γλυτώνουν απο τους δαίμονες τους. Μα εμένα μου παίρνει κομματάκι παραπάνω...
      Στο μόνο που δεν συμφωνώ είναι στο "χάσαμε χρόνο". Τίποτα δεν χάνεται νομίζω όταν το πιστεύεις και το προσπαθείς ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Κομμάτι του εαυτού μας και αυτό...

      Διαγραφή
  12. Γεια σου και σένα. Καλή συνέχεια...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή