Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟΛΜΗ...

“Και όμως...κάτι σαν τόλμη τρεμοσβήνει στα στήθη μας ακόμη”. Ο Γιάννης Βογιατζής παρά το μεγάλο της ηλικίας του στέκει στο μέσο της σκηνής, μιλάει σε μικρόφωνο -όπως όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης- και οι λέξεις απλώνονται με χρώματα, σαν βάλσαμο, ολοκάθαρες.

Ο "Ηρακλής μαινόμενος" του Ευρυπίδη, μέσα απο τη σκηνοθετική ματιά του Μιχαήλ Μαρμαρινού είναι μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου που σε πάει απο το χθες κατευθείαν στο σήμερα. Διαθέτει μια εξαιρετική μετάφραση (Γιώργος Μπλάνας σε συνεργασία με το Μαρμαρινό), μια διακριτική μουσική (Δημήτρης Καμαρωτός) και κυρίως έναν ΥΠΕΡΟΧΟ Χορό με κορυφαίο το Βογιατζή. Ηλικιωμένοι πλάι σε νέους, εμπειρία πλάι στη φρεσκάδα, σοφία πλάι στο όνειρο. Συγκινείσαι να βλέπεις πώς η παλιά γενιά των ιδανικών και των οραμάτων, βλέπει τους τυρράνους να ισοπεδώνουν τα πάντα, να αφανίζουν τη νέα γενιά, αλλά μένουν πλάι στους νέους. Όλοι μαζί μια δύναμη, σε μια Ελλάδα που ελπίζει να…αναστηθεί. Να βγει και αυτή απο τον Άδη όπως κάνει ο Ηρακλής. Να γλυτώσει απο τη "μανία των θεών" όπως παθαίνει ο ημίθεος, να μη φτάσει στην αυτοκαταστροφή της...


“Η Ελπίδα δε βρίσκεται στην Ιστορία. Βρίσκεται στην Αφήγηση”, λέει ο Μαρμαρινός και αυτήν την αφήγηση έχει σε πρώτο πλάνο. Η παράσταση θυμίζει ηχογράφηση θεάτρου για το ραδιόφωνο. Μια άλλη πρόταση. Υποκριτική και χορός (Κωνσταντίνος Ρήγος) αντάμα ενώ απουσιάζουν οι συνηθισμένες κορυφώσεις ενός δράματος. Οι ηθοποιοί σχεδόν δεν αγγίζονται, δεν κοιτιούνται. Δεν σε ξενίζει, πραγματικά. Είναι μια άλλη απόδοση, με σεβασμό όμως πάνω απ΄όλα, στον Ευρυπίδη. Εξαιρετικές οι ερμηνείες του Νίκου Καραθάνου, του Μηνά Χατζησάββα, του Γιώργου Γάλλου, της Στεφανίας Γουλιώτη και της Θεοδώρας Τζήμου, αρκετά αδύναμες έως…αδιάφορες της Καριοφυλλιάς Καραμπέτη και του Θοδωρή Αθερίδη.
Αν πετύχεις την παράσταση δες την. Θα με θυμηθείς. Έχει κάτι απο...τόλμη και αισιοδοξία ακόμη και μέσα στο χειρότερο σκοτάδι...


*Θα τη βρεις...29/8: Πάτρα, Ρωμαϊκό Ωδείο, 2/9: Βριλήσσια, θέατρο “Αλίκη Βουγιουκλάκη”, 5/9: Πειραιάς, “Βεάκειο”, 7/9: Παπάγου, “Κηποθέατρο”, 9/9: Αττικό Άλσος, 11/9: Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο, 14/9: Ηλιούπολη, θέατρο Αλσους, 16/9: Αιγάλεω, θέατρο “Αλέξης Μινωτής”, 18/9: Γαλάτσι, Άλσος Βεϊκου, 22/9: Λάρισα, “Αλκαζάρ”, 25/9: Νέα Σμύρνη, Άλσος


10 σχόλια:

  1. να πω κάτι. όταν κόβεις βόλτες συνήθως συναντάς κόσμο. τότε αντί για τσάρκες θα ήταν καλύτερο να 'γραφες συναντήσεις, ανταμώματα ή κάτι τέτοιο. αυτά τα ΄λέω εγώ που στο δικό μου μπλογκ δε μου 'ρχεται τίποτα να βάλω και το χω έτσι όπως είναι, τέλος πάντων.
    να πω και καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Summertime Blues
    Πέρα απο τον τίτλο, πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες γράφω για ανταμώματα. Αλλά μία βόλτα μπορεί να'ναι και μοναχική μερικές φορές ε? Απλά τη μοιράζεσαι μετά εδώ για να αποκτήσει παρέα ;)
    *δεν είναι κακό το μπλογκ σου. Περνάω βόλτα και απο εκεί. Μοναχικά, είδες?
    Καλημερούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αρχίσανε οι κουλτούρες ε? Σεπτέμβρης γαρ :P Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. λατρεύω το πρώτο στίχο.
    ύμνος στην αδιάκοπη ελπίδα
    και ισχύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου έλειψε μια καλή θεατρική παράσταση! Σε ευχαριστώ για το μοίρασμα ... καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λοιπόν, τυχαία έπεσα πάνω σου, από σχόλιο που έκανες στη roadartist και τώρα θέλω να σε ευχαριστήσω για την παράσταση που προτείνεις και για τα σχόλιά σου.
    Θα πάω να τη δω, πρώτα ο Θεός και θα σου πω και γω τη γνώμη μου.
    Τρελαίνομαι για ωραίο θέατρο και για Ευριπίδη, επίσης.
    Πραγματικά σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @moutro
    Εμ, τι να κάνουμε αγαπητέ μου? Άλλοι κουλτουριάζονται και άλλοι πίνουν μπύρες...;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ταξιδιώτης
    Ακριβώς αυτό. Και αισθάνομαι ότι σ'αυτή τη φράση είναι συμπυκνωμένο και όλο το έργο. Τόσο απο το χθες, τόσο σήμερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @roadartist
    Θα σου άρεσε πιστεύω. Αν την πετύχεις και τη δεις θέλω τις εικόνες σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Flora
    Περιμένω σχόλια λοιπόν ;)
    *καλώς πέρασες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή