Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΗΣΥΧΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ...

Terraferma...Κλειστή γη, στεριά. Ένα νησί μικρό, απομακρυσμένο, ανόθευτο ακόμη κινείται σε τρεις κόσμους. Οι τουρίστες το προτιμούν για να λιαστούν μέσα σε ξέφρενους χορούς και ποτά. Οι ντόπιοι ζούνε απο τη θάλασσα που το λούζει και κάποια παιδιά ενός κατώτερου θεού, λαθρομετανάστες, αναζητούν σ'αυτό πατρίδα, μια νέα ζωή. Τους διώχνεις, τους πετάς στο νερό, για να μη χάσεις τον τουρισμό -άρα και το χρήμα-, γίνεσαι...προοδευτικός εν ολίγοις, ή παραμένεις... άνθρωπος με αξίες και ψυχή?? Ιδού το δίλημμα και είναι υπαρκτό και βασανιστικό σε πολλά επίπεδα της ζωής μας.
Συνείδηση. Πόσο εύκολο είναι να την κρατήσεις ατόφια? Να μείνεις άνθρωπος όταν σε καλούν σειρήνες? Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να μη νιώθεις ενοχές ή αποστροφή?
Η γλυκόπικρη ταινία του Εμμανουέλε Γκραλιέσε, είναι ένα διαμαντάκι. Είναι ένα απο τα πολλά ανάλογα φιλμ που προβάλλει το 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απο αυτά που δεν θα τα δεις στις αίθουσες σε ευρεία διανομή.
Γεμάτες οι αίθουσες. Κοσμοσυρροή. Μια άλλη παράπλευρη διάσταση ζει μέσα στο γκρίζο τοπίο, στο νησί μου το "ντυμένο" ομίχλη τις τελευταίες μέρες. Εκεί, στις αίθουσες γίνεται γιορτή. Πάει ο νους ταξίδια μέσα απο τέτοιες ταινίες (προλαβαίνεις άλλη μια προβολή σήμερα στη 1 στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα στην Αποθήκη Δ') και οι περισσότερες είναι ανήσυχες. "Οργώνουν" το νου με θέματα που μας αφορούν όλους, όπως το μεταναστευτικό, η κρίση, η αναζήτηση ταυτότητας και ζωής.
Βγαίνεις λυτρωμένος μετά απο ένα τέτοιο "αντάμωμα". Με χαμόγελο, σκέψεις γόνιμες, φωτεινές, όχημα για παρακάτω. Ανάσα για παρακάτω...

9 σχόλια:

  1. Ομίχλη και λιμάνι και κινηματογράφος...πόσο όμορφες εικόνες μας μεταφέρεις απο το νησί σου!
    Δεν ξέρω αν στο εχω πει αλλά μέσα απο τις μουσικές και κινηματογραφικες σου προτάσεις ανοίγω τον οριζοντα μου σε παραπλευρους κόσμους που είτε αγνοούσα είτε δείλιαζα να εξερευνήσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι μας έχει μείνει πέρα από την αγάπη και την τέχνη; Να περνάς όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά που έχουμε τους κόσμους που αποτυπώνονται πάνω σε φιλμ και μπορούμε και ξεφεύγουμε.... ;-)

    (κάνε κάτι λίγο με το μωβ φόντο.... ζαλίζομαι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Evil Chef
    Γι'αυτό είμαστε παρέα εδώ. Για να αλληλοανακαλύπτουμε τον κόσμο...Και ας έχει ομίχλη. Θα ξαναβγεί ο ήλιος ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Roadartist
    Σπουδαία εφόδια αναμφισβήτητα φωτογράφε μου ;)
    Και να γνωρίζαμε τη δύναμη τους! Θα τρομάζαμε ίσως για το κατά πόσο μπορούν να γιατρέψουν τον κόσμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Tommy
    Όχι ακριβώς ξεφεύγουμε. Πάμε παραπέρα θα έλεγα εγώ. Παραπέρα απο εκεί που υποψιαζόμαστε ότι φτάνει το σύμπαν...
    *καλύτερα τώρα? Και εμένα με παραβάρυνε το μωβ...Το διώχνω...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ καλύτερα.... :-)

    Για φαντάσου και τα γράμματα λευκά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προς το παρόν.... όχι.

    Έχω καλυφθεί... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή