*στη φωτό έργο του Άρη Προδρομίδη
Αν ανοίξω την κόκκινη πόρτα, αυτήν που πάνω της αναβοσβύνει η ταμπέλα "έξοδος", τι θα βρω άραγε? Να το τολμήσω λες?...Ρίσκο...Αφήνεις πίσω όσα έμαθες, όσα αγάπησες, όσα κόπιασες για να πας...πού? Αυτό το "πού" είναι πιο άγνωστο απο ποτέ. Έχει μεταμορφωθεί απο παιχνιδιάρικο γατί που ήταν πριν λίγα χρόνια, σε δράκο που βγάζει φλόγες απο το στόμα του.Μα και πάλι, σκέφτομαι,- ίσα για να μου δώσω θάρρος-, και εδώ που μένω, δράκος δεν στέκει απέναντι μου? Ό,τι κάποτε ήταν υγιές και χαρούμενο, καιρό τώρα παλεύει με φαντάσματα. Πνίγεται και με πνίγει...Απο πείσμα μένω πλάι του. Απο μια παιδική περιέργεια. Απο...συνήθεια (?). Τη σιχαίνομαι την τελευταία και ίσως τελικά μόνο και μόνο για να την αποδιώξω αξίζει το ρίσκο...Τελικά, μήπως η έξοδος χρειάζεται να γίνει απο όσα εμείς οι ίδιοι χτίζουμε γύρω μας και μας εγκλωβίζουμε και όχι απαραίτητα απο όσα άλλοι άνθρωποι ή συνθήκες μας φορτώνουν? Μήπως εντέλει το κόκκινο φως φανερώνει λύτρωση και όχι συναγερμό...? Προσεχώς νομίζω αυτή η πόρτα θα ανοίξει...Σύντομα...
*αφορμή για τις σκέψεις όσα έγραφε για εξόδους ο ...kai prasina aloga
ευτυχώς υπάρχει μια εκοδο κινδυνου πάντα, μη φοβάσαι, πάντα θα υπάρχει για να αφήσεις αυτά που ένιωσες που έμαθες και να προχωρήσει
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλα φρόντισε να κλείνεις την πορτα
Το μόνο που μπορείς να κάνεις στη συνήθεια είναι να την κοροϊδέψεις για λίγο. Ύστερα πάλι στα δόντια της πέφτεις και σε ροκανίζει. Πρακτικά αυτό το "φόρτωμα" από τους άλλους δεν υφίσταται. Εμείς το αποδεχόμαστε και το κάνουμε κομμάτι της καθημερινότητας μας. Οπότε μένει να γκρεμίσουμε τους τοίχους που εμείς χτίζουμε γύρω μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα την ξεγελάς τη συνήθεια.
Όσο πιο συχνά μπορείς.
Όποτε σου βγαίνει.
Καληνύχτα
...αυτή η πόρτα με το κόκκινο φως δείχνει να είναι η μόνη σωτηρία, αλλά δύσκολα ανοίγει μερικές φορές ειδικά όταν υπάρχει η συνήθεια που λες, και δυστυχώς ξέρεις ότι ανοίγει μόνο από την μια πλευρά και ελπίζεις να μην βρεθείς από πίσω και να την χτυπάς να σου ξανανοίξουν...αχ αυτή η πόρτα με βλέπω να την ανοίγω και εγώ σύντομα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ αρχήν, και μόνο το ότι μπήκες στο δίλημμα, είναι ενδεικτικό. Αν δεν ήθελες να ανοίξεις την πόρτα, δεν θα έβλεπες καν οτι υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αφήνεις πίσω όσα έμαθες, όσα αγάπησες, όσα κόπιασες για να πας...πού?". Για να πας στο δρόμο που θα μάθεις κι άλλα, θα αγαπήσεις περισσότερα και θα κοπιάσεις κι άλλο. Κι όσα έμαθες, αγάπησες και κόπιασες θα πληθαίνουν και θα μεταμορφώνουν αυτό που είσαι κάθε φορά, σ αυτό που θες να γίνεσαι κάθε φορά. Η ζωή ρέει... όχι;
Καλημέρα :)
Εγω πιστευω πολυ στη σωστη στιγμη. Οταν ειναι σωστη η στιγμη, το νιωθεις και κανεις το μεγαλο βημα. Αν το εκανες περσι θα ητααν ακαιρο και με λαθος συνεπειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήAll about timing darling :)
Καλη επιτυχια!!
Εύχομαι να βρεις τη δύναμη, να ρισκάρεις και να αποφασίσεις να την διαβείς αυτή την πόρτα! Τότε μόνο θα διαπιστώσεις αν οι δισταγμοί σου είχαν νόημα ή ήταν απλώς εμπόδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΣΟΥ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι μέσα στο μυαλό του Γ.Γραμματικάκη!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=11508
@ασωτος γιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "μη φοβάσαι" να'ξερες πόση δύναμη μου δίνει να κλείσω ερμητικά την πόρτα...;)
@και πράσινα άλογα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υφίσταται λες φόρτωμα απο άλλους ε?...Μα μερικές φορές συμβαίνουν πράγματα πέρα απο σένα, έτσι δεν είναι? Όπως και να'χει αυτό που συνεχίζεται είναι το "κρυφτό" απο την συνήθεια. Κάθε μέρα...;)
@PerOtel
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένας φόβος αυτός, να θες να επιστρέψεις εκεί απο όπου έφυγες...Μα εδώ που φτάσανε τα πράγματα...λίγο δύσκολο το βλέπω. Θα βρούμε και οι δύο το κουράγιο, θα δεις...
@SoDurck
ΑπάντησηΔιαγραφήΡέει απόλυτα...Και μάλιστα με τόση ορμητικότητα μερικές φορές που δεν καταλαβαίνεις απο πού έρχεται το...κύμα! Έχεις δίκιο. Πηγαίνεις σε άλλο δρόμο με νέα πράγματα να δεις, να μάθεις, να αγαπήσεις. Απλά όταν έχεις αγαπήσει πολύ όλα όσα έζησες...Δεν είναι εύκολο διόλου, ούτε να τα εγκαταλείψεις, κυρίως όμως διόλου εύκολο να ζεις τη φθορά τους.
@Dee Dee
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμμμ...Και εγώ νομίζω κάθετι γίνεται σε μια στιγμή πέρα απο εμάς. Ίσως Σαλονικιά μου να ήρθε η ώρα λοιπόν...
@Σταυρούλα Σανίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε τουλάχιστον θα ξέρω, έτσι?
Φχαριστώ σε...
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι καλύτερο και στη δική σου ζωή Σκρουτζάκο...
@Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πόσο ίδιο το συναίσθημα?? Τα λέει πολύ καλύτερα βεβαίως, αλλά η ουσία, ναι, ακριβώς αυτή είναι. Φχαριστώ για το κείμενο φωτογραφάκι μου.
Μας αρέσει η συνήθεια...είναι το γνωστό και αυτό μας δίνει ασφάλεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΞΟΔΟΣ...υπέροχη πρόταση!!!
Και γιατί παρακαλώ η έξοδος είναι μόνο κινδύνου;
Μήπως η είσοδος δεν είναι και μια έξοδος;
Γιατί η κάθε μας κίνηση πρέπει να συνοδεύεται και από τον φόβο...τι φοβόμαστε;
Θα σε συναντήσω βολτίτσα μου...στη έξοδο! :))
Συμφωνώ απόλυτα με την Άιναφετς οι έξοδοι δεν είναι μόνο κινδύνου. Εγω τη χρησιμοποίησα, τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο φοβόμουν... Την καλησπέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήη έξοδος..μπορεί να ειναι και διέξοδος.....αλλά θέλει προσοχή..γιατί όλες οι έξοδοι δεν οδηγούν στο ίδιο....να σαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβασα τα ''πρασινα αλογα'' ενω ημουν ετοιμη να σου πω το ιδιο..
ΑπάντησηΔιαγραφήοπου κι αν βρεθεις παλι με δρακους θα εχεις να παλεψεις.. γιατι τιποτα ευκολα δε μας δινεται :)
@Άιναφετς
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο'χω ξαναπεί ότι μου αρέσει αυτή η αποφασιστικότητα σου κόντρα σε φόβους έτσι?? ;)
Φοβόμαστε το ανασφαλές στη ζωή μας καλή μου. Μα πολλές φορές και μια υποτιθέμενη ασφάλεια, ουτοπία μπορεί να αποδειχτεί...
Ραντεβού εκεί, κάτω απο το κόκκινο φως...;)
@Borrachera
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις ήδη λοιπόν περάσει την πόρτα...Χαίρομαι που τα κατάφερες. Κάπου εκεί θα σε συναντήσω...;)
@homemade
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μόνο που μπορείς να προσέχεις σε μια τέτοια απόφαση είναι νομίζω να μη χάσεις εσένα, την ψυχή σου. Όλα τα άλλα, κομματάκι άγνωστα...
@❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΦεγγάρι μου, αυτό που με πονάει πολλές φορές είναι ότι σε ανθρώπους που τίποτα εύκολα δεν απέκτησαν, ο αγώνας τελειωμό δεν έχει...Και πώς γίνεται αυτοί οι άνθρωποι κυρίως να την πληρώνουν, αντί όσοι με απόλυτη ευκολία σπαταλάνε τη ζωή, δεν το κατάλαβα και ούτε πρόκειται...