Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...

Ταξίδεψα πολύ τελευταία.


Γνώρισα δύο γυναίκες με το ίδιο όνομα, αλλά απο άλλες γενιές. Μαρκέλλα η γιαγιά, Μαρκέλλα η εγγονή. Απο το χθες της Κατοχής, μέσα στις κακουχίες, τη πείνα, τη φτώχια, τους μαυραγορίτες, τους Ιταλούς και τους Βούλγαρους κατακτητές, μεταφερθήκαμε στη δεκαετία του '70, το ΚΚΕ τους πολιτικούς αγώνες και μετά μια διαδρομή μέχρι το '90. Όχι δεν ήταν μόνο Ιστορία αυτή η ιστορία που περιπλανήθηκα. Είχε αφηγήσεις απο το χθες στο σήμερα πλεγμένες με πολιτικοκοινωνικές καταστάσεις, ιδεολογίες που πέθαναν και έρωτες, συμβατούς και μη. "Πρέπει να βρεθεί αντικλείδι και χρόνος για να ελευθερωθεί ό,τι είναι κρυμμένο στα αμπάρια της ψυχής" και "για να αντέξεις πρέπει να βλέπεις μακριά, να βλέπεις ουρανό μέσα στο αίμα...", μου είπαν...

*"Ουρανός στο αίμα", Ελένη Ανθοπούλου (εκδ. Ωκεανίδα)




Μετά βρέθηκα αλλού. Πίσω στο 2004, προετοιμασία Ολυμπιακών Αγώνων. Στη "σκούπα" για να εξαφανιστούν απο το κέντρο άστεγοι και μετανάστες μπλέκονται πολλοί. Μια αστυνομικίνα- με αίσθημα του δικαίου ωστόσο (!) και υπερ καταπιεσμένη απο μάνα και εραστή- ένας άστεγος της ζωής, μια πρώην τρομοκράτισσα νυν πόρνη πολυτελείας, ένας Αλβανός που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε ρατσισμό και αδικία, ένας έφηβος που του λείπει η αγάπη και έτσι προσπαθεί να αυτοεπιβεβαιωθεί σχεδιάζοντας ένα φόνο. Το σκηνικό γίνεται δράσης, μυστηρίου, αλλά πανταχού παρόν και ο έρωτας και η ανάγκη για οξυγόνο απο όσα μας πνίγουν. Πολιτικοκοινωνικά και προσωπικά. Εξάλλου "αν δεν διαβείς το κατώφλι απο την βολεμένη ζωή για να περάσεις σε όσα θέλεις να ζήσεις, με το όποιο τίμημα", παραμένεις στο έλος. Και πάνω απ'ολα η ανθρωπιά. Μια πράξη έστω και την ύστατη στιγμή μπορεί να σου δικαιώσει την υποψία ότι η ζωή έχει νόημα έως το τελευταίο της δευτερόλεπτο...


*"Η αστυνομικίνα είχε άγγελο", Ρέα Σταθοπούλου (εκδ. Ωκεανίδα)



Γνώρισα και έναν άνθρωπο με ιδανικά, υπερ-ευαισθησία και συνείδηση που στις μέρες μας λέγεται... ηλιθιότητα! Και όμως, αυτός πάλεψε για όσα δεν ήταν στις δυνάμεις του, στάθηκε απέναντι σε μια επιδημία που ξεπάστρευε παιδάκια, απέναντι στο ρατσισμό, αμφισβήτησε τη δικαιοσύνη του Θεού, ένιωθε ενοχές να αγαπά μια γυναίκα και να μοιράζεται ευτυχία πλάι της όταν γύρω του πέθαιναν και όταν η αρρώστια έπληξε και αυτόν αποσύρθηκε σαν μίασμα που τη μετέδιδε. Και ας μην ήταν έτσι. Ήταν ένας άνθρωπος "καταδικασμένος. Τίποτα απο όσα κάνει δεν ανταποκρίνονται στο ιδεώδες του. Ποτέ του δεν αντιλαμβάνεται που τελειώνει η δική του ευθύνη"....
*"Νέμεσις", Φίλιπ Ροθ (εκδ. Πόλις)


Πιο εκεί ήταν τέσσερις εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους άντρες. Ένας που αισθάνεται προδομένος απο την αγάπη του (τα φαινόμενα όμως απατούν πολλές φορές), δύο καλόγεροι αρκετά διαφορετικοί απο τους συνηθισμένους και ένας τσιγγάνος, αλητόβιος που όσο και αν προσπαθεί να αλλάξει την καταγωγή και τη μοίρα του και προσπαθεί να ζει στο περιθώριο μεν, με στυλ δε, αντιλαμβάνεται ότι ορισμένα πράγματα είναι γραμμένα στα κύτταρα. Ζωές "σκαλωμένες στο παρελθόν", ανοιχτοί λογαριασμοί που πονάνε αλλά ομφάλιος λώρος με τη ζωή ο έρωτας, η αγάπη, η συγχώρεση, η κατανόηση.

*"Η νόσος των εραστών", Κυριάκος Γιαλένιος (εκδ. Μελάνι)



Συνάντησα και μια γυναίκα ανάμεσα σε δύο άντρες. Τον έρωτα εξάλλου δεν τον ορίζεις πάντα, αλλά μάλλον έχει λόγο όταν τον αφήσεις να τρυπώσει ενώ είσαι ήδη σε μια σχέση. Απο εκεί και μετά τι κάνεις, πώς τον χειρίζεσαι? Σε τρώει ή παίρνεις αποφάσεις περνώντας το "κατώφλι" όπως έλεγε και η Σταθοπούλου? Λυγίζεις, σέρνεσαι, χάνεις τον εαυτό σου, αλλά δεν είναι ποτέ αργά να επανέρθεις στα ίσα σου. Αρκεί να "ξεπεράσεις επιτέλους το χθες που θα ήθελες να είναι σήμερα", να "φουσκώσεις τα πνευμόνια σου με ειλικρίνεια και να τρομάξεις το φόβο"...Εξάλλου ένα παιχνίδι είναι η ζωή και "δεν σταματάει το παιχνίδι επειδή μεγαλώσαμε. Μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε"...

*"Παίξε μαζί μου", Μικαέλλα Γ. Σφηνιά (εκδ. Καστανιώτη)

11 σχόλια:

  1. Υπέροχο ποστ! Σε ευχαριστούμε!
    Λέω από όσα προτείνεις..να διαβάσω τη Νέμεσις του Ροθ, αξίζει λες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Roadartist
    Δεν είμαι μάλλον αντικειμενική, γιατί τον αγαπώ πολύ. Εμένα με συνεπαίρνει, αλλά να ξέρεις ότι δεν είναι ευχάριστες οι ιστορίες του, αν και πάντα έχουν ένα κρυμμένο φως. Νομίζω θα σου αρέσει, ναι (ψάξε και την "Αγανάκτηση" και την "Ταπείνωση", δικά του απο ίδιες εκδόσεις, αν δεν τα έχεις διαβάσει). Φιλιά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το τελευταιο που αναφερεις εχω σκοπο να το αγορασω.. ωραια υποθεση δειχνει..

    πολυ ενδιαφερον ποστ, το καλοκαιρι θελει βιβλια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και ναι, η ζωη ειναι παιχνιδι, αλλοιμονο αν τη δει κανεις σοβαρα :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @❤
    Ναι, είναι καλό, στο είχα ξαναπροτείνει. Νομίζω θα σου αρέσει και πρώτο. Όρεξη για διάβασμα να έχεις....;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kovovoltes.. πέρσι το καλοκαίρι προσπάθησα να διαβάσω την "Αγανάκτηση" και δε με κέρδισε! Το άφησα στην αρχή... και την "Ταπείνωση" την έχω αλλά όλο λέω να το ξεκίνησω και για κάποιο λόγο όλο το αφήνω.. Ίσως η "Νέμεσις" όμως να μου μιλήσει καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολυ ωραιες επιλογες. Τις εκανα κι εγω σκονακι :) Εμενα με πιανει η ορεξη για διαβασμα οταν αρχιζουν τα κρυα. Μερικες φορες νομιζω οτι δεν ειναι δυνατον να ειμαι τοσο αναποδο παιδι, μαλλον ειχα πολυ αναγκη να "ξεχωρισω" στην εφηβεια μου και μου εμεινε κουσουρι να "διαφερω" :):):)

    Το καλοκαιρι ειναι για σταυρολεξα :):):):)

    Καλη εβδομαδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κι εμένα με "παίρνει" μαζί του ο Ροθ με κορυφαίο το Ανθρώπινο Στίγμα και το Αμερικάνικο Όνειρο.

    Μόλις τελείωσα το "ερωτευμένος πολωνός" της Βαμβουνάκη. Το προτείνω.

    Θα ψάξω τις προτάσεις σου βολτίτσα μου

    την καληνύχτα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Roadartist
    Χμμμ...Δεν έχεις να χάσεις τίποτα, δοκίμασε το. Αν και αφού λες ότι την Αγανάκτηση δεν την πολυάντεξες, ίσως η Ταπείνωση τελικά είναι πιο πολύ στα μέτρα σου...Τες πάντων. Αν τα διαβάσεις περιμένω να μοιραστείς εντυπώσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Dee Dee
    Περι ορέξεως...δεν το συζητώ! Και το σταυρόλεξο είναι η καλυτερη άσκηση για να αποφύγεις Αλτσχάιμερ...;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @meggie
    Βαμβουνάκη έπαψα να διαβάζω γιατί επαναλαμβάνεται πολύ. Ίσως όμως και να επιστρέψω για να τη ξαναθυμηθώ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή