Ήμασταν 'ατρόμητοι'. Ναι, ναι. Με αυτή τη μοναδική, υπέρτατη αίσθηση που κουβαλά κάθε παιδί. Όλα μπορεί να τα πετύχει, όλα είναι μπροστά του, όλα θέλει να τα γευτεί, χωρίς κανέναν μα κανέναν φόβο.
Για λίγο, για όσο κρατά ένα όνειρο, θυμήθηκα τι σημαίνει να ονειρεύεσαι. Όχι με μάτια κλειστά. Με ολάνοιχτο βλέμμα και καρδιά ζωντανή. Να ονειρεύεσαι πώς όλα είναι εδώ μπροστά σου και μπορείς να τα αγγίξεις.
Θυμήθηκα για λίγο, για όσο κρατά ένα όνειρο, τι σημαίνει να μην έχεις πληγές. Αυτές δεν χτίζουν τους φόβους, τους πόνους, τις αναβολές και τις απελπισίες;
Ήθελα και άλλο να μείνω εκεί. Στην πατρίδα της ζωής μας. Στην παιδική ηλικία. Με πρόλαβε όμως η χαραυγή. Το μόνο που κράτησα, μια σκέψη: "Να μη ξεχάσω το όνειρο...".
*φωτό: Tara Peαrce.
βολτιτσα μου επισης τα παιδια δε φοβουνται να παιξουν το παιχνιδι.. δε σκεφτονται ας μη παιξω γιατι μπορει να πεσω και να ματωσω..
ΑπάντησηΔιαγραφήτον αυθορμητισμο και την ελαφροτητα του σωματος θα ηθελα :)
χμμμ, έτσι ακριβώς είναι. Παίζουν με την ψυχή τους, κόντρα στους όποιους φόβους των μεγάλων...;)
ΔιαγραφήΗ ελαφρότητα του σώματος δεν επανέρχεται (δυστυχώς) καθώς μεγαλώνουμε.Η ελαφρότητα της ψυχής και ο αυθορμητισμός όμως, είναι σπουδαία εφόδια για όποιον δε τα κλείνει σε σεντούκι...
μου λειπει αυτη η παντελης αγνοια κινδυνου που μας εδινε την ωθηση να κανουμε αυτο ακριβως που ειπες, να νομιζουμε οτι ολα ειναι δυνατα..ολα ειναι απλα..
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα γεμισαμε φοβους, ανασφαλειες, πληγες, αγωνιες, τα καναμε ολα περιπλοκα..
καλη εβδομαδα! :)
Και πολλές φορές δε λέμε σε παρέες Φανή μου- και στον ίδιο μας τον εαυτό- ότι δεν είναι τόσο περίπλοκα όλα? Μια ματιά πιο βαθειά στο παιδί μέσα μας χρειάζεται για να λύνουμε τα άλυτα κουβάρια ;)
Διαγραφήγειά σου βολτίτσα!όμορφες σκέψεις,όνειρα...σαν παιδιά!πανέμορφη η φωτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ! κατερίνα μαλάμη
Σαν παιδιά...Ας παίξουμε...;)
ΔιαγραφήΚαλησπέρες σου...
Υπέροχο όνειρο, να μη θέλεις να τελειώσει... αλλά κυρίως ναι, να μην ξεχαστεί !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές όμορφες σκέψεις, κράτησα όμως αυτή: "Στην πατρίδα της ζωής μας. Στην παιδική ηλικία."
Η μοναδική πατρίδα Άστρια μου. Εκεί είναι η ρίζα όλων των στοιχείων που μας συνθέτουν καθώς...μεγαλώνουμε. ;)
ΔιαγραφήΑχ αυτά τα όνειρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου σε αφήνουν μ' ένα χαμόγελο....
Που θα ήθελες να ήταν πραγματικότητα....
Τα παιδικά μας χρόνια...
Το τέλειο καταφύγιο!
Να μην ξεχάσεις το όνειρο βολτούλα μου!!!!!!
Πολλά φιλάκια:))))
Να μη ξεχάσουμε να επιστρέφουμε εκεί...;)
ΔιαγραφήΒάρυνε το σώμα, έχασε την ευλυγισία του που είναι φυσικό... αλλά η καρδιά γιατί να χάσει τον αυθορμητισμό της, την ευλυγισία της, τη παιδικότητα της... μήπως φοβόμαστε μη μας πουν ανώριμους ή χαζοχαρούμενους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦιλάκια χαμογελαστά... έτσι από κόντρα!!! :)))
Ναι, μέσα σε όλους αυτούς τους φόβους, μπαίνει και αυτός του κοινωνικού καθωσπρεπισμού! Κόντρα όμως. Όπως το είπες...;)
ΔιαγραφήΠροσπάθησε να μην ξεχάσεις το όνειρο, να μην ξεχαστείς....και τις πληγές, ξέχνα τες, πέτα τες, κάψτες. Ναι αυτές είναι που χτίζουν τους φόβους, τους πόνους, τις αναβολές και τις απελπισίες. Αυτές είναι.........
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο όνειρο το κουβαλάω, το κουβαλάμε! Οι πληγές οι ρημάδες...Δύσκολα :(
Διαγραφή"μονο στα όνειρα μπορω να σε αγγίζω
ΑπάντησηΔιαγραφήν‘ αφήνεις χρωμα πάνω στο δικό μου γκρίζο"
[Θ. βουτσινος - . Χατζηγιάννης]
μεγάλες προσδοκίες, ρεαλιστικές στιγμές, άπιαστα όνειρα...
Το άπιαστο Καίσαρα μου είναι υποκειμενικό όπως και οι προσδοκίες του καθενός. Το πείσμα να γίνουν ρεαλιστικά όλα αυτά είναι η κινητήριος δύναμη. Καλημέρες σου...;)
ΔιαγραφήΗ παιδική ηλικία το πιο σημαντικό "κεφάλαιο" στη ζωή όλων μας... το καταφύγιο μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς φωτογραφάκι μου. Η έναρξη εκεί, εκεί και το τέλος...
Διαγραφήναι, αυτά είναι πανέμορφα συναισθήματα βολτίτσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά ξες κάτι; πιο όμορφο (και πολύτιμο) είναι να μη νιώθεις φόβο συνειδητά, να κυριαρχείς πάνω στις ανασφάλειες, να επουλώνεις τις πληγές.
σαν παιδιά είχαμε πολλά όρια, κι ας μην τα νιώθαμε τότε. ως ενήλικες δεν έχουμε όρια, θεωρητικά... :)
Ως ενήλικες βάζουμε όρια-καλώς μερικές φορές, κάκιστα άλλες τόσες...
ΔιαγραφήΚαι έχεις δίκιο για την ομορφιά της συνειδητότητας απέναντι στο φόβο. Συνήθως συνειδητή είναι η αέναη προσπάθεια να τον παλεύουμε...;)
*επιτέλους επέστρεψες...;))