Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ...

...μπορεί το ταξίδι να συνεχιστεί, τι λες? Ακόμη και αν έχουν περάσει μέρες επιστροφής?
Ακόμη και αν έχουν προστεθεί στις στιγμές λέξεις, γεύσεις, βλέμματα, συναισθήματα, προσμονή, ανησυχία?
Πώς κρατάς αυτό το φως πάνω απο το πέλαγος μέσα σου? Το λαμπύρισμα πάνω στο νερό? Τη σελήνη που παίζει με το κύμα? Τις παρέες και το ταξίδι του μυαλού?
Πώς συνεχίζεις να ταξιδεύεις με το μυαλό αλήθεια? Να γεμίζεις ενέργεια μέσα σε μια καθημερινότητα αβέβαιη και ύπουλη που περιμένει εκεί στη γωνία να σου βάλει τρικλοποδιά?
Σε ένα τοπίο απέραντο, να σαν αυτό το πέλαγος, μα διόλου καθάριο όπως αυτό...Αν βρεις απαντήσεις πες μου. Καλοδεχούμενες...


*η φωτό είναι του Robert Mc Cabe

8 σχόλια:

  1. η μνημη ειναι το πιο μικρο κοχυλι που χωραει στην τσεπη κι εκει αν εισαι τακτικος μαζι της, αν την προσεχεις σαν σχεση πολυτιμη, τα βραδυα-κυριψς με φεγγαρι-ανοιγει και σε γεμιζει με το πελαγος, τον ηλιο, τους φιλους, γιατι η μνημη ειναι ενα κοχυλι που ξεχασες να μαζεψεις απο την ακτη και υπάρχει οσο εσυ υπαρχεις με ανθρωπινη ιδιοτητα, στα χρονια των ανθρωοων του χωρις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Salonique Uber Realism
    Το πιο μικρό κοχύλι ε...Μ'αρεσε πολύ αυτή η εικόνα. Σαν το τραγούδι "ένα κόκκινο κοχύλι απο τ'ασπρο καλοκαίρι" που λέει και η Γαλάνη...
    Σωστός...;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ειναι αυτη η αστειρευτη πισινα που εχουμε μεσα μας..
    δε φευγει ποτε!

    *ειμαι εδω, διχως ανατριχιαστικες λεπτομερειες χχχχχ (εκτος κι αν κατι αλλαξει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτά τα ερωτήματα με βασάνιζαν κι εμένα - κυρίως πέρυσι που ήξερα ότι θα ερχόταν δύσκολος χειμώνας. Στην αρχή (μετά την επιστροφή στην καθημερινότητα) κάθε φορά που ζοριζόμουν έκλεινα τα μάτια κι έβλεπα όλες τις εικόνες που είχα κρατήσει στο μυαλό μου: τη θάλασσα, την άμμο, τα κυκλαδίτικα χωριά, τον ήλιο, τα παιδάκια που έπαιζαν με τα κουβαδάκια. Ηρεμούσα και συνέχιζα. Μετά, καθώς περνούσε ο καιρός, όταν ζοριζόμουν ούτε που μου περνούσε από το μυαλό να σκεφτώ αυτές τις εικόνες. Σαν να μην τις είχα δει ποτέ κι ας μην τις είχα ξεχάσει αυτές καθαυτές.

    Το θέμα λοιπόν είναι να θυμάσαι να θυμάσαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ειχα καιρο να μπω και αυτη η αλλαγη στο template με καθηλωσε κ ταιριαζει τοσο με την αναρτηση σου.. Ποιο λιμανι ειναι αυτο?

    Αυτες τις στιγμες τις κρυβουμε στο κουτακι των αναμνησεων και μας βοηθανε γι'αυτο οι φωτογραφιες, τα βιντεο, η καλη μας μνημη..
    Αν και οταν σε σημαδευει το γαλαζιο δυσκολα ξεθωριαζει..

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @❤
    Σαν ποτάμι θα προτιμούσα να τη βλέπω...Με απωθούν οι πισίνες!!
    *επηρρεάστηκες απο το βιβλίο βλέπω ;))
    **τις λεπτομέρειες τις περιμένω όποτε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Marouli
    Αυτά τα σημάδια...Ευλογημένα ώρες ώρες!
    *δεν έχω ιδέα για το λιμάνι...Απλά μου άρεσε η φωτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή