Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ...Ω ΤΕΛΟΣ...

Συχνά πυκνά περνούν κάτω απο το σπίτι μου. Γεμίζουν τον αέρα με τα τιτιβίσματα τους. Μικρά πλάσματα, όλα μαζί υπο την καθοδήγηση κάποιου δασκάλου, περνούν το δρόμο απέναντι και πηγαίνουν εκδρομή. Τόση χαρά στο βλέμμα τους, τόση ανεμελιά. Ποιά κρίση, ποιά καταστροφή του κόσμου, ποιό χάος? Τίποτα απο όλα αυτά δεν υπάρχει στο δικό τους σύμπαν. Στο σύμπαν ενός παιδιού υπάρχουν άλλα πράγματα, αρχέγονα, δυνατά. Δεν υπάρχει ΦΟΒΟΣ...Εξάλλου αυτό δεν είναι απο τα μεγαλύτερα τραύματα που δέχεται ο άνθρωπος καθώς μεγαλώνει? Άντε να τον ξεφορτωθείς το φόβο άμα τον γνωρίσεις και του κεράσεις καφέ...Μέγα λάθος. Αλλά οι περισσότεροι το κάνουμε...
Βέβαια, πάντα υπάρχει τρόπος και δρόμος να τον ξαποστείλεις. Όχι εύκολα, αλλά όχι και τόσο δύσκολα όσο φαντάζει...Αυτός μας έχει αλυσοδέσει εδώ και καιρό. Αυτή η ατελείωτη τρομολαγνεία...
Και να που κάπου εκεί, απρόσμενα, ανταμώνεις με ανθρώπους που ακόμη έχουν φλόγα στο βλέμμα και την ψυχή τους! Ανθρώπους που δεν φοβούνται. Ξέρεις, απο αυτούς τους υπέροχους -και ας μοιάζουν μοναχικοί- Δον Κιχώτηδες που σου λένε "Μπορούμε να αλλάξουμε τις καταστάσεις!". Ε, ναι,  ΜΠΟΡΟΥΜΕ...Μάθε το, πίστεψε το, κάντο πράξη. Τότε θα ανακαλύψεις ότι καμία μα καμία καταστροφή δεν είναι ικανή να σου στερήσει το χαμόγελο, την ελπίδα, το όνειρο...Επιπλέον, τίποτα απο όλα αυτά δεν κοστίζει, ούτε φορολογείται...;)

*σήμερα στις 10 μ.μ. πραγματοποιείται στο ξενοδοχείο Hayat ένα πάρτυ με τίτλο Against the end (είσοδος ελεύθερη, και ποτό 5 ευρώ), έτσι για να μας βρει η...καταστροφή επι της πίστας!! Αύριο πάλι, Παρασκευή, ο καθηγητής αστρονομίας Γιάννης Σειραδάκης δίνει ομιλία στις 7 μ.μ. στο μουσείο Νόησις στη Θέρμη σε μια εκδήλωση με τίτλο "Ελάτε να γιορτάσουμε μαζί την καταστροφή του κόσμου!", προκειμένου να εξηγήσει τι εννοούσαν οι Μάγια όταν μιλούσαν περι καταστροφής...
Ε μα πια, νισάφι με την καταστροφολογία...;)

10 σχόλια:

  1. Διαβάζω ετούτο το ποστ και σκέφτομαι ένα σωρό περί φόβου· από που πηγάζει και τι μπορεί να κάνει κανείς για ν’ απαλλαγεί απ’ αυτόν και να διεκδικίσει λίγη αμνησία μήπως και κερδίσει μερική παιδική ανεμελιά. Στο μυαλό μου γράφονται πολυσέλιδες αναλύσεις γεμάτες «επιστημονικά στοιχεία» κι εκθέσεις που δεν δεν θα συναντήσουν ποτέ το χαρτί. Τα αποτελέσματα συνοψίζονται όμορφα σ’ αυτό το τραγουδάκι
    http://www.youtube.com/watch?v=SYCN38RaueU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό, πολύ καλό!

    Και το τραγούδι ότι πρέπει ;-)

    Τα ξαναλέμε σίγουρα βολτίτσα μου.. προσεχώς :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να μη φοβάσαι να φοβηθείς... είναι το πρώτο βήμα, καλή μου βολτίτσα!
    Τα παιδάκια δυστυχώς πολύ γρήγορα εμείς οι μεγάλοι τα "χώνουμε" στον φόβο διαβάζοντας ιστορίες με κακούς λύκους και λέγοντας τους πχ: "Φάε το φαγητό σου γιατί θα σε φάει ο κακός ο λύκος"!!!
    Η ανευθυνότητα-ανοησία μας είναι απίστευτη, μεγάλο θέμα ο φόβος και θα μπορούσα να γράψω τεράστια σεντόνια, αλλά προς το παρόν θέλω να σου ευχηθώ, καλές ήσυχες γιορτές και αν δεν έρθει η συντέλεια σήμερα (χαχα!) να έχεις έναν υπέροχο χρόνο, χωρίς κανένα φόβο!
    ΑΦιλάκι τρυφερό και γιορτινό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και το πρώτο βήμα είναι εκεί. Απλά κάνουμε το φόβο άρχοντα πολλές πολλές φορές, όπως τα περιγράφεις και εκεί αρχίζει η...κατρακύλα ;)
      Φιλιά πολλά πολλά, άφοβα...

      Διαγραφή
  4. Τα τέλη είναι το θέμα. Ποιο τέλος και κουραφέξαλα...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και δεν καταστράφηκε κι ο κόσμος!
    κι εγώ με την υπόσχεση ότι δεν υπάρχει αύριο (για να ανησυχώ) πήγα και έφαγα σαν να μην υπάρχει αύριο!
    και τώρα υποφέρω
    ουφ!
    όλα στραβά


    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ρε μικρή μου! Και έχασες και τα καλύτερα μετά το φαγητό...Ό,τι πρέπει ήταν για...χώνεψη!

      Διαγραφή