Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ...

Μια γεύση τρικυμίας στο βλέμμα, λυσσομανάει σε ένα σιωπηλό τοπίο...

Να μπορούσε να γραφτεί σε μια κόλλα χαρτί αυτή η αίσθηση...
Να γραφτεί με μεγάλα γράμματα ΘΑ'ΘΕΛΑ ΝΑ'ΣΟΥΝΑ ΕΔΩ...

Για όσους λείπουν μακριά, για όσους είναι εδώ και λείπουν, για όσους λείπουν απο τον εαυτό τους...

*αγαπημένος Edward Hopper. Αφορμή για την εικόνα του, μια έκθεση έργων του στη Γαλλία που ξεπέρασε κατά πολύ σε επισκεψιμότητα πρόσφατη έκθεση με έργα του Πικάσσο...



15 σχόλια:

  1. Πόσο θα θελα να σουν εδώ!!!!!

    Σε φιλώ καλή βδομάδα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το "αχ" ταξιδεύει χιλιόμετρα...
      Καλημέρα σου μικρή μου ;)

      Διαγραφή
  2. Πως μία εικόνα ενώ έχει πρόσωπο δηλώνει μοναξιά!!
    Καλό βραδάκι...φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί όχι? Η έκφραση είναι το ήμισυ. Το άλλο μισό η σιωπή...
      Καλημέρα σου

      Διαγραφή
  3. Εσείς βλέπετε μοναξια;
    Εγώ βλέπω τη βαθιά ανάσα πριν από τη στιγμή που θα σηκωθείς και θα ξεκινήσεις κάτι καινούργιο
    Λαβ χιμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι και αυτό μια ανάγνωση. Ίσως πάλι να περνά απο τη μοναξιά για να την αποχαιρετίσει ;)

      Διαγραφή
  4. Δεν τον γνωριζα τον Hopper. Τωρα με εβαλες εσυ και τον εψαξα και μου αρεσαν αρκετα εργα του. Μου αρεσει ο τροπος που διαχειριζεται το φως!! Πολυ μου αρεσε και ο πινακας του με εναν φαρο.

    Δεν ειναι πολυ σημαντικο να εχεις την ικανοντητα να αγαπας τοσο καποιον που να ευχεσαι να ηταν μαζι σου;;; :)

    καλησπερα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι σαλονικιά μου σημαντικό. Αλλά δεν θα έλεγα ότι έχει να κάνει τόσο με ικανότητα όσο με συναίσθημα που πηγάζει απο μέσα. Ή το έχεις ή όχι, ε?
      Καλημέρες...

      Διαγραφή
  5. νομιζω δεν θα μπορουσα ποτε να καθησω μονη μου σε ενα καφε ακομη κι αν ηταν αδειο..

    εγω θαυμαζω το κοριτσι και μονο για αυτο..

    ο Χοππερ αγαπημενος πολυ πολυ ομως..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτο το εχει και η αδερφη μου και με δουλευε εμενα οταν εβγαινα μονη για καφε. Ειδικα οταν σπουδαζα το εκανα πολυ συχνα :)
      Η Βικυ ουτε οταν εχουμε ραντεβου, αντεχει να καθισει μονη, για να με περιμενει :) Παντα παω πιο νωρις για να μην ντραπει αν φτασει πρωτη :):):)

      Χανεις πολλα ομως. Εσενα σε φανταζομαι μονη με ενα βιβλιο σε ενα ομορφο καφε καποια στιγμη :)

      Διαγραφή
    2. Νομίζω φεγγάρι μου σου ταιριάζει αυτό που σου έγραψε η deedee. Είδες, λες "νομίζω", δεν το έχεις δοκιμάσει...;)
      Εγώ το κάνω πολλές φορές. Έχει μια δική του σιωπηλή δύναμη και αυτό. Αλλά πάλι, όπως αρέσει στον καθένα να ανταμώνει με τον εαυτό του...;)

      Διαγραφή
  6. αυτο το τελευταιο , ειναι το πιο βασικο
    σε φιλω γλυκο κοριτσι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αναγνωρισιμοι οι πινακες του Χοπερ, ζωγραφιζοντας την αμερικανικη μελαγχολια σε καθημερινες φασεις. Σε αρκετα απο τα εργα του πρωταγωνιστουν οι γυναικες, συνηθως με καποιο προβληματισμο και σαν να περιμενουν κατι. Οπως εδω με τη γυναικα που καθεται μονη της και τα χερια της γυρω απο το φλυτζανι, πανω στο μαρμαρινο τραπεζι κι εχοντας βγαλει μονο το ενα γαντι, φορωντας ακομη το παλτο της, ενω πισω της στο μαυρο τζαμι αντανακλωνται τα ασπρα φωτα της καφετεριας αφηνοντας εξω το σκοταδι και το κρυο, ενω διακρινεται κι ενα μικρο καλοριφερ στη γωνια. Το αδειο καθισμα απεναντι της δημιουργει την εντυπωση της αναμονης η μιας προσωρινης; απουσιας, οπως ειναι αλλωστε ενα απο τα χαρακτηριστικα του Χοπερ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, πληρέστερη ανάλυση δεν θα μπορούσα να ζητήσω...;)
      Τα σέβη μου...

      Διαγραφή