Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011
ΟΛΑ ΜΠΡΟΣΤΑ...
Ξύπνησα με μια γλυκόπικρη αίσθηση...Ήθελα να περπατήσω. Να κυλήσουν οι σκέψεις απο μέσα μου. Με φορεσιά μελαγχολίας κατέβηκα παραλία...Δεν έβλεπα τον Όλυμπο. Είναι ένα μυστικό μου για να χαμογελάω (σσσ, μεταξύ μας...;))). Αλλά δεν θα τον δω για καιρό το ξέρω. Μέχρι να φυσήξει Βαρδάρης και να ψυχράνει, ο ήλιος τον κρύβει.
Βρέθηκα πλάι στη θάλασσα. Να αναπνεύσω. Τόσες φιγούρες τριγύρω απολάμβαναν πρωινό καφεδάκι. Αλλού χαμόγελα και αλλού μορφές με βλέμμα απλανές. Αντάμωσα τυχαία έναν παλιό φωτογράφο της πόλης. Παπούς πια, αποκαμωμένος. "Δεν βλέπω, δε σε ξεχωρίζω", μου είπε. Με ράγισε...Ήταν αεικίνητος αυτός ο άνθρωπος. "Δεν πειράζει, ένα καλημέρα ήθελα να σου πω" του χαμογέλασα και μου έδωσε ένα χειροφίλημα τόσο γεμάτο γλύκα και χάρη...
Επόμενο βήμα, αντάμωμα με έναν Αθηναίο ζωγράφο. Άγνωστοι μεταξύ μας, γίναμε γνωστοί μέσα σε λίγα λεπτά. Απίστευτη η αύρα των άνθρώπων όταν δεν φοράνε "κοστούμι" στην ψυχή τους!! Κύλησε μια κουβέντα γεμάτη χρώματα, ζωγραφιές, ανάσες..
Και να...εκείνη η φορεσιά που μου 'κολλησε' το πρωί έφυγε...εξαφανίστηκε. "Εδώ στη Θεσσαλονίκη, έχετε ακόμη άλλη ατμόσφαιρα, άλλη ανθρωπιά" μου είπε χαμογελώντας. Χμμ...Μπορεί. Πάντως το σίγουρο είναι ότι μεταδίδεται σε όποιον μας...ακουμπήσει ;))
Φτάσαμε, σκεφτόμουν στη διαδρομή...Εδώ πάλι, στην ώρα που το χρώμα της μέρας αλλάζει συνεχώς, μέχρι να υποδεχτεί τη βραδιά με τα άστρα της. Ένα βήμα πριν επιστρέψω στη Δράμα στο Φεστιβάλ μικρομηκάδων. Να βρεθώ πλάι σε νερά τρεχούμενα, χρυσοκόκκινα ψάρια, κύκνους στις λίμνες, όμορφους αγαπημένους με αλμύρα καλοκαιριού ακόμη πάνω τους, οινοποσίες μεθυσμένες, να χωθώ σε ταινίες που θα ταξιδέψουν τα μάτια μου στην άλλη άκρη του πλανήτη και στις ψυχές ανθρώπων τόσο μακριά, τόσο κοντά...
Φτάσαμε...Επόμενη σκηνή: χαμόγελο ;)) Όλα μπροστά μας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πόση ομορφιά κρύβει αυτή η ανάρτησή μου, το ξέρεις άραγε; Ομορφιά ψυχής πρώτα από όλα κι έπειτα όλα τα άλλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε ακόμη κι οι αεικίνητοι άνθρωποι σταματούν,,,όμως το μυαλό τους θέλω να ελπίζω ότι δε χάνει την κίνησή του!
Με περίεργη διάθεση κι εγώ σήμερα...
Για σένα τούτο
http://www.youtube.com/watch?v=a2j8tJueZFU
* Τυχερή που θα πας στη Δράμα! Θα πας, δε θα πας?
@ Πόση ομορφιά κρύβει αυτή η ανάρτησή σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως βεβαίως...
@Seirios
ΑπάντησηΔιαγραφήΣείριε μου αγαπημένε ...;)
Μ'αυτή τη μοιρασιά μένει ο νους ανοιχτός...Όσο του το επιτρέπει ο αλήτης χρόνος...;) Ει, χαμογελάκι, ναι?? ;))
*με τρέλανες μ'αυτό το τραγούδι-ντοκουμέντο...Χατζιδάκις, Ισιδώρα Σιδέρη, φωνή απίστευτη και ένα τραγούδι που ναι, ντρέπομαι, αλλά το ομολογώ, δεν ήξερα ότι είναι προ Χατζηγιάννη εποχή...Απίστευτο!! Φχαριστώ σε πολύ πολύ πολύ ;)
**καλώς εχόντων, θα πάω ναι!!!
@ kovo voltes...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγένετο φως, προ Χατζηγιάννη! χε χε χε
Κι εγώ μεγάλος το ανακάλυψα, από έναν δίσκο συλλεκτικό που μου είχαν χαρίσει. "Στο Σείριο υπάρχουν Παιδιά" λεγόταν και δεν έχει σημασία καμιά να μοιραστώ δημόσια την υπόλοιπη ιστορία που κρύβεται για πίσω από αυτό το άκουσμα. Θέλω να ελπίζω ότι σου άρεσε και θα το αγαπήσει σε αυτή του την εκδοχή...
Μου αρέσει να συναναστρέφομαι άτομα μεγάλης ηλικίας το πνεύμα των οποίων είναι ζωντανό, είναι ό,τι πιο εποικοδομητικό μπορεί να σου τύχει... λυπάμαι όταν ο χρόνος τους στερεί τη διαύγεια. Δε θα ήθελα να βρεθώ σε ανάλογη θέση...
Να περάσεις τέλεια στη Δράμα, που χωρίς πλάκα είναι μιαν ιδιαίτερα ξεχωριστά όμορφη πολιτεία.
* Χαμόγελο στα χείλη και στην ψυχή... πως αλλιώς; Η διάθεση θα υποταχθεί στα θέλω μας! (εγωιστικό ακούστηκε αυτό!)
Φιλώ κ χαιρετώ σε
Όλα, κι ακόμα περισσότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσα αξίζεις :)))
Για ανθρωπους σαν εσενα, αυτη η ομορφια θα υπαρχει παντου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιτε βρεθεις στην ΑΘηνα, ειτε στα Μετεωρα, ειτε στην Χιο, θα βρεις ανθρωπους να επικοινωνησεις ζεστα.
Οι ανθρωποι κανουν τις πολεις :)
Καλα να περασεις στην Δραμα :)
Καλο Σ-Κ!!!!!!!!!
Αυτές οι βόλτες με "ανοιχτή καρδιά" είναι που γεμίζουν τη ζωή μας ομορφιά αλλά και με μελαγχολία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ...όταν φυσάει βοριαδάκι βλέπω τον Παρνασσό!
Καλό απογευματάκι χαμογελαστό!
να περασεις υπεροχα μικρη μου και να φερεις μαζι σου πολλες ανατριχιαστικες λεπτομερειες :):):)
ΑπάντησηΔιαγραφή@theorema
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))))
Να μου είσαι καλά...
@Dee Dee
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι κάνουν το σύμπαν μικρή μου. Τη ζωή ολόκληρη να ομορφαίνει ή να σκοτεινιάζει...
Φχαριστώ σε...;)
@Άιναφετς
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Έτσι είναι...
*δεν είναι κακός και ο Παρνασσός, αλλά σαν τον Όλυμπο μου δεν....;))
@❤
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαφεδάκι ξέρεις που, απο αυτό με τη μαστίχα και λεπτομέρειες για ώραααα....;)
Να μου φροντίζεσαι, ναι??
Ζητάω πολλά αλλά δεδομένου ότι γράφεις τόσο ωραία και ακόμα περισσότερο ότι καταλαβαίνω αυτά που γράφεις γιατί π.χ στα δικά μου αν περάσει καιρός μπορεί και να μην καταλαβαίνω τι έγραψα παρά μόνο α βρεθώ στην ίδια ψυχολογική κατάσταση που ήμουν κι όταν τα έγραφα, θα ήθελα ένα ποστ για το φεστιβάλ στη Δράμα. Θα το ήθελα πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞωτικό μου, είναι αλήθεια πως είσαι ικανή να δημιουργήσεις τόσο όμορφες στιγμές, ακόμα και αν σε κρύψουν κάτω από μια πέτρα, ακόμα και αν σε στείλουν στην έρημο, ακόμα και στο πιο απόμακρο σημείο της γης....είναι και αυτό ένα από τα πολλά κρυμμένα μυστικά σου, που λίγοι έχουν το θάρρος να ανακαλύψουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι όμορφες στιγμές να μην βγουν από την παρεούλα σου....να σε κάνουν να χαμογελάς.....και η χαρμολύπη είναι γλυκό συναίσθημα καμιά φορά, ειδικά όταν η δόση της χαράς είναι κομματάκι μεγαλύτερη......
Τις πάπιες μου εκεί στην Δράμα, τις φίλησες;;; ή το ξέχασες;;;;;;
Σε περιμένω για το τσιπουράκι μας, και σου στέλνω τις πιο όμορφες χαιρετούρες από τον Όλυμπό μας!!!!!
Και πάλι υπογράφω ως ανώνυμη, μιας και δεν ξέρω τι στην ευχη έχει πάθει το παλιοσύστημα
Φιλούρες και αγκαλιές
Μάπετ
Ευχομαι μια καλη χαμογελαστη εβδομαδα με τα λιγοτερα προβληματα.Να εισαι καλα και να περασεις ομορφα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Amelie
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ζητάς καθόλου πολλά...;)
Θα γίνει σύντομα...
@Μάπετ
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))
Θα δώσω ακόμη ένα φιλί στις πάπιες σου για όσα μου είπες...(όλο γεννητούρια έχουν, να ξέρεις!).
@JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς τον και πάλι...Και εσύ χαμογελαστά και έμορφα να περνάς...;)
ωραία όταν δυο άγνωστοι γίνονται γνωστοί έτσι απλά..εκφραστικές αυτές οι ματιές τα πρωινά τα μελαγχολικά...Οι καλλιτέχνες του δρόμου πάντα εκεί..πάντα κι εμείς δίπλα τους.Πουθενά δεν στεριώσαμε σκέφτομαι..και πορεύομαι.Και κλείνω κύκλους και ανοίγω άλλους.Και συναντάμε ανθρώπους που άντεξαν στον χρόνο, μα και άλλους που δεν την πάλεψαν.Δεν την ξέρω αυτή την πόλη μα την αγαπώ.Οπως αγαπώ και άλλα που δεν γνώρισα ποτέ!καλή αντάμωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ αυτή η βόλτα του "όλα μπροστά" (μας)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να περνάς τόόόόόσο καλά!
:-)
@jo.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι τα ωραία...Απλά, λιτά, ουσιαστικά και με το βλέμμα στην αναζήτηση κάτω απο την επιφάνεια. Και το νησί μου έχει πολλά απο κάτω. Θα σου μιλήσω γι'αυτά όταν επιστρέψω...;))
@new-girl-on-the-blog
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα είναι εκεί, μπροστά, μη το ξεχνάς ;)))