Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ "Η ΑΓΑΠΗ"

...ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά, πάντα με πάει σ'ενός σταυρού τα καρφιά και πότε πότε τα καρφώνω και εγώ σ'άλλον αμνό...
Πράξεις που ξεκινάνε απο εμάς και καταλήγουν σε εμάς. Πράξεις άλλων πάνω μας, μα με την ανοχή μας (?) αποδεκτές. Είναι φορές που απο τέτοιες πράξεις, λόγια, βλέμματα, μια πίκρα ολάκερη κατακλύζει το μέσα. Σαν καρφιά που σου τρυπάνε το είναι μοιάζουν και τα "γιατί" στήνουν τρελό χορό στα σωθικά...
Και όμως, κάπου εκεί, στα βάθη μέσα σου, υπάρχει ένα πανδοχείο ζεστό. Κρυμμένο, με φωτάκια αχνά, ζέστη, χαμόγελα απο τους οικοδεσπότες που δεν ζητάνε κανένα αντίτιμο για τη φιλοξενία...Είσαι εσύ ο ίδιος μη νομίζεις. Είναι η άλλη σου πλευρά. Αυτή που σου ψιθυρίζει συνεχώς "Ό,τι κάνεις, να γίνεται επειδή ΘΕΣ και όχι επειδή ΠΡΕΠΕΙ. Να γίνεται χωρίς καμία απολύτως προσδοκία για ανταπόδοση. Και εάν εσύ αγαπήσεις όλα αυτά που με την αλήθεια σου προσφέρεις, τα γιατί θα πάρουν δρόμο...".
Τέτοιες σκέψεις μπολιάζαμε με ένα φίλο, ο ένας στον άλλο, μέχρι πρωίας σε ένα μπαρ με ημίφως και εξαίσιες νότες να συμπληρώνουν τις ιστορίες. Ο ίδιος μου μίλησε για το σπουδαίο συναίσθημα της ανιδιοτελούς αγάπης. Αυτής που ακόμη και όταν πληγώνεσαι απο έναν άνθρωπο να μπορείς να του πεις "μα αφού εσύ είσαι καλά πώς να σου θυμώσω και να πονέσω? Σ'αγαπάω...".
Είναι τόσο γοητευτικές οι βιωματικές ιστορίες των ανθρώπων. Μπορούν να σου ανοίξουν δρόμους ολόκληρους. Να σε κάνουν ακόμη ακόμη, να αγαπήσεις και τα Χριστούγεννα. Και ας συνεχίζει το τοπίο γύρω να συντηρεί τα συντρίμια του...
*το τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά στο έχω ξαναφιερώσει πέρισυ. Μα το αγαπάω πολύ. Και είναι οι μέρες του ;)

11 σχόλια:

  1. Μου θυμισες αυτο που διαβασα σε μια φωτογραφια προσφατα και την αφιερωσα σε μια μπλογκοφιλη που κανει νεα αρχη.
    "Wherever you go, go with all your heart"
    (http://data.whicdn.com/images/18836431/tumblr_ld28o1CoDr1qbf9iz_large.jpg)

    Ανιδιοτελης αγαπη; Ειναι ανιδιοτελεια οταν εισπατω χαρα να σε βλεπω ευτυχισμενο; Δεν ξερω.

    Καλο απογευματακι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Dee Dee
    Αυτό είναι μοίρασμα μικρή μου. Δεν κρύβει εγωισμό. Και νομίζω το μοίρασμα στη χαρά είναι πιο δύσκολο για τους ανθρώπους απ΄ότι στη λύπη, οπότε...
    *την 'τσίμπησα' τη φωτό, πειράζει? ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαιρομαι που σου αρεσε η φωτο. Θα βρεις κι αλλες τετοιες ομορφες στο weheartit.com.

    xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ασωτος γιος
    Το ξέρω ότι το αγαπάς όπως το αγαπώ...Αφιερωμένο λοιπόν ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. βολτιτσα μου πολυ ομορφο και γλυκο τραγουδακι

    χωρις καμμια προσδοκια για ανταποδωση; λιγο ουτοπικο μου ακουγεται, δεν ειναι;

    ευχες για καλο σ/κ :-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @❤
    Υπερ-δύσκολο θα έλεγα. Να όμως που έχω την χαρά να γνωρίζω ανθρώπους που το έχουν καταφέρει (έμπρακτα). Και δεν ξέρεις πόσο λίγη αισθάνομαι μπροστά σ'αυτό όταν κοιτάζω το βλέμμα τους...Άραγε θα τα καταφέρω και εγώ? Πολύ δύσκολο ταξίδι...
    *ψτ, καφέ στο κρυουλάκι του νησιού θα πιούμε...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. με τριγυρίζουν εδώ και κάποιες μέρες οι λέξεις: "εθελοντισμός στο εγώ μου" ..
    ν'αγαπήσω εμένα χωρίς ανταπόδωση, δηλαδή

    αυτό κι αν μου φαίνεται "όνειρο"

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @meggie
    Είναι το πρώτο σκαλοπάτι όμως...;)
    Καλημερούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όμορφο το τραγούδι, όμορφο και το κείμενο. Είναι υπέροχο να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας. Μας χαρίζουν μια ελπίδα περισσότερη ότ μια μέρα θα τους μοιάσουμε...
    Υ/Γ: λατρεύω αυτόν τον ευαίσθητο άνθρωπο, τον Φοίβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @magikifoni
    Ακριβώς. Μια ελπίδα περισσότερη,σωστά το έθεσες...;)
    *τον αγαπώ πολύ επίσης. Εικονοτραγουδοποιός....

    ΑπάντησηΔιαγραφή