Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ...

Αποφασίζεις κάποια στιγμή στη ζωή σου ότι δεν θες το άδικο. Όχι μόνο δεν θες να το βιώνεις γύρω σου. Κυρίως για τον εαυτό σου είναι η απόφαση. Δεν θες να είσαι άδικος εσύ. Και το κάνεις πράξη. Με όλες σου τις δυνάμεις, όπως και όποτε μπορείς.
Αν είσαι αστυνομικός βέβαια, γίνεται πιο δύσκολη η ενεργοποίηση του μηχανισμού του δίκιου. Πώς να αφήσεις παράμερα το...νόμο και να προτάξεις το συναίσθημα? Πώς να λειτουργείς ως άνθρωπος παρά ως όργανο της τάξης? Και κυρίως, ακόμη και αν το κάνεις αυτό, αντέχεις να συνειδητοποιείς μέρα με τη μέρα το γεγονός ότι και αυτοί που...ευεργετείς μπορεί να μην είναι εντέλει αθώοι όπως το ένστικτο σου σε ορμήνεψε? Αντέχεις να παραμείνεις δίκιος, καλός άνθρωπος μέσα σε έναν "Άδικο κόσμο"?
Στην ταινία του Φίλιππου Τσίτου (έχει την ατμόσφαιρα απο την προηγούμενη του την "Ακαδημία Πλάτωνος"), η οποία βραβεύτηκε και στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, την είδαμε σε ένα κατάμεστο Ολύμπιον και πιθανότατα θα βγει και στις αίθουσες, ο Αντώνης Καφετζόπουλος ως ένας δίκιος μπάτσος (φαντάζει εντελώς ουτοπικό ε?) περνάει απο διλήμματα και απογοητεύσεις. Ωστόσο, η ανθρωπιά του είναι πολύ μεγαλύτερη απο τις αμφιβολίες του. Εξάλλου κερδίζει το πιο σπουδαίο. Να κάνει και έναν άλλο άνθρωπο (Θεοδώρα Τζήμου) δίκαιο. Υπάρχει πιο σημαντικό απο αυτό? "Το ότι γνωριστήκαμε. Αυτό είναι το πιο σημαντικό" λέει η Τζήμου κάποια στιγμή.
Το ότι ανταμώνεις με έναν άνθρωπο και ανοίγεις την ψυχή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, όπου και όπως και αν γίνεται. Το δίκιο της αλήθειας να κουβαλάει. Αυτό έχει σημασία. Και ο κόσμος παύει να μοιάζει τόσο άδικος όταν μιλάνε οι ψυχές και τα σώματα με όλη την αλήθεια τους...
*οι μέρες με ομίχλη συνεχίζονται...Σαν προστατευτικό πέπλο μοιάζει αυτό το γκρίζο, απο όσα παράλογα συμβαίνουν τριγύρω...

10 σχόλια:

  1. Το ότι ανταμώνεις με έναν άνθρωπο και ανοίγεις την ψυχή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, όπου και όπως και αν γίνεται. Το δίκιο της αλήθειας να κουβαλάει. Αυτό έχει σημασία. Και ο κόσμος παύει να μοιάζει τόσο άδικος όταν μιλάνε οι ψυχές και τα σώματα με όλη την αλήθεια τους...



    Πόσο σοφό. Συνυπογράφω και με τα δύο χέρια.
    Ότι σημαντικότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Το ότι ανταμώνεις με έναν άνθρωπο και ανοίγεις την ψυχή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, όπου και όπως και αν γίνεται" Κάθε που συμβαίνει αυτό λέω από μέσα μου: «Υπάρχει μαγεία.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εξαιρετική η παρουσίαση που κάνεις στη ταινία

    αντάμωμα!!!
    μεγάλο όνειρο!!

    (καταπληκτική η φωτογραφία)

    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Το ότι ανταμώνεις με έναν άνθρωπο και ανοίγεις την ψυχή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, όπου και όπως και αν γίνεται. Το δίκιο της αλήθειας να κουβαλάει. Αυτό έχει σημασία."

    Δεν έχω λόγια... (το είχα ξεχάσει βέβαια, αλλά καλά έκανες και μου το θύμισες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Roadartist
    Χαίρομαι που πορευόμαστε μαζί...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @και πρασινα αλογα
    Υπάρχει πράγματι και είναι τόσο μα τόσο μέσα στα χέρια μας για να τη ζούμε, αλλά δεν της δίνουμε σημασία πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @meggie
    Μεγάλη πραγματικότητα μικρή μου. Ανοιχτή, δίκαιη καρδιά χρειάζεται...;)
    Φχαριστώ σε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Tommy
    Ει,δε τα ξεχνάμε αυτά! Αλλιώς ξεχνάμε εμάς...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ασωτος γιος
    Μα ήταν ευκαιρία να ήσουν εδώ, άσωτε μου...Άντε, αργείς! ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή