Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

ΤΑΣΕΙΣ ΦΥΓΗΣ...

Στέκομαι πάλι εκεί στο λιμάνι. Φωτοσυνθέτω στον ήλιο. Με γαληνεύει το νερό και ο ορίζοντας. "Ζωγραφίζω" με τα δάχτυλα το σχήμα του Όλυμπου απέναντι. Τον κρύβει το φως του μεσημεριού που παίζει με τα νεογέννητα κύματα. Και τα καράβια που τα διασχίζουν μου φέρνουν πάντα την ίδια σκέψη: "να'μουν εκεί μέσα, να φύγω"...
Μα, δεν είναι τόσο μακρινό όνειρο όσο μοιάζει...Δύο βήματα, και ορίστε...είσαι μέσα, έτοιμος για ταξίδια στο...παντού. Είναι μεγάλη αλήθεια βέβαια ότι αν δεν έχεις βρει εσένα, αν δεν τα έχεις βρει με εσένα, όπου και αν πας θα κουβαλάς τα μείον σου, τις φουρτούνες σου. Ήρεμη θάλασσα δεν θα ανταμώσεις...
Αυτό φταίει τελικά που το ταξίδι αναβάλλεται συνεχώς? Η ανασκαφή στην ψυχή που τέλος δεν έχει? Ή ο φόβος για το άγνωστο? Η ατολμία?
Όχι...Εκείνη η φωνή φταίει. Εκείνη απο το βάθος του κορμιού που ψιθυρίζει "αυτό είναι φυγή, δεν είναι ταξίδι. Μην εγκαταλείπεις..."...

12 σχόλια:

  1. Όπως λες και στο τέλος, δεν είναι ταξίδι, είναι φυγή.

    Πολλές φορές δεν μπορώ να καταλάβω τη διαφορά. Μου φαίνονται τόσο ίδια.... κι εμένα.

    Τελικά το ταξίδι μέσα σου είναι το ζητούμενο. Αυτό το πηγάδι το απύθμενο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρειάζεται νομίζω, που και που να παίρνουμε μια βαθιά ανάσα στο τώρα μας, να κοιτάζουμε για λίγο πίσω και να συνεχίζουμε...πάντα μόνοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτές οι φωνές από τα βάθη του κορμιού μας λένε τόσες αλήθειες... το θέμα είναι αν τις ακούμε... αν τους δίνουμε σημασία...

    Μοιάζουμε τόσο εμείς σαν άνθρωποι...

    Εκείνο που πρέπει να σταματά ποτέ είναι η αναζήτηση, τα ταξίδια στον έσω κόσμο...

    Σε σφίγγω στην αγκαλιά μου και πηγαίνουμε να περπατήσουμε στην προκυμαία κόντρα στον ήλιο!

    Σε φιλώ Βολτίτσα μου

    http://www.youtube.com/watch?v=Xnge3SGzX54

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Tommy
    Και όμως είναι δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις Τόμμυ μου. Και όντως αν δεν βυθιστείς σ'αυτό το πηγάδι να αντλήσεις νερό απο σένα, ταξίδι δε λογίζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Άιναφετς
    Όλα ξεκινάνε απο μας, τον καθένα ως μονάδα και σε εμάς καταλήγουν. Μεγάλη αλήθεια καλή μου. Μου την είχε πει κάποτε ένας αγαπημένος και αρνιόμουν να το δεχτώ, αλλά τελικά αντιλαμβάνομαι ότι έτσι γίνεται. Απο τη μονάδα πας και στο σύνολο, με βήματα στο τώρα, ματιές στο χθες και ελπίδα για το αύριο...Καλημέρα σου...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Seirios
    Εκεί ακριβώς είναι το θέμα Σείριε μου. Στην ακοή και το βλέμμα. Στις αισθήσεις...Και όσοι γνωρίζουμε να ζούμε μ'αυτές, το ταξίδι στον έσω κόσμο δεν σταματά...
    *η αγκαλιά πολύτιμη...πάντα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βρίσκομαι σε αυτό ακριβώς το μονοπάτι. Να φύγω ή να μείνω. Άστα να πάνε. Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @roadartist
    Θα σου πω αυτό ακριβώς που γράφω εδώ, που είναι και η σκέψη μου. Αν είναι ταξίδι-ασχέτου προορισμού ή χρόνου παραμονής- ναι κάντο. Αν είναι φυγή, όχι. Μην εγκαταλείπεις...;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @καλημέρα
    Πολύτιμες οι αγκαλιές μικρή μου. Μεγάλη πηγή ενέργειας. Να μου είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. όπου και να πας
    σε ταξίδι ή σε φυγή
    ψάχνεις να βρεις εσένα και να τα βρεις μαζί σου

    φιλιά
    (η καρδούλα μας είναι καλά;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @meggie
    Ψάχνεις, βρίσκεις και φτου απο την αρχή...;)
    *καλά είναι μικρή μου...Πολυάσχολη...;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή