Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ...

Μέρες ολόκληρες κυλάνε χωρίς κανένα ίχνος χωροχρόνου. Καμία αίσθηση γύρω απο ημερομηνίες, μέρες, μήνες. Η μόνη παρουσία που δεν μπορώ να αποδιώξω, αυτή της καυτής ζέστης που λιώνει μυαλό και σώμα. Σαν αναισθητικό στο αίμα μοιάζει. Σαν να έχω γίνει μια φυσαλίδα μέσα σε ωκεανό. "Βουτάω" σε ατελείωτες ιστορίες και λέξεις, αφού δεν έχω θάλασσα μπροστά. Ρουφάω αχόρταγα βιβλία. Αχόρταγα παλεύουν και οι σκέψεις μέσα μου προσπαθώντας να να βγούνε στο χαρτί, μα η ραστώνη αυτού του καλοκαιριού τις ξεγελάει με νανουρίσματα. Λέξεις-επιθυμίες...Άραγε πώς θα ήταν αν δεν είχαμε επιθυμίες? Πώς φτάνει κανείς εκεί?  "Δένεσαι σιγά σιγά με τους ανθρώπους. Στην αρχή το συγκεκριμένο πρόσωπο δεν σου δημιουργεί πόνο. Είναι ένα πρόσωπο που σε πλησιάζει όπως τόσα καθημερινά. Κάποια στιγμή κάτι ανακαλύπτεις πάνω του που αναγνωρίζεις. Μια ιδιότητα, ένα χαρακτηριστικό σου πατάει ένα κουμπί και εσύ χωρίς να το ξέρεις τσιμπάς το δόλωμα. Κάτι βαθύτερα το ξέρει βέβαια και θέλει να τσιμπήσεις. Αρχίζουν οι επιθυμίες: να τον φέρεις κοντά σου, να εισχωρήσεις μέσα του, να λυτρωθείς απο τον καθημερινό σου εαυτό μέσα απο ένα άλλο άτομο, να πετάξεις πάνω απ'όλα. Και απόλυτα, για πάντα. Ο πόνος που σου προκαλεί η επιθυμία για ταύτιση αποτελεί το μέτρο της έντασης του έρωτα σου. Παραφορά!". (απόσπασμα απο το βιβλίο του Κωστή Γκιμοσούλη "Το αηδόνι στο πόδι της", εκδ. Καστανιώτη).

10 σχόλια:

  1. μ αρεσει που γινεσαι ολο και πιο μπλε

    ειναι καλο το βιβλιο;
    θελω προτασεις για το καλοκαιρι ;)

    χχμμμ επιθυμια για ταυτιση.. τι ωραιο συναισθημα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ωραίο συναίσθημα φεγγάρι μου, ναι, αλλά νομιζω μερικές φορές έχει πικρό τίμημα...Μερικές φορές...
      *μια καθημερινή ιστορία με οικείες φιγούρες θα έλεγα, καλή συντροφιά στον ήλιο οι 197 σελίδες του
      **μπλε ε? χαχαχα...δηλαδή στα αγγλικά blue (και με τις δύο έννοιες του ίσως...)

      Διαγραφή
  2. Ωραίο διαβάζεται...

    και το θα το συνέχιζα...
    "Αυτή η επιθυμία για ταύτιση είναιη επιθυμία λατρείας του εαυτού μας, αυτή η αγάπη που μοιραζόμαστε και θεοποιούμε είναι του ίδιου μας του είναι, κομμάτι κομμάτι πλάθουμε την εικόνα του, την ανεβάζουμε και την λατρεύουμε σαν αρχαίο άγαλμα και στο πρώτο ράγισμα όλα γκρεμίζονται μονομίας και τα συναισθήματα γίνονται τούμπα: Αγάπη, μίσος και οργή. Έφταιγε το συγκεκριμένο πρόπωπο; Ή δική μας προσωπική μικρή αγάπη που γύριζε ξανά και ξανά στο δικό μας κέντρο"...

    Το χω ... το χω...

    χα! χα! Καλές βουτιές, ήδη το μετάνιωσα που έκατσα σήμερα στο νησί, θα χτυπήσω ενέσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα...Το'χεις πραγματικά...Βέβαια, νομίζω ότι η ταύτιση, οι επιθυμίες, η λατρεία, δεν έχουν απαραίτητα να κάνουν κάθε φορά με εγωκεντρική διάθεση. Υπάρχει και μια άλλη όψη, αυτή που αφορά την "αφοσίωση" στην ψυχή του άλλου...Επώδυνη και αυτή με το δικό της τρόπο.
      *"βουτιές" μεταφορικά θα εννοείς, γιατί απο το νησί ούτε εγώ έφυγα...λιώσιμο...

      Διαγραφή
  3. Οι επιθυμίες .. τα όνειρα που κομματιάζονται όταν γίνουν οικεία.
    Αυτό μου έφερε στο νου το απόσπασμα.

    Μας έμειναν οι βουτιές εντός μας βολτίτσα μου!
    Φιλί και θαυμασμό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απο βουτιές εντός μας άλλο τίποτα Αντιγόνη μου. Ατελείωτες...;)
      *τα όνειρα που κομματιάζονται όταν γίνουν οικεία...τι θλίψη πράγματι ε?
      **θαυμασμό?? τιμή μου μεγάλη...
      να μου φροντίζεσαι...

      Διαγραφή
  4. τι ωραια που τα ειπε ο οδοιπορος.. ποσο δικιο εχει..

    αλλα ναι, υπαρχει και η περιπτωση να θελεις να μπεις στην ψυχη του αλλου.. να θελεις να μαθεις τι σκεφτεται, να καλυψεις επιθυμιες, κενα, να εισαι διπλα του σε καταστασεις

    κι αυτο εγωκεντρικο ειναι αραγε;

    χχμμ ισως να θελεις ετσι να δωσεις μια ιδιαιτερη αξια στον εαυτο σου; μια απογειωση;

    τελικα υπαρχει περιπτωση να μη χρησιμοποιεις τον αλλον εστω εμμεσα; υπαρχει;

    καλημεραααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε μ'αρέσει η λέξη "χρησιμοποιείς". Είναι κάτι πέρα απο αυτή. Σαν να θες να... διαπεράσεις τον άλλο. Ναι, αυτό! Και αυτή η προσπάθεια έχει μεγάλο τίμημα...πολύ μεγάλο μερικές φορές, αλλά πάλι, αυτή είναι και η γοητεία της...;)
      *ένα φεγγάρι αλλοπαρμένο στον ουρανό, έχει φέρει στον μέσα κόσμο τα πάνω κάτω...

      Διαγραφή
  5. Όσο πιο νορμάλ... τόσο πιο ελκυστικό.

    Όσο πιο καθημερινό... τόσο πιο άγνωστο.

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ αυτό το άγνωστο...;)
    *σ'αποθύμησα, ει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή