Ανταμώσαμε μεγάλη παρέα. Μέσα σε μουσικές, φώτα, γεύσεις, άφθονο κρασάκι κόκκινο να ρέει ανάμεσα σε λέξεις και βλέμματα. Ορισμένοι άγνωστοι μεταξύ μας, ανταλλάξαμε το πρώτο γεια χαρά. Ανάμεσα τους ένα παιδί στηριγμένο σε πατερίτσες. Απο τη γέννηση του σχεδόν έτσι. Χαμογελαστός και χιουμορίστας. Η κοπελίτσα του δίπλα, μια απο τα ίδια, ένα χαμόγελο. Του κάνουν παραγγελιά οι φίλοι του στα κρυφά. "Είμαι της γερακίνας γιος" αρχίζει να παίζει η ορχήστρα. Και ο ίδιος, σηκώνεται, οι υπόλοιποι γύρω παίρνουν θέση γονατιστοί για να τον χειροκροτούν, χορεύει τη ζεμπεκιά του πάνω στις πατερίτσες. Όλο το μαγαζί έχει πάρει φωτιά. Νιώθει δέος μπροστά στο μισό του σώμα στην κίνηση, μα με την τόσο ολόκληρη, γεμάτη, καθάρια ψυχή του στο χορό. Ένας χορός σαν αυτό που αρμόζει σε έναν χορό να είναι. Ολόκληρος. Σαν αυτό που αρμόζει σε έναν άνθρωπο να είναι. Ολόκληρος. Ακόμη και αν τα μέλη είναι βιολογικά λειψά, όταν η ψυχή είναι ολόκληρη τίποτα δεν τη σταματάει.
Και ξάφνου ένας τέτοιος άνθρωπος, σου δίνει μια άλλη εικόνα της ζωής. Μια άλλη εικόνα απέναντι στα "αχ" και "ουφ" της καθημερινότητας όλων μας. "Πώς μπορείς μετά απο μια τέτοια εικόνα να ξαναναστενάξεις για τα φτηνά της ζωής?", σκεφτόμουν. Ξέρω. Δεν διαρκούν στην πράξη πολύ αυτές οι σκέψεις. Ξεχνιούνται στο τούνελ του καθενός μας. Μα αν επιστρέφεις σ'αυτές όποτε πνίγεσαι, αμέσως φυσά γύρω σου αέρας καθάριος και φρέσκος...Σταματάς να ζεις γονατιστός σε όσα κάποιοι μας επιβάλλουν να γονατίζουμε...
*καρμικό και αυτό; δεν ξέρω μπορεί, καθώς η ιστορία συνέβη Σάββατο 3 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρίες. Διάβασε και άλλα να θαυμάσεις, στην ανάρτηση του tsalapeteinou http://tsalapetinos.blogspot.com/2011/12/3.html
Υπέροχο το κείμενό σου. Αληθινό κι ευαίσθητο ειλικρινά..Μου έμαθε κάτι καινούργιο. Ευχαριστώ για το μοίρασμα. Μήπως να αρχίσω να κόβω βόλτες απ' τα μέρη σας; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρες κυριακάτικες
Ψηλώνει ο νους με τέτοιες εικόνες...
ΑπάντησηΔιαγραφή(κάνε μου μια προσωπική χάρη... άνοιξε ένα παράθυρο και πες "γεια σου" στην πόλη σου, με ένα χαμόγελο. Από μένα. Στην πόλη σου. Θα το κάνεις;)
Σ ευχαριστώ :)
ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ! Γιατί για να σαι ολόκληρος μεσα σου κδε χρειάζεσαι 2 χερια κι 2 ποδια αλλα μια μεγάλη ψυχή
ΑπάντησηΔιαγραφή@magikifoni
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς πέρασες και να συνεχίσεις να περνάς να τα λέμε. Σε ανακαλύπτω και εγώ συνάμα...;)
@SoDurck
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκουμπάει στο ταβάνι και σκάει με δύναμη στο πάτωμα...;)
*έχω ήδη γεμίσει τον αέρα στο νησί μου με το "γεια" σου!
@ασωτος γιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς άσωτε μου. Απο αυτήν ξεκινάει και σ'αυτήν καταλήγει η ολοκλήρωση μας.
*πολλά πράγματα είναι καρμικά σε αυτή τη ζωή... πολλά που ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί άνθρωποι είναι πολύ πιο μεγάλοι από αυτό που βλέπουμε εμείς. Μόνο αυτό!
karmiko de xero alla mathima zvhw oposdipote..
ΑπάντησηΔιαγραφή*exasa ta ellinika moy :-D
@Tommy
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα φαινόμενα απατούν δεν λένε? Ε, ακριβώς αυτό...
@❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο αυτά που σε γυρνάνε στην ουσία του ανθρώπου...
*απο τη συγκίνηση θα τα έχασες, δεν είναι τίποτα, χιχι...
Μερικές φορές νομίζω ότι οι άνθρωποι είμαστε άδικοι , αν όχι αχάριστοι ,με την ζωή γιατί μερικά πράγματα που είναι αυτονόητα για κάποιους, κάποιοι άλλοι πρέπει να προσπαθήσουν πολύ για αυτά κρατώντας παράλληλα ψηλά το κεφάλι με αξιοπρέπεια. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο το κείμενό σου, την καλησπέρα μου.
Πάλι ένιωσα έναν κόμπο στο λαιμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλι ευχαριστώ γι' αυτό, σου λέω.
Με συγκίνησες διπλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ζήσει ανάλογη σκηνή με τον φίλο μου το Νίκο που έχασε πέντε χρονών το αριστερό του χέρι από τον ώμο. Ήμασταν σε γλέντι, έδωσε παραγγελιά και σηκώθηκε και χόρεψε "είμαι αϊτός χωρίς φτερά".
Όσοι τον ξέραμε, γονατισμένοι γύρω του χτυπούσαμε παλαμάκια και τον καμαρώναμε. Οι άλλοι, έκλαιγαν.
@mastermeeple
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πώς συμβαίνει συνήθως (όχι πάντα), αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν διπλά για όλα να μην γκρινιάζουν και άλλοι που δεν καταβάλλουν κόπο να γκρινιάζουν για όλα, ε?! Ανθρώπινη φύση, αχόρταγη...
@Theorema
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όμως απο τους κόμπους που μόλις λύνονται απελευθερώνουν οξυγόνο με ταχύτητα στην καρδιά και το νου, ώστε να μας οδηγήσουν σε καλύτερα μονοπάτια, σωστά? ;)
@Τσαλαπετεινός
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άμα σου πω τώρα ότι και αυτό το παιδί Νίκο το λένε??? Καρμικά πράγματα, καλά το λέω...;))
Μας ξαναθυμίζουν την ουσία αυτοί οι άνθρωποι Τσαλαπετεινέ μου. Φχαριστώ και εγώ για τη δική σου ανάρτηση...
Έτσι ακριβώς όπως το λες ξωτικό μου... εδώ είναι η ουσία της ζωής. Να έχεις τόση δύναμη ψυχής, και τόση αγάπη μέσα σου, που να κοιτάς κατάματα τη ζωή, και ας ήταν λιγουλάκι πιο σκληρή απέναντί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην σε τρομάζει....χαμογελάς, και πας παρακάτω....και ο συγκεκριμένος άνθρωπος, πίστεψέ με έχει μέσα του απίστευτη δύναμη, και μια τεράστια ζεστή αγκαλιά....και όταν ακούς από το στόμα του την φράση "όποιος σε πειράξει, θα χει να κάνει μαζί μου"....είναι σαν να σε διαπερνά ρεύμα....γιατί είναι από τους λίγους που το εννοούν!!!!!!!
Ψηλά το κεφάλι λοιπόν για όλους μας...λίγο παραπονάκι κάποιες στιγμές αδυναμίας....αλλά ξανά ψηλά, ψυχή και μυαλό!!!!!
Και μην ξεχνιόμαστε, η μεγάλη αγκαλιά είναι εδώ!!!!
@Μάπετ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή δεν είναι λιγουλάκι πιο σκληρή με ορισμένους ανθρώπους μάπετ μου. Είναι Σκληρή απόλυτα. Ευλογημένοι και σπουδαίοι όσοι της βγάζουν την γλώσσα και συνεχίζουν με την ψυχή ψηλά.
*φχαριστώ για τη γνωριμία. Ειλικρινά...;))
Τι όμορφο κείμενο... κι ίσως το πιο τρανό παράδειγμα πως τα αχ και βαχ που μας βασανίζουν είναι μικρότερα από κείνα που ταλαιπωρούν άλλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη σκοτεινή μέρα που έχει ξημερώσει στα μέρη μας, ένα φως δυνατό ήταν το κείμενο τούτο.
Φχαριστώ σε!
Ακόμη να συνειδητοποιήσεις και να πιστέψεις ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο σε τούτη την ανεξέλεγκτη πορεία μας στη ζήση; Να τα ερμηνεύσουμε με όσα η επιστήμη ορίζει αδυνατούμε, αυτό είναι όλο!
@Seirios
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χειμωνιάτικη λιακάδα σου στέλνω, γεμάτη φως...;)
*δεν ξέρω αν θα το συνειδητοποιήσω πλήρως κάποτε. Γοητεύομαι συνεχώς απο τις συμπτώσεις...
Προσωπικά, δυο πράγματα με άγγιξαν στην ανάρτηση σου: Το μάθημα ζωής που μας δίνουν μερικοί Άνθρωποι που έχουν σωματικές αδυναμίες...και το δεύτερο έχει πάλι σχέση με τα μαθήματα που μας δίνει η ίδια η ζωή, είναι αυτό που μερικοί ερμηνεύουν ως συμπτώσεις που και ακόμα και έτσι να είναι (που δεν το πιστεύω), έχουν να μας πουν πιο πολλά από ότι βλέπουμε, φτάνει πάλι να μάθουμε να κοιτάζουμε και να ερμηνεύουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά ΑΦιλιά και καλή μας βδομάδα! :))
Κι εγω το βρισκω πολυ αλαζονικο εκ μερους μας να μην διαρκουν πολυ αυτες οι σκεψεις. Ακομη κι αν βλεπαμε καθημερινα τετοια παραδειγματα. Ειμαστε τοσο κακομαθημενοι που απλα καποια μερα δεν θα τους παρατηρουσαμε καν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι ομορφες οι σκεψεις σου. Ευχομαι να ριζωσουν σε γονιμο εδαφος και να γινουν τροπος ζωης. Για σενα. Για μενα. Για ολους μας :)
καλο απογευματακι!!
@Άιναφετς
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πρόσθετα να βλέπουμε στο βάθος του άλλου για να βιώνουμε όσο το δυνατόν το είναι του. Φιλιά πολλά καλή μου...;)
@Dee Dee
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι είναι θέμα κακομαθημένου ανθρώπου μικρή μου. Είμαστε απλά... άνθρωποι και η φύση μας είναι αδύναμη σε πολλά. Μακάρι να γίνεται τρόπος ζωής η συνείδηση στο μεγαλείο της. Δεν είναι εύκολο. Μα όχι και ακατόρθωτο...;)