Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

ΣΚΝΙΠΕΣ...

"Μπορείς να αγγίξεις το χρόνο;
Πόσοι άγγελοι μαζί ζυγίζουν ένα κιλό;
Μπορεί να έχει τρύπα ο ουρανός;
Τι πρέπει να κάνεις για να βεβαιωθείς ότι υπάρχεις;
Πότε χορταίνεις αυτά που δεν έχεις;
Πόσο μεγάλη είναι μια καρδιά;
Ο πόνος είναι το μόνο πράγμα που είναι ταχύτερο απο το φως;
Πού πηγαίνουν τα όνειρα που δε τα βλέπεις μέχρι τέλους;
Ένας άνθρωπος μπορεί να πει 'εμείς', αλλά γιατί δεν μπορεί ένας λαός να πει 'εγώ';
Σε ποιόν ήχο θα προτιμούσες να κατοικείς;
Τι βλέπεις όταν κλείνεις τα μάτια;..."

Σου έγραφα την προηγούμενη φορά ότι ήθελα να σου μιλήσω γι'αυτές τις  'σκνίπες' που κατοικούσαν στο κεφάλι του Γιάννη, του "Τελευταίου Έλληνα"...Ταιριάζουν βλέπεις τόσο με πολλές μέσα στο δικό μου κεφάλι, ίσως και στο δικό σου...Έχεις αλήθεια άλλες σκνίπες να σε βασανίζουν? Και για τούτες εδώ, απαντήσεις υπάρχουν?...

10 σχόλια:

  1. Κι εγώ έχω 'σκνίπες' βολτούλα μου...αρκετές.
    Ας κάνω μια προσπάθεια πρώτα ν' απαντήσω στις δικές σου.
    Είμαι σίγουρη(εγώ κι ο Αϊνστάιν)πως δεν μπορείς ν' αγγίξεις το χρόνο.
    Ο Αλμπερτ έλεγε κάτι για σχετικότητες κλπ που δεν είναι της παρούσης.
    Οι άγγελοι δεν έχουν βάρος, έτσι ξέρω.
    Αρα δεν υπάρχουν ένα κιλό τέτοιοι.
    Ο ουρανός μερικές μέρες φαίνεται να έχει μια μεγάλη τρύπα αλλά πως να τον φτάσω που χάλασε η σκάλα μου;......
    Αυτά που δεν έχεις δεν τα χορταίνεις ποτέ, μόνο αν τα αποκτήσεις.
    Αλλά τότε θα βρεθούν άλλα που δεν έχεις.
    Πιστεύω πως καθένας μας έχει διαφορετικό μέγεθος καρδιάς.
    Βγαίνει σε πολλά μεγέθη, άρα και σε XXXL!
    Δεν ξέρω αν μόνο ο πόνος είναι ταχύτερος από το φως.
    Πρέπει να υπάρχουν και άλλα, ίσως το ράγισμα μιας καρδιάς.
    Τα όνειρα που δεν βλέπεις μέχρι το τέλος μένουν στο μυαλό σου, μέχρι ν' αποφασίσεις να τα συνεχίσεις εσύ.
    Ο λαός και το εγώ είναι πολύ πονεμένη ιστορία....θα το προσπεράσω.
    Δεν ξέρω όλους τους ήχους για ν' αποφασίσω που θα ήθελα να κατοικώ, σε κάτι αλέγκρο πάντως.
    Οταν κλείνω τα μάτια, εγώ τουλάχιστον βλέπω τη θάλασσα.
    Ετσι έχω αποφασίσει.
    Μπορώ να γράψω κι εγώ τις δικές μου 'σκνίπες';

    Καλό μήνα γλυκιά μου, καλή άνοιξη:)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κυρίως τις δικές σου σκνίπες θα'θελα να μάθω...;)
      *μη χάσεις τη θάλασσα απο τη μέσα μεριά των ματιών...

      Διαγραφή
  2. Μου θυμισε λιγακι το "Ολα τα μανιταρια τρωγονται.... εκτος απο καποια, μονο μια φορα" του Herve le Tellier. Δεν ειχε ερωτησεις εκεινο. Ηταν απαντησεις στην ερωτηση "τι σκεφτεσαι;" :)

    Απλα δεν μπορω να σκεφτομαι αυτες τις ερωτησεις ως σκνιπες.... δεν βρηκε με τιποτα αλλο να τις παρομοιασει;; :)

    Ενα ομορφο Σαββατοκυριακο να εχεις σαλονικια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα...αν σ'ενοχλεί η λέξη-εικόνα, πες τες αλλιώς εσύ. Εμένα μ'αρεσε η αθωότητα που κρύβει αυτός ο παραλληλισμός. Ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος ακατέργαστος. Σε χωριό μεγάλωσε. Οπότε λογικό δεν είναι...;)

      Διαγραφή
  3. όμορφο.....καλό μήνα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τι όμορφες ερωτήσεις!!
    με τριβελίζουν κι εμένα παρόμοιες σκνίπες αυτό τον καιρό, η τελευταία είναι η εξής:
    πώς φωτογραφίζεις το κρύο, τη ζέστη ή τα συναισθήματα;
    καλό μήνα βολτίτσα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς άραγε? Είναι πολύ καλή απορία...Ίσως με κινήσεις του σώματος ή αντικείμενα...Πάντως κάτι θα λείπει πάλι. Βασανιστικές σκνίπες...;)

      Διαγραφή
  5. Δυσκολες ερωτησεις/αποριες, ακομα δυσκολοτερες οι απαντησεις. Κι ειναι μονοπατια περιεργα, που μπορει και να χαθει κανεις χωρις να το καταλαβει...
    Μακαριοι μες στην "αγνοια" μας;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα αυτά τα δύσκολα πλάθουν τη ζωή μας. Αλλιώς πορευόμαστε σε μια επίπεδη γραμμή, χωρίς να γυρίζουμε βλέμμα...;)
      Και αν χαθούμε, θα μας ξαναβρούμε. Θέληση να υπάρχει. Και επιμονή/ υπομονή...
      Καλημέρες Καίσαρα μου

      Διαγραφή