Μένω μακριά απο παρελάσεις και κάγκελα που έχει γεμίσει η πόλη.
Τίποτα απο αυτά δε μου λέει κάτι ουσιαστικό πλέον. Εδώ και χρόνια. Πόσο μάλλον τώρα.
'Κλείνω' τη σκέψη να μην εισχωρούν όλα αυτά. Να, όπως ο περιπτεράς της γειτονιάς έκλεισε το μαγαζί του για να γευτεί άλλες χαρές, αφήνοντας ένα ιδιαίτερα έξυπνο επεξηγητικό σημείωμα για την απουσία του...
Κάνω βόλτες σε μεριές της πόλης χωρίς πολύ φασαρία, μακριά απο την τρέλα του παραλόγου. Γεύομαι τα τελευταία φθινοπωρινά ηλιοβασιλέματα. Αυτή η στιγμή που πέφτει η νύχτα δεν συγκρίνεται! Όταν ανάβουν φώτα και φωτάκια στην πόλη και στα μαγαζιά. Η ομορφιά του δειλινού, σαν της στιγμής που βρέθηκα κοντά στην Αγ. Σοφιά, στην Αλεξάνδρου Σβώλου
(τη χρωστούσα αυτή τη φωτό στην
Koueen)
Koueen
Βλέπω πολύ θέατρο. Γεμάτες οι αίθουσες, υπέροχες δουλειές, άλλες τελειώνουν, άλλες έρχονται και όλες έχουν διψασμένο κοινό. Σαν να έγινε ένα κλικ μέσα μας και λαχταράμε να πιαστούμε απο την τέχνη, απο τις εικόνες της, απο όσα μπορούν να ποτίσουν το είναι μας όταν βγαίνεις απο μια αίθουσα θεάτρου ή μια συναυλία.
Θαυμάζω τους ανθρώπους που αντιστέκονται. Με τον όποιο τρόπο. Ακόμη και οι έξυπνες διακοσμήσεις σε βιτρίνες και στοές καταστημάτων, είναι μια κάποια ανάσα έξω απο το συνηθισμένο, αποτέλεσμα γόνιμο όταν αφήνει κανείς ελεύθερη τη φαντασία του να δημιουργήσει...
Τίποτα απο αυτά δε μου λέει κάτι ουσιαστικό πλέον. Εδώ και χρόνια. Πόσο μάλλον τώρα.
'Κλείνω' τη σκέψη να μην εισχωρούν όλα αυτά. Να, όπως ο περιπτεράς της γειτονιάς έκλεισε το μαγαζί του για να γευτεί άλλες χαρές, αφήνοντας ένα ιδιαίτερα έξυπνο επεξηγητικό σημείωμα για την απουσία του...
Κάνω βόλτες σε μεριές της πόλης χωρίς πολύ φασαρία, μακριά απο την τρέλα του παραλόγου. Γεύομαι τα τελευταία φθινοπωρινά ηλιοβασιλέματα. Αυτή η στιγμή που πέφτει η νύχτα δεν συγκρίνεται! Όταν ανάβουν φώτα και φωτάκια στην πόλη και στα μαγαζιά. Η ομορφιά του δειλινού, σαν της στιγμής που βρέθηκα κοντά στην Αγ. Σοφιά, στην Αλεξάνδρου Σβώλου
(τη χρωστούσα αυτή τη φωτό στην
Koueen)
Koueen
Βλέπω πολύ θέατρο. Γεμάτες οι αίθουσες, υπέροχες δουλειές, άλλες τελειώνουν, άλλες έρχονται και όλες έχουν διψασμένο κοινό. Σαν να έγινε ένα κλικ μέσα μας και λαχταράμε να πιαστούμε απο την τέχνη, απο τις εικόνες της, απο όσα μπορούν να ποτίσουν το είναι μας όταν βγαίνεις απο μια αίθουσα θεάτρου ή μια συναυλία.
Είναι αρκετά πιεσμένες οι μέρες που περνάνε. Με πολλά 'αχ' μέσα μου. Μέσα μας. Γι'αυτό ήθελα να σου δώσω μερικές εικόνες μακριά απο όσα μας βομβαρδίζουν. Μια γεύση απο όσα γίνονται και υπάρχουν ακριβώς δίπλα μας. Απο όσα με ένα κάποιο τρόπο μας σώζουν απο τον τρόμο και τον πανικό που απεγνωσμένα προσπαθεί να βγάλει ρίζες μέσα μας. Όχι ότι δεν το έχει καταφέρει σε πολλές -πλέον- περιπτώσεις. Μα δεν έχει κερδίσει ακόμη τον πόλεμο. Όσο βλέπουμε πέρα απο όσα φαίνονται, υπάρχει ελπίδα.
*και που'σαι...θα σε βρω στη ΔΕΘ. Μέχρι τις 13 Νοεμβρίου έχει με είσοδο ελεύθερη για το κοινό, Παζάρι Βιβλίου (για πρώτη φορά και στο νησί μου, μετά απο την Αθήνα), με βιβλία σε τιμές απο 0,50 λεπτά έως και 5 ευρώ...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να είναι ένδειξη χαράς αυτά τα θαυμαστικά και όχι...τρόμου...;)
Διαγραφή*θα σε βρω στη ΔΕΘ, ει...
στην αθηνα πάντως ειχε πολλα καλα βιβλια το παζάρι, όσο για τ αλλα καλα κανεις , μαζι σου και εγώ, θα γοητευομουν το ιδιο απο τις φωτογραφίες, ειναι ωραια που σαυτη τη πολη υπαρχει ακομη χιούμορ καλο γούστο και ανθρωπιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσωτούλι μου με κόπο κρατιούνται όλα πλέον, σε όποιο τόπο και αν υπάρχουν. Αξίζει όμως. Είναι ανάσες λύτρωσης...
ΔιαγραφήΤέλειο το παζάρι βιβλίου, καλή είδηση αυτή. Και εγώ πάω θέατρο. Γεμίζει η ψυχή μου εκεί. Να είσαι καλά, να συνεχίζεις να χαίρεσαι, καλό σου ξημέρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτό:γεμίζει η ψυχή και αδειάζει απο τα περιττά...Κάνε καμιά πρόταση ντε...! ;)
ΔιαγραφήΜέχρι και οι "προτάσεις" έχουνε γίνει δύσκολες πια στο blog...ακόμη και για μένα, φαντάσου δηλαδή. Θα προσπαθήσω. Καλό ξημέρωμα. ;)
ΔιαγραφήΗ κάθε πρόταση απο ανθρώπους όπως εσύ, είναι μια μικρή αντίσταση στο "τέρας". Και αν ακόμη αισθάνεσαι να σε νικά ορισμένες φορές, ξέρεις καλά ότι είσαι πιο δυνατή. Είμαστε πιο δυνατοί απο αυτό. Να μου φροντίζεσαι μικρή μου...Τον μέσα κόσμο σου, να τον φροντίζεις...;)
ΔιαγραφήΑυτό το μέσα ανησυχεί πολύ. Προσπαθώ.
ΔιαγραφήΕπειδή το ξέρω πως και εσύ το ίδιο νιώθεις, σου αφήνω ένα άρθρο που πιστεύω πως αξίζει να διαβαστεί από όλους για το αύριο όπως πλέον διαμορφώνεται :
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/10/bbca-o.html
Διαφωτιστικό...Φχαριστούμε...;)
Διαγραφήκαλή σου συνέχεια λοιπόν και καλές βόλτες στο παζάρι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήμακρια από τα αχρείαστα :)
Μακριά, μακριά...Καιρός για ξεσκαρτάρισμα, σωστά? ;))
ΔιαγραφήΠολύ ωραίος ο περιπτεράς σου!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάθηκες βολτούλα και μου έλειπες.
Πολλά πολλά φιλάκια:))
Ε, είδες? Εναλλακτικός! χαχαχα
ΔιαγραφήΔε θα μας τρελάνουν αυτοί μικροί μου. Εμείς θα τους τρελάνουμε...
*είμαι παντού και πουθενά σερενάτα μου...αλλά τσουπ, εμφανίζομαι εδώ και εκεί...;))
Μαζί σου και ...μακρυά τους:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο μακριά και αγαπημένοι που λέει και ο λαός...χαχαχα
ΔιαγραφήΜου αρέσει να σ' επισκέπτομαι γιατί θεωρώ πως είσαι από τα άτομα που αντιστέκονται παραθέτοντας την ομορφιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦιλάκια καλή μου βολτίτσα!
Αν πάψουμε να τη διακρίνουμε και να την απολαμβάνουμε, χαθήκαμε καλή μου. Και ξέρω ότι συμφωνείς. Θετική ενέργεια εκπέμπεις και εσύ...;))
ΔιαγραφήΕβαλαν φωτακια στο journal;;;; Τι ωραια!!! Τι ομορφες φωτογραφιες!! Με ηρεμησε η αναρτηση σου αυτη. Μου αφησε μια γλυκια γευση ενω απο το πρωι εχω εναν κομπο στο στομαχι μου. Στο παζαρι βιβλιου λεω να παω κι εγω, ευτυχως θα κρατησει πολλες μερες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα:)
Αυτό που φαίνεται είναι το πρώην journal που έχει μετακομίσει ακριβώς δίπλα επι της Π. Ιωακείμ.
ΔιαγραφήΓιατί μικρή μου χολοσκάς τόσο πολύ τελευταία? Σε βλέπω, τι νομίζεις! ;) Όλα κυλάνε με ή χωρίς εμάς σαλονικιά μου. Όλα. Θετική σκέψη χρειάζεται για να μη χορταριάζουν στο...τσούλημα.
*ραντεβού στο παζάρι...;)
Φαινεται μεχρι εκει οτι χολοσκαω ε; :):):) ουφ να ξερες ποσο προσπαθω να ειμαι αισιοδοξη :)
ΔιαγραφήΕχω να παω στο journal πολλα χρονια....λιγο πιο κατω ειχε ενα ομορφο στενο, την οδο Αγαπης, ειχε μια σχολη χορου που πηγαινε μια φιλη μου. Πηγαινα την επαιρνα και καθομασταν για καφεδακι. Αυτα προ δεκαπενταετιας :):):):)
σε φιλω πολυ!
Σε καταλαβαίνω. Όλοι στην προσπάθεια είμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του. Τουλάχιστον το παλεύουμε όμως, ε?
ΔιαγραφήΜου φαίνεται ότι πρέπει να αρχίσεις να "ξανακυκλοφορείς" λίγο λίγο. Πάρε τη μικρή σου και απόλαυσε ένα καφέ στο κέντρο και θα δεις με άλλο μάτι το νησί...;))