Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...ΑΛΛΙΩΣ...


Οι στροφές στη ζωή μας, οι κύκλοι που ανοιγοκλείνουν έχουν μια μεγάλη γοητεία..Αναμφισβήτητα μεγάλη γοητεία. Μοιάζουν με βαθειά πηγάδια γεμάτα ισόποσες δόσεις πόνου και λύτρωσης, σκοταδιού και  λάμψης, ξεκαθαρίσματος και πισωγυρισμάτων. Κάτι απο όλα αυτά υπερτερεί. Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις απο ποιό υλικό θα τρέφεσαι, έστω και αν πάρει καιρό για να καταλήξεις στην απόφαση...Θα σε βοηθήσει θες δε θες το ταξίδι σου προς το βάθος του πηγαδιού σε ένα χωροχρόνο άυλο. Εκεί τα γεγονότα, οι λέξεις, τα βλέμματα, οι φωνές παίρνουν διαστάσεις σχεδόν τρομακτικές...Το σίγουρο είναι ότι σ'αυτή την κατάβαση αποζητάς μια δύναμη απο άλλον. Δεν είσαι συνεχώς δυνατός και το ξέρεις καλά. Ειδικά αν ανήκεις στους...δυνατούς (τι αυταπάτη...), το ξέρεις καλά...Σε τέτοιες στιγμές στερεύει και το πιο γάργαρο ποτάμι. Άλλος χρειάζεται να σου δώσει πνοή και καλώς ή κακώς σ'αυτή σου την προσμονή, παραφυλάει  ένα αγρίμι: όταν μια προσμονή σου τσακιστεί σε... βράχο, αυτή η ανυποψίαστη στιγμή μπορεί να σε σκορπίσει...Κάτι τέτοιες στιγμές  σκέφτομαι πόσα απο όσα αγαπήθηκαν και λατρεύτηκαν θα τα πάρει το κύμα...Άδικα ή δίκαια? Αλλά στα δύσκολα δε δοκιμάζονται οι σχέσεις? Οπότε... 
Αυτό το καλοκαίρι θα'ρθει και θα πάρει και εσένα μαζί...Αυτό το καλοκαίρι έχει να πάρει πολλά μαζί του στο βυθό...Ναυάγια...Μπορεί εκεί να ομορφύνουν με κοράλλια και ψάρια. Σίγουρα όμως δεν θα τα (ξανα)δείς... 
Μέχρι τότε και ενώ η ψυχή μου κρατιέται απο μια κλωστή υφασμένη με εικόνες αλμύρας  και ουρανού, θα σε βρίσκω κάτω απο τα αστέρια κόντρα στις νεροποντές. Σε μια συναυλία με το Φοίβο και τη Μάρθα Φριντζήλα στις 3 Ιουνίου στο Λιμάνι και σε άλλη μία στις 7 του μήνα στη Μονή Λαζαριστών με τον Σωκράτη Μάλαμα...Να μου χαμογελάσεις, ναι? 

10 σχόλια:

  1. Να σου πως με συγκίνησες πολύ;
    Οι λέξεις δεν περιγράφουν όλα όσα αισθάνομαι.
    Αυτό το καλοκαίρι θα ναι διαφορετικό....
    Δε θα μοιάζει με κανένα απ' όσα ζήσαμε.
    Το ξέρουμε όλοι κι ας παριστάνουμε πως δεν είν' αλήθεια.
    Θα βρεθούμε ξανά το φθινόπωρο και θα έχουμε πολλά να διηγηθούμε....
    Οχι πως θα χαθούμε εν τω μεταξύ!!
    Καλή σου νύχτα βολτούλα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αλλαγές αιωρούνται στον αέρα...Για τον καθένα διαφορετικές, μα πολλές απο αυτές ίδιες για όλους...;)

      Διαγραφή
  2. Έτσι είναι. Επηρεάζονται όλα, Καλή δύναμη αν έχουμε. Άκουγα πριν ένα τραγούδι που μου θυμίζει καλοκαιρινές στιγμές από παλιότερα καλοκαίρια και έκανα την σύγκριση με το τότε... την ανεμελιά, το αληθινό ελληνικό καλοκαίρι. Πολύ όμορφα που τα λέμε από εδώ. Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η ανεμελιά...Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποιό είναι το συστατικό της? Η μνήμη? Η εικόνα για κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές αποκτά ένα ρούχο αέρινο. Πώς να φέρεις αυτή την αίσθηση στο τώρα? Μάλλον δεν είναι ανέφικτο, αλλά θέλει "άδειασμα" απο όσα σε πνίγουν...
      *ομορφότατα...;))

      Διαγραφή
  3. Πόσο μου αρέσει το τραγούδι του Φ.Δεληβοριά... πόσο μου άρεσαν οι αράδες τούτες που με γέμισαν με δύναμη, σαν να είχαμε κάτσει κάτω (δυο φίλοι καλοί) και να μιλούσαμε εναλλάξ ήρεμα, ήσυχα, ανθρώπινα, κρατώντας το χέρι ο ένας του άλλου.

    Δε χανόμαστε, έτσι;
    Σε φιλώ και σε σφίγγω γερά μέσα στην αγκαλιά μου

    Κι ο παπαγάλος θα λέει τους ξεφύγαμε...
    http://www.youtube.com/watch?v=-F99CXqXkYw

    *πόσον καιρό έχω να πάω σε συναυλία αγαπημένου καλλιτέχνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρατώντας το χέρι ο ένας του άλλου...Τόσο απλό και ουσιαστικό, τόσο δύσκολο, πώς γίνεται?...Φυσικά και δε χανόμαστε σειριάκι μου. Αναζητάμε τον παπαγάλο με τα "μαντικά" του που κάπου πέταξε πάλι...;)
      *έλα εδώ βόλτα, μαζί να πάμε σε συναυλία. Έρχεται και ο Μπίλλυ 7 Ιουλίου...;))

      Διαγραφή
  4. σαλονικια μου ειμαι σιγουρη για ενα πραγμα· ο,τι αγαπησες με παθος δεν τελειωνει ποτε, να το θυμασαι. Και δεν το ομορφαινουν τα κοραλλια στο βυθο, αλλα η δικη σου πνοη. Ο,τι καταφερει να παρει το κυμα, σημαινει οτι ετσι τους αξιζε. Υπαρχει μια νομοτελεια σε αυτα τα πραγματα κι ας αργουμε εμεις να τη δεχτουμε. Το "αντιο", σαν το "παντα" και το "ποτε", ειναι πολυ ευκολο να βγει ψευτικο :)

    Καλο μηνα και καλο καλοκαιρακι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα μάθουμε και να μη συγκρίνουμε... κάθε μας βήμα είναι ξεχωριστό, δεν έχει χρώμα, δεν είναι ούτε προς τα πάνω ούτε προς τα κάτω, απλά προχωράμε προσεχτικά, υπεύθυνα και με σοβαρότητα και αυτό μας μαθαίνει η Ζωή τις περισσότερες φορές με πόνο!
    Αν ήμουν στην Θεσσαλονίκη βολτούλα μου θα ερχόμουν να μοιραστώ μαζί σου... χαμόγελα και σίγουρα μια μεγάλη αγκαλιά!
    ΑΦιλάκια και καλό τριήμερο! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νιώθω το χαμόγελο και την αγκαλιά μίλια μακριά...Έστω και έτσι είναι σημαντικό, να ξέρεις...;)

      Διαγραφή