ΓΙΟΡΤΗ ΠΛΑΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ...

Όλο το νησί μου ένα... λιμάνι. Εκεί οδηγούν οι δρόμοι το Σάββατο 17 του μήνα. Βλέπεις οι εργασίες στην πρώτη προβλήτα ολοκληρώθηκαν και ο Οργανισμός Λιμένος είπε να το γιορτάσει. Απο τις 12 το μεσημέρι έως αργά, τα Μουσεία Φωτογραφίας και Κινηματογράφου, αλλά και το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης και το Ολυμπιακό Μουσείο, (αυτά δηλαδή που στεγάζονται μέσα στο Λιμάνι) θα είναι ανοιχτά για το κοινό με ελεύθερη είσοδο και οργανωμένες ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά, ενώ στον προαύλιο χώρο μπάντες θα ντύνουν μουσικά το τοπίο και τα γύρω μαγαζιά θα κερνάνε ροφήματα και γλυκά...Την ίδια ώρα έχει και μια άλλη σειρά εκδηλώσεων στο Λιμάνι που λέγεται "Hungry Christmas"...;)

Αν βοηθήσει και ο καιρός- λένε ότι χειμωνιάζει πολύ απο αύριο- θα είναι μια γιορτή όπως της πρέπει, ή αν προτιμάς κατάλληλη για να τη γιορτάσουμε όπως θέλουμε.

Ξέρεις, όσο περνάνε οι μέρες αυτού του απίστευτα σκληρού χειμώνα, αντιλαμβάνομαι πόσο σπουδαία είναι η οπτική γωνιά απο την οποία ο καθένας κοιτάζει και αντιμετωπίζει μια κατάσταση και κυρίως πόσο μα πόσο σπουδαίο όπλο είναι το χιούμορ...

Είμαι στο ίδιο έργο θεατής με τόσους άλλους ανθρώπους γύρω μου. Εγώ όμως πχ αρνούμαι να πάψω να βγάζω τη γλώσσα σε τόσα φαιδρά που ακούω καθημερινά. Αρνούμαι να πάψω να χαμογελάω ή να γιορτάζω με καθετί μικρό ή μεγάλο, όταν μάλιστα αγαπημένοι μου άνθρωποι μου χαρίζουν ως πρόσφορο το χαμόγελο και την αγκαλιά τους.

Έτσι έσκασα στα γέλια και παραδέχτηκα και το χιούμορ των πολυβασανισμένων παιδιών στο Alter, όταν μέσα στη μαύρη οθόνη (τους απαγορεύουν βλέπεις να προβάλλουν ακόμη και τις ταμπέλες διαμαρτυρίας για τους επτά μήνες που είναι απλήρωτοι), άκουσα έναν στίχο απο τραγούδι του Φίλλιπα Νικολάου "...μου χρωστάς, δε σου χρωστάω..." (μπηχτή για τα χρεωστούμενα βεβαίως...!)...Εξαιρετικοί! Και αλήθεια, που να πας χωρίς χιούμορ μου λες? Βαρύς χιονιάς θα σε πλακώσει και ας έχει έξω ζέστη...

Μη φανταστείς...Οι στιγμές ασήκωτες και ατελείωτες όταν βουλιάζω μέσα μου. Αλλά πες μου, αξίζει? Αξίζει για το τόσο λίγο πέρασμα μας απο εδώ??...Δεν είναι καλύτερα να δούμε την πόλη πιάτο, πλάι στη θάλασσα απο το να κλειστούμε για άλλη μια φορά μέσα μας?

Μια άλλη οπτική, ένα άλλο βλέμμα, ίσως φανερώνει και έναν άλλο, καινούριο δρόμο, που μπορεί, λέω μπορεί, να είναι εκεί καιρό, αλλά ποτέ δεν τον περπατήσαμε...Δοκιμάζουμε?

*η φωτό, απο τις αγαπημένες μου, μέσα απο το βλέμμα του Jo...;)