Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

ΔΩΣ'ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΣΟΥ...

Μια σκέψη επανέρχεται τελευταία...Περπατάω στο δρόμο, ανταμώνω με αγνώστους, συναντάω γνωστούς, στριμώχνομαι σε ένα λεωφορείο, βαδίζω πλάι σε άλλους πεζούς και αναρωτιέμαι, αν μπορούσα να διακρίνω την αύρα του καθενός τι χρώματα θα έβλεπα? Τι χρώμα θα είχε η ατμόσφαιρα του καθένα? Και αν κάποιος "βλέπει" την αύρα, τι χρώματα θα έβλεπε γύρω απο μένα?
Είναι φορές που νομίζω ότι ένα χρώμα έχω μόνο. Γκρίζο, σχεδόν διάφανο, αυτό της ομίχλης. Ορισμένες φορές πάλι είμαι σίγουρη ότι έχω ντυθεί με ουράνιο τόξο. Ίσως όμως και να αλλάζει το χρώμα ανα λεπτό. Αν παλεύεις βλέπεις κάθε λεπτό να διατηρήσεις αισιοδοξία και χαμόγελο, κόντρα σε όσα σε πληγώνουν και σε τρομοκρατούν, αυτή η πάλη δεν μπορεί, θα πρέπει να 'γεννά' πολλά χρώματα ανα λεπτό.
Και αν ενώναμε τα χέρια μας τι χρώματα θα έβγαιναν? Μήπως δύο και παραπάνω αύρες μαζί αλλάζουν την ατμόσφαιρα μας? Είναι...μεταδοτικές? Εγώ θα έλεγα ναι.
Αλλά ξέρεις...ώρες ώρες με πιάνει μια απελπισία ότι μόνο εγώ και κάποιοι ακόμη...ρομαντικοί απαντάμε ναι. Τόσα τείχη μπροστά ειδικά τον τελευταίο καιρό...Ατελείωτα μοιάζουν. Και τέτοιες στιγμές η "παλέτα" θαρρείς και έχει μόνο μουντζούρες απο χρώματα μισοτελειωμένα...

14 σχόλια:

  1. Να μας δώσουν την αύρα τους! Αλλά να μας την δώσουν άνθρωποι χρωματιστοί, της καλοσύνης και της αισιοδοξίας. Κι ίσως έτσι όλοι μαζί να αφανίσουμε το μαύρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τιιι?? ποστ χωρίς τραγούδι? δε το δέχομαι
    2 παραπάνω μαζι αλλάζουν πάντα κάτι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ πολύ πολύ ωραία ανάρτηση. Ναι θα πω κι εγώ κι ας καταδικαστώ να χαρακτηριστώ ρομαντικός, που ακούγεται μάλλον σαν βρισιά τώρα τελευταία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ όμορφη ανάρτηση. Μου άρεσε πάντα να θέλω να νιώσω την αύρα την δική μου και των άλλων. Στο ένωμα των χεριών η ακόμη και στο λίγο πριν το ένωμα, όταν νιώθεις κάτι να ζεσταίνει το κέντρο της παλάμης. Εκεί που θα πρέπει τα χρώματα να απογειώνονται είναι στην αγκαλιά, ειδικά με παιδί. Γι αυτό ας μη χάνουμε ευκαιρία. Ζεστές χειραψίες και σφιχτές αγκαλιές:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. με βάζεις σε πειρασμό βολτίτσα μου ..
    σε πειρασμό να σου γράψω τι αύρα με φυσάει όταν έρχομαι εδώ ..

    εν ολίγοις
    "αύρα" ανθρώπου που βουτάει σε όλα τα ανθρώπινα και ξεφυσάει θέληση να ζήσει ανάμεσα σε αγκαλιές και τα καλά και τα άσχημα.

    την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η χαρά της ζωής είναι αυτές οι βόλτες σας.Κάνουν τον κόσμο τόσο καλύτερο!... Χαρίζουν τόση ελπίδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Νάσια
    Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε...Βέβαια, μερικές φορές υπάρχουν και "διαρροές". Εισβάλλει και αύρα αρνητική. Και εκεί μετράνε οι αντοχές και οι δυνάμεις του καθενός να τη διώξει ή να την αφήσει να φέρει μουντζούρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ασωτος γιος
    Πάντα η ομαδική δύναμη φέρνει τα θαύματα. Παρέα. Μαζί...
    *μερικές φορές θες τη σιωπή ασωτούλι μου. Απλά σιωπή...Αλλά θα επανέρθει η μελωδία...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @και πρασινα αλογα
    Αυτές οι ταμπέλες να'ξερες πόσο με πονάνε, με εξοργίζουν ώρες ώρες...Αλλά οκ. Ας μας βρίζουν λοιπόν, αν θεωρείται βρισιά...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Margo
    Η στιγμή που απογειώνονται τα χρώματα...Πρέπει να γίνεται γιορτή στην ατμόσφαιρα και ας μη το βλέπουμε...Το νιώθουμε όμως, ε?? ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @meggie
    Μικρή μου...Απ΄ότι φαίνεται βρίσκω και άλλες ανάλογες αύρες, ανάλογη θέληση...Και έτσι δυναμώνουν τα χρώματα πάλι ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Tommy
    Αληθινά χρώματα Τόμμυ μου. Χωρίς νοθείες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Theorema
    Και εάν έτσι συμβαίνει, βρίσκουν και άλλες ελπίδες και ομορφιές και δυναμώνουν. Αλλιώς μόνες τους, τι νόημα να έχουν? Πόση αντοχή?..;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή