Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ...

Πόσο ανέφικτο είναι να χαμογελάς όταν όλα γύρω προχωράνε με μαθηματική ακρίβεια προς αδιέξοδο?
Πόσο ρισκάρεις με το χαμόγελο σου να θεωρηθείς απο τους γύρω σου ρομαντικός, αφελής, βλάκας?
Πόσο ρισκάρεις ακόμη και στον εαυτό σου να αποδειχτείς αδύναμος, κουτός που πίστεψες, που πιστεύεις, που συνεχίζεις να πιστεύεις?
Έπεσα πάνω σ'αυτή τη φωτό του αγαπημένου μου Robert Doisneau με τίτλο "the accordionist" και να που βρήκα σ'αυτά τα βλέμματα το συναίσθημα που σου περιγράφω.

Μια απορία στα βλέμματα, σχεδόν καχύποπτη, για το πώς μπορεί αυτή τη γυναίκα να τραγουδά...ακόμη. Έτσι τη "διαβάζω" γιατί κάπως έτσι κοιτάνε σήμερα πολλοί αν χαμογελάς. Θεωρείται σχεδόν...αμάρτημα. Λίγοι αντιλαμβάνονται ότι αυτό το χαμόγελο είναι άμυνα κόντρα στο φόβο. Άμυνα απέναντι σε όσα βλέπεις απο αυτά που έχτισες, ονειρεύτηκες, λάτρεψες, πίστεψες, να κατρακυλάνε προς άγνωστη κατεύθυνση. Δουλειά ή σχέσεις, δεν έχει σημασία. Πολύτιμα και τα δύο...
Πολλές φορές νιώθω σαν αυτή τη γυναίκα. Αλλόκοτη φιγούρα μέσα σε ένα άγνωστο σύμπαν. Μα δε με φοβίζει αυτό. Με φοβίζει μήπως μια μέρα φύγει το χαμόγελο και αρχίσω να με κοιτάζω έτσι και εγώ απορημένα...Γι'αυτό χρειάζομαι και το δικό σου χαμόγελο. Για να μη μας ξεχάσουμε...
*και μόλις τώρα που σου γράφω, ένα "σμάρι" απο ποδηλάτες περνά στους δρόμους να θυμίσει την άλλη πλευρά της ζωής...Αμάρτημα διαπράττουν και αυτοί, σαν εμένα ;)

18 σχόλια:

  1. Όμορφο. Μερικές φορές τελευταία νιώθω άσχημα για τις αναρτήσεις που αφορούν πολιτιστικά θέματα. Σαν π.χ. εδώ ο κόσμος χάνεται..και αυτή... κλπ κλπ
    Επίσης, φαντάζομαι ότι κάποιοι θα λένε τότε πως δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει γύρω μου, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Καταλαβαίνω, συμπάσχω, φοβάμαι, θλίβομαι. Μα δεν έχω άλλη άμυνα. Νιώθω πως όλα τα υπόλοιπα κατέρρευσαν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν υπαρχει ανθρωπος που να μη καταλαβαινει τι γινεται.. αφου ειναι καθημερινο βιωμα μας..

    η οπτικη γωνια ομως που θα διαλεξει ο καθενας, οπως και ο τροπος διαχειρησης ειναι θεμα προσωπικο και υποκειμενικο..

    αλλωστε τα αχ και τα βαχ δεν μπορουν να αλλαξουν τη κατασταση, ουτε οι περιγραφες με τις μελανοτερες λεξεις

    *υπαρχει και η ακριβως αντιθετη πλευρα, οταν καποιοι χρησιμοποιουν περιγραφες που ξεπερνουν το ρεαλιστικο της καταστασης.. περιγραφες βαρυγδουπες και κινδυνολογιες

    ισως και για αυτους να ειναι ενας τροπος αμυνας ποιος ξερει!

    χαμογελο :)
    (για οσο ακομη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αν χαθεί και το χαμόγελο, αν σβήσει και η εσωτερική μας δύναμη και αισιοδοξία τότε θα έχουν νικήσει. Και δεν το θέλουμε αυτό. Οπότε χαμογελάμε κι ας μας πουν γραφικούς. Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο μουσικό πάντρεμα από τον "Ακορντεονίστα" με την φωνή της Τάνιας, σε απόδοση Άρη Δαβαράκη από το ομότιτλο της Πιάφ!

    Σε ευχαριστώ που χωρίς να το ξέρεις, συνεχίζεις να με ταξιδεύεις με όλες μου τις αισθήσεις!

    Μη σταματάς να χαμογελάς! Κι αν μας θεωρούν κάτι αλλόκοτο οι υπόλοιποι πάει να πει ότι τους κάναμε έστω για μια στιγμή να ξεχάσουν όσα τον λογισμός τους βαραίνουν!

    http://www.youtube.com/watch?v=BN7CKxIxcwg

    * Πόσο πίσω με πήγες με τον ακορντεονίστα! Κυριολεκτικά διακτινίστηκα με μαγικό τρόπο! Υποκλίνομαι βολτίτσα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μου αρεσε ο τροπος που διαλεξες να μας πεις οσα ηθελες..

    ο φωτογραφος αγαπημενος μου..

    καλημεροφιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είτε χαμογελάς είτε όχι, κάτι θα βρούνε να πούνε όπως και να 'χει. Το παν είναι να μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, να μη μιζεριάζεις. Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν. Και όλα τα προβλήματα έχουν λύση, αλλιώς δεν αποτελούν προβλήματα. Χαμογέλα ελεύθερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξύπνησα με πολύ πεσμένη ψυχολογία.... διάφορα τώρα τελευταία έχουν βάλει το λιθαράκι τους να νιώθω ώρες ώρες οτι δεν μπορώ να σηκώσω κεφάλι...

    Μέσα όμως στη μαυρίλα, άνοιξα το πισι και είδα τη δική σου ανάρτηση.... δεν λέω οτι μου άλλαξες τη διάθεση, αλλά με έβαλες σε διαδικασία να σκεφτώ που με πάει αυτή που έχω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Roadartist
    χαχαχα..Ακριβώς έτσι φωτογράφε μου. Αυτή την "ενοχή" μας φορτώνουν. Μα συμφωνώ μαζί σου. Το ίδιο αισθάνομαι. Ακριβώς επειδή συνειδητοποιούμε απόλυτα όσα γίνονται με κεραίες κρυφές σε συνεχή λειτουργία προσπαθούμε να μην εγκλωβιστούμε στη μάζα...Και η Τέχνη...Βάλσαμο...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @stellacreations
    Και όμως φεγγάρι μου. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται. Ίσως όμως να φταίει πάλι αυτό που είπες, άπειρες οι οπτικές γωνιές για να κοιτάξει κανείς μια κατάσταση. Μακριά απο εμάς πάντως κινδυνολογίες και πανικός. Προτιμώ το χαμόγελο, ναι...
    *το ήξερα ότι θα σου άρεσε η φωτό ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @mahler76
    Σίγουρα δεν το θέλουμε αυτό. Κόντρα σ'αυτό παλεύουμε καθημερινά. Δύσβατο μονοπάτι όμως, πολύ...γεμάτο αγκάθια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Seirios
    Τους κάνουμε και καλό λοιπόν ;) Μ'αρεσε αυτή η σκέψη, πολύ. Και το ταίριασμα της μουσικής που θυμήθηκες με τα λόγια αυτά, εξαίρετο...;)
    *ωραίος ο διακτινισμός ε? Για όσο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Koueen
    Για τα περισσότερα προβλήματα ναι, υπάρχει λύση. Για κάποια άλλα πάλι...Μικρή μου, εκεί είναι το θέμα. Ότι επειδή δεν θέλω ποτέ να μπω στη λούμπα του μιζεριάσματος ή της καταπίεσης παλεύω με τα άγρια θηρία. Όλοι όσοι καταλαβαίνομαστε το ίδιο κάνουμε...Απλά μερικές φορές οι πληγές που κάνουν...πονάνε φρικτά...Θα τις γιατρέψουμε όμως. Που θα πάει...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Tommy
    Να μια καλή σκέψη λοιπόν...Πάρ'το ανάποδα αυτό που νιώθεις. Άλλη οπτική δεν είπαμε? Ντύστο πολύχρωμα και βγάλτο βόλτα...να ξεσκάσει ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χρήμα, χρήμα, χρήμα...Όχι! το χρήμα δεν θα μου πάρει το χαμόγελο!
    Μας ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι;...είμαστε αυτό που είμαστε και με τίποτα δεν θα το αλλάξουμε...έτσι πρέπει να χαμογελάμε και ειδικά όταν αυτό το χαμόγελο βγαίνει από τη καρδιά μας και μπορεί να απαλύνει τον πόνο των συνανθρώπων μας!
    Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι τα τελευταία που θα εγκαταλείψουμε!

    Καλή βδομάδα με χαμόγελα! :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολυ ωραια φωτογραφια.
    Και πολυ πετυχημενος ο συνειρμος :)

    Χαμογελαμα οσο αντεχουμε.
    Κι εγω για χαζοχαρουμενη ημουν χαρακτηρισμενη, αλλα πλεον υπαρχου μερες που δυσκολευομαι πολυ.
    Δεν τα παραταμαι ομως.
    Χαμογελαμε :)

    Καλη βροχερη εβδομαδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Άιναφετς
    Ας μη τα εγκαταλείψουμε ποτέ θα έλεγα...Μέχρι τέλους ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Dee Dee
    Χαμογελάμε και μέσα στη βροχή μικρή μου...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σου στέλνω και το δικό μου χαμόγελο...! Αν τα αθροίσουμε μπορεί να χτίσουμε έναν ήλιο! Τί λες; :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή