Μέρα σαν τη σημερινή μέρα, οι μνήμες κάνουν χορό. Περνάνε μπροστά μου σε ασπρόμαυρα ή ρετουσαρισμένα καρέ. Γιορτές στο σχολείο, συγκεντρώσεις, παλμός, τραγούδια με Θοδωράκη και Λοίζο στη διαπασών, ενθουσιασμός, δυναμική...Ξεθωριάζουν σιγά σιγά...
Και τι λόγια να σου πω...? "...δεν το βλέπεις πώς φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό; Για ποια επανάσταση μιλάμε, που προσπαθώ όρθιος να σταθώ..."...Ο πρίγκηπας τα λέει όλα. Σ'αυτή τη συναυλία το 1989 (μοιάζει τόσο μα τόσο μακρινή εποχή Χριστέ μου...) πρόσεξε πώς τελειώνει το βίντεο. "Ζωντανοί νεκροί..."
Τελικά, μήπως η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται όπως πιστεύουμε, μα απλά πορεύεται ολόιδια κάθε μέρα σε μια ευθεία μονότονη γραμμή? Μήπως είναι όλα προδιαγεγραμμένα στην ίδια ευθεία...? Είναι αυτό αληθινό ή ψευδαίσθηση? Πες μου κάτι...
Τι να πω τώρα; Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Η σημερινή μέρα με βρήκε.. ζαλισμένη, διχασμένη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές οι συγκρίσεις του τότε με το τώρα. Τι να λέμε... Δυστυχώς η εξουσία διαβάλλει πάντα τον άνθρωπο.
Αχ τι ρωτάς βολτίτσα μου; Τι είναι αληθινό και τι ψευδαίσθηση; Ρωτάς για την αλήθεια του συνόλου ή για την προσωπική μας αλήθεια; Κάποτε ήταν στο μυαλό μου ένα, όχι πια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ιστορία επαναλαμβάνεται γιατί στην ουσία δεν αλλάζει τίποτα. Κάποιοι ονειροπόλοι ταρακουνούν κάποτε τα νερά αλλά μέχρι εκεί. Τίποτε δεν αλλάζει γιατί εμείς δεν αλλάζουμε, οι πολλοί.
Καλή σου νύχτα βολτίτσα μου
"Πες μου κάτι μίλησε δεν αντέχω στη σιωπή (...) τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή", ξανά ο Πρίγκηπας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνυπόφορη πληγή...
@roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δυστυχώς αυτή τη διαφθορά όσοι την απαρνήθηκαν, τους "έβγαλαν απο τη μέση" σε μία νύχτα μέσα...Μ'αυτό το δεδομένο όμως αναρωτιέμαι πάντα, πώς θα υπάρχει καλύτερο αύριο? Ανόθευτο...Ουτοπία μάλλον...
@Margo
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ρωτάω και εγώ ε? ;)
Έλα μου όμως που συνεχίζω να πιστεύω στη δύναμη των ονειροπόλων μικρή μου. Και ποτέ δεν πάει χαμένη αυτή η δύναμη. Λίπασμα είναι για το καλύτερο. Και ας μη φτάνει για όλο το...χωράφι...
@Νάσια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βάλσαμο για να γιάνει στα χέρια μας είναι Νάσια μου. Δεν το παίρνουμε απόφαση να το χρησιμοποιήσουμε όμως και αυτό με βουρλίζει...!
είναι μια ψευδαίσθηση από ένα εφιάλτη που ξυπνώντας βλέπεις ότι συνεχίζεται...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Caesar
ΑπάντησηΔιαγραφήχμμ...Ναι μοιάζει το συναίσθημα σε ό,τι ζούμε. Πολλές φορές όμως και οι εφιάλτες έχουν δεύτερη ανάγνωση. Δείχνουν σημάδια απο το τι υποφέρεις και πώς θα σωθείς...Ίσως...ίσως να'ναι και έτσι.