Αργές μέρες σε ένα ταχύτατο σύμπαν. Χρονοδιακόπτης μέσα μου, γοητευτική αναρχία. Έξω, μια ροή ακατάπαυστη. Πολλές συναντήσεις, πολλές κουβέντες, άγνωστα μέχρι χθες πρόσωπα γίνονται γνωστά, "μυστηριώδεις" κόσμοι ξεσκεπάζονται...
Ανοίγω και άλλες πόρτες στον ηλεκτρονικό κόσμο, αυτό τον ανοίκειο κόσμο στο μέσα μου σύμπαν. Συναντώ κουμπάκια, και άλλα κουμπάκια, like, share, "θες να γίνουμε φίλοι;"...Δεν τα καταλαβαίνω όλα. Δεν τα αποδέχομαι όλα. Σαν παιδί στέκομαι και χαζεύω μια βιτρίνα με παιχνίδια. Τα αγγίζω.
"Πίνω" Τέχνη να ισορροπήσω. Μπαίνω στο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών πάνω στο "Κύμα" στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (τα παιδιά που παίζουν τους μαθητές, εξαιρετικά!). Η ανάλογη θεατρική εκδοχή της ομότιτλης γερμανικής ταινίας. Το πείραμα που γυρίζει σαν μπούμερανγκ στο δημιουργό του, δάσκαλο σχολείου, όταν αντιλαμβάνεται ότι η ομάδα που πήγε να δημιουργήσει με τους μαθητές του για να τους διδάξει τα σφάλματα της ανθρωπότητας, μετατράπηκε σε όχλο, σε επικίνδυνη μάζα.
Το μυαλό του ανθρώπου...Αυτή η εξαίρετη μηχανή, πόσο εύκολα γίνεται γρανάζι διαόλου...Και στο φιλμ "Le capital" του Κώστα Γαβρά που προβλήθηκε σε ένα ασφυκτικά γεμάτο αμφιθέατρο αυτές τις μέρες που ο σκηνοθέτης ήταν στο νησί μου, μια ανάλογη έκφανση της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλοδοξία μετατρέπει ένα πλάσμα σε τέρας. Δεν θέλει πολύ. Λεπτές ισορροπίες, λεπτή κλωστή...Αν την τραβήξεις σπάει. Και αν εσύ δεν διαλυθείς (ή έτσι νομίζεις), σίγουρα θα διαλύσεις άλλους...Τόση ομορφιά, τόση δύναμη, πώς μετατρέπεται σε βουνό απάτητο, έτοιμο να 'προσφέρει' κατολισθήσεις? Όσο αναμφισβήτητη και αν είναι αυτή η αλήθεια, πάντοτε θα συνοδεύεται με το "γιατί??"...
Ανοίγω και άλλες πόρτες στον ηλεκτρονικό κόσμο, αυτό τον ανοίκειο κόσμο στο μέσα μου σύμπαν. Συναντώ κουμπάκια, και άλλα κουμπάκια, like, share, "θες να γίνουμε φίλοι;"...Δεν τα καταλαβαίνω όλα. Δεν τα αποδέχομαι όλα. Σαν παιδί στέκομαι και χαζεύω μια βιτρίνα με παιχνίδια. Τα αγγίζω.
"Πίνω" Τέχνη να ισορροπήσω. Μπαίνω στο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών πάνω στο "Κύμα" στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (τα παιδιά που παίζουν τους μαθητές, εξαιρετικά!). Η ανάλογη θεατρική εκδοχή της ομότιτλης γερμανικής ταινίας. Το πείραμα που γυρίζει σαν μπούμερανγκ στο δημιουργό του, δάσκαλο σχολείου, όταν αντιλαμβάνεται ότι η ομάδα που πήγε να δημιουργήσει με τους μαθητές του για να τους διδάξει τα σφάλματα της ανθρωπότητας, μετατράπηκε σε όχλο, σε επικίνδυνη μάζα.
Το μυαλό του ανθρώπου...Αυτή η εξαίρετη μηχανή, πόσο εύκολα γίνεται γρανάζι διαόλου...Και στο φιλμ "Le capital" του Κώστα Γαβρά που προβλήθηκε σε ένα ασφυκτικά γεμάτο αμφιθέατρο αυτές τις μέρες που ο σκηνοθέτης ήταν στο νησί μου, μια ανάλογη έκφανση της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλοδοξία μετατρέπει ένα πλάσμα σε τέρας. Δεν θέλει πολύ. Λεπτές ισορροπίες, λεπτή κλωστή...Αν την τραβήξεις σπάει. Και αν εσύ δεν διαλυθείς (ή έτσι νομίζεις), σίγουρα θα διαλύσεις άλλους...Τόση ομορφιά, τόση δύναμη, πώς μετατρέπεται σε βουνό απάτητο, έτοιμο να 'προσφέρει' κατολισθήσεις? Όσο αναμφισβήτητη και αν είναι αυτή η αλήθεια, πάντοτε θα συνοδεύεται με το "γιατί??"...
οτι αγαπω κβητα το ξέρεις οτι αγαπω τις αναρτήσεις σου το ξέρεις
ΑπάντησηΔιαγραφήοτι αγαπω τις αναρτησεις σου, οταν συνδιαζεις και τα δυο τις λατρεύω
Και έτσι ελπίζω να σε κάνω να χαμογελάς διπλά ε? ;))
ΔιαγραφήΠότε θα σταματήσω να σου λέω πως μ' αρέσει η γραφή σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον ποτέ!
Καλό απόγευμα βολτούλα μου:))
ΥΓ. Τι ωραία μουσική.....
Τι να πω παραπάνω απο φχαριστώ σε?? ;)
ΔιαγραφήΝα'σαι καλά μικρή μου
είδα τον τίτλο του ποστ και ήρθα να ποστάρω το κύμα για σαουντρακ, αλλά προφανώς με πρόλαβες :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν συναντώ φιλοδοξοματαιόδοξους ανθρώπους κουράζομαι. ζορίζομαι, αλήθεια. η ζωή είναι πολύ απλούστερη στα μάτια μου και χαίρομαι τόσο πολύ τέτοιες στιγμές...
Μαζί σου 100%. Αυτό το 'ζορίζομαι' που λες πόσες φορές ως συναίσθημα...Να λες θέλω να φύγω τώρα γιατί αλλιώς ή θα ουρλιάξω ή θα χαστουκίσω...αλλά ας όψεται η μεγαλοψυχία μας χαχαχα
ΔιαγραφήΑς αφηνουμε την πόρτα της ζωης ανοιχτη μονο στα χαμογελα.Καλη εβδομαδα να εχεις. Αργω μερικες φορες να περασω αλλα δεν ξεχνω τους μπλοκοφιλους :)Kαλη χρονια να εχεις αφου δεν τα εχουμε πει!!!!Η μουσικη τελεια!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χαμόγελα πάντοτε είναι ευπρόσδεκτα...Ακόμη και εκείνα τα μισά, τα άχαρα. Στο χέρι τους είναι να αποδείξουν την αλήθεια τους...Καλημέρα σου σκρουτζάκο...;)
ΔιαγραφήΜας αρέσουν τα κύματα όμως, ε βολτίτσα μου;
ΑπάντησηΔιαγραφή.. κι ας μην μας βγάζουν πάντα στα ρηχά.
Καλό σου ξημέρωμα!
Αν και τα φοβάμαι τα κύματα, ε, με καλή παρέα μπορούμε να τα διασχίσουμε...;))
ΔιαγραφήΕίπα να αφήσω εδώ την Καλημέρα μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θυμίζεις όλα αυτά που αφήνω πίσω αλλά που θα πάει, κάποια μέρα θα γυρίσω...
Είσαι σίγουρος ότι θες να τα αφήσεις πίσω...;)
Διαγραφή*να επιστρέφεις για ανάσες
Δεν είναι πρόσφορο το έδαφος για επιστροφές. Αλλά και αυτό να μην ήταν έχουν απεργίες και τα κωλοπλοία και μου το χαλάνε. Θα το προσπαθήσω πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τα αφήνω πίσω από επιλογή. Είναι πιο πολύ θέμα προτεραιοτήτων. Τα βάζω στην άκρη για λίγο και όταν επιστρέψω θα τα ξαναπιάσω.
Σε μερικά πράγματα δεν δίνουμε τον χρόνο που χρειάζονται για να ανθίσουν και μένουν εκεί να στέκονται άχαρα σαν λουλούδια που τα παραπότισες. Μαλακία μας.
Σε όσα συμβαινουν στη ζωή μας 'μη επιλεγμένα' σκέφτομαι ότι έχουν το ρόλο τους. Ας τον δούμε λοιπόν, όσο και αν καταπιέζει το θέλω ή το όνειρεύομαι...Για όσα πάλι δεν αφήνουμε συνειδητά να γίνουν, να ανθίσουν, να 'παραποτιστούν', ε, ναι...βλακεία μεγάλη...Ας ανανεώσουμε το χώμα τους (εγκαίρως...) ;))
Διαγραφή