Καθώς η ευχή "θα'θελα να ήσουν εδώ" γινόταν πιο έντονη, το σύμπαν αφουγκράστηκε.
Εκείνη έφτασε στο ραντεβού με μια αγωνία στο βλέμμα. Έναν φόβο ότι εκείνος δεν θα έρθει. Και όμως. Εκείνος την είδε απο μακριά. Την πλησίασε χωρίς να τον δει. Την αγκάλιασε και έδωσαν ένα παρατεταμένο φιλί, απο αυτά που γράφουν "ΜΟΥ΄ΛΕΙΨΕΣ" και σε 'τραβάνε' σε άλλο χωροχρόνο. Για πολύ ώρα δεν υπήρχε τίποτα και κανείς γύρω τους.
Φανέρωσε αυτό που έκρυβε πίσω απο την πλάτη του. Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο δεμένο με μια κορδέλα. Και άλλο φιλί, γεμάτο "Σ'ΑΓΑΠΑΩ". Έψαξε στην τσέπη του μπουφάν του και της έδωσε μια σοκολάτα. Το φιλί τώρα είχε γεύση "Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"...
Και τότε άρχισαν να αιωρούνται. Προς το φεγγάρι. Μέσα σε ένα μπαλόνι γεμάτο απο μικρά μικρά βλέμματα, απο λόγια, απο κινήσεις, απο αισθήσεις, απο "ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ"...
Ήθελα τόσο να φωτογραφήσω αυτή τη στιγμή, να κλείσω σε ένα ΄κλικ' αυτό το θεικό χαμόγελο τους, αυτή την αγκαλιά, τα φιλιά τους, αυτές τις τόσο απλές -και δυστυχώς τόσο δύσκολο να ειπωθούν απο πολλούς- λέξεις...Αλλά σκέφτηκα ότι θα ενοχλούσα το πέταγμα τους...Οπότε έμεινα στο έδαφος και τους κοιτούσα να ανεβαίνουν προς τα αστέρια...
*ο πίνακας, έργο του αγαπημένου φίλου ζωγράφου Νίκου Ζάρρα
Εκείνη έφτασε στο ραντεβού με μια αγωνία στο βλέμμα. Έναν φόβο ότι εκείνος δεν θα έρθει. Και όμως. Εκείνος την είδε απο μακριά. Την πλησίασε χωρίς να τον δει. Την αγκάλιασε και έδωσαν ένα παρατεταμένο φιλί, απο αυτά που γράφουν "ΜΟΥ΄ΛΕΙΨΕΣ" και σε 'τραβάνε' σε άλλο χωροχρόνο. Για πολύ ώρα δεν υπήρχε τίποτα και κανείς γύρω τους.
Φανέρωσε αυτό που έκρυβε πίσω απο την πλάτη του. Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο δεμένο με μια κορδέλα. Και άλλο φιλί, γεμάτο "Σ'ΑΓΑΠΑΩ". Έψαξε στην τσέπη του μπουφάν του και της έδωσε μια σοκολάτα. Το φιλί τώρα είχε γεύση "Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"...
Και τότε άρχισαν να αιωρούνται. Προς το φεγγάρι. Μέσα σε ένα μπαλόνι γεμάτο απο μικρά μικρά βλέμματα, απο λόγια, απο κινήσεις, απο αισθήσεις, απο "ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ"...
Ήθελα τόσο να φωτογραφήσω αυτή τη στιγμή, να κλείσω σε ένα ΄κλικ' αυτό το θεικό χαμόγελο τους, αυτή την αγκαλιά, τα φιλιά τους, αυτές τις τόσο απλές -και δυστυχώς τόσο δύσκολο να ειπωθούν απο πολλούς- λέξεις...Αλλά σκέφτηκα ότι θα ενοχλούσα το πέταγμα τους...Οπότε έμεινα στο έδαφος και τους κοιτούσα να ανεβαίνουν προς τα αστέρια...
*ο πίνακας, έργο του αγαπημένου φίλου ζωγράφου Νίκου Ζάρρα
Καλημέρα Βολτίτσα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικός ο πίνακας. Ιδιαίτερη αίσθηση μου κάνουν τα κλειστά μάτια των εραστών.
Οι απλές- δύσκολες στην προφορά λέξεις, είναι ακριβώς οι κύριες λέξεις της ανάγκης μας.
Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας
έστω και μία φορά
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ενός λεπτού σιγή
Τα κλειστά μάτια των εραστών...Γεμάτα λέξεις...;)
Διαγραφή*ωραία επιλογή ποιήματος...
Τι υπέροχες απλές στιγμές ευτυχίας.. πως να ενοχλήσεις, πως να μπεις ανάμεσα..; απλά κάθεσαι και χαζεύεις κι εύχεσαι να τις ζεις κι εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ζηλεύεις, θαυμάζεις!
Δεν κλέβεις την ευτυχία κοιτώντας τους ευτυχισμένους, προγραμματίζεις τις αντίστοιχες δικές σου στιγμές...
Τι υπέροχες απλές στιγμές ευτυχίας...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτές που θαυμάζεις και σε κάνουν να φαντασιώνεσαι τις δικές σου!
Μα η ευτυχία απο απλά φτιάχνεται. Έτσι είναι. Όποιος πιστεύει το αντίθετο λάθος δρόμο διάλεξε για να τη βρει...;)
ΔιαγραφήΔεν ξερω αν μπορουν να διαταραχθουν αυτες οι ισορροπιες απο καποιον τριτο. Το "κλικ" σου δεν θα το καταλαβαιναν μαλλον. Προφανως δεν υπηρχες γι'αυτους :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικες φορες ομως τα φαινομενα απατουν και λιγο πιο κατω, ενα αλλο ζευγαρι, χωρις τρανταφυλλα και παθιασμενα φιλια, ισως ειχε κερδισει τη δυναμη του σ'αγαπω και αυτο ειναι αρκετο :)
Κι εγω σε μια τετοια ατμοσφαιρα αιωρουμαι αυτες τις μερες. Λιγο ροζ, λιγο σιροπιαστη :) Ομορφος ο πινακας του φιλου σου!
Καλο απογευμα σαλονικια μου
Προφανώς και δεν θα ενοχλούσα αυτούς. Την ατμόσφαιρα που έπλασαν θα ενοχλούσα. Σ'εμένα...Γι'αυτό απλά τους παρατηρούσα.
Διαγραφή*σιροπιαστή διάθεση?? άχου...χαχαχα
Τι όμορφο! Θα είναι υπέροχο αν κρατήσει χρόνια. Είναι τόσο, τόσο τρυφερό να βλέπεις μεγάλους ανθρώπους να συνυπάρχουν με έναν έρωτα που μετουσιώθηκε σε αγάπη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφος ο πίνακας!
Φιλιά πολλά βολτίτσα μου
Πραγματικά αυτή η διαδρομή όταν κρατά και εξελίσσεται είναι αξιοθαύμαστη. Μου θύμισες δύο γεροντάκια που έβλεπα σε ένα πανηγύρι στη Σύρο να χορεύουν μπάλο. Δεν έχω δει πιο ερωτευμένο ζευγάρι. Χωρίς να κάνουν τίποτα ιδιαίτερο. Απλά ο τρόπος που κρατούσε τη μέση της και το βλέμμα της πλάι του, ζωγράφισαν χίλιες λέξεις...
ΔιαγραφήΚαλημέρα σου νησιωτάκι μου
Δεν τους αφουγκραστηκε μονο το συμπαν απ' οτι φαινεται;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟνειρεμενος πινακας!
χαχαχα...και τα λοιπά πλάσματα του σύμπαντος βεβαίως βεβαίως...;)
ΔιαγραφήΠολύ όμορφα ταίριαξαν οι λέξεις με το έργο....
ΑπάντησηΔιαγραφήκόβουν βόλτες παρέα...;)
ΔιαγραφήΚαλημέρες
Στιγμες που ο ερωτας εχει ηδη μετουσιωθει σε αγαπη! Ομορφο κειμενο..αριστοτεχνικα δοσμενο ...! Καλημερα σου και καλή Κυριακή! Καλώς σε βρήκα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως με την ορμή που έχει είναι ακόμη έρωτας. Δεν θέλει πολύ όμως μέχρι την αγάπη. Δύο βήματα...;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες σου
πολύ ομορφα και κειμενο και πίνακας....να σαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήφχαριστώ σε....;)
Διαγραφήκαλημέρες
Ευτυχώς υπάρχουν βλέματα, αγγίγματα και κινήσεις που απογειώνουν τη ψυχή και δεν χρειάζονται τις λέξεις για ν'ακουστούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα.
Ευτυχώς...Ευλογημένες στιγμές σιωπής...;)
Διαγραφήμπορώ να κλέψω το κείμενο σου για να συνοδεύει παντοτινά τον πίνακα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή μου...Όλο δικό σου!! ;)
Διαγραφή