ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ...

Άδειο το νησί μου. Βράδυ γλυκό, αγέρι απαλό, δρόμοι πρόσφοροι για περπάτημα μακριά απο βοή και φασαρία. Όσοι μείνανε, γύρω μας. Τραπεζάκια γεμάτα μεζέδες και τσίπουρα. Συζητήσεις για τις σχέσεις των ανθρώπων, για τα όρια όπου η φαντασία μπλέκει με την πραγματικότητα, για τις ευχές που μπορεί να εκπληρώσει το φεγγάρι.

Μια παρέα μουσικών στήνεται απέναντι. Ένα σαξόφωνο ξεκινά τη μελωδία. Summertime and the living is easy... "Μέχρι τότε που θα ανοίξεις τα φτερά σου η ζωή μπορεί να φαντάζει και εύκολη, αρκεί που κάποιος σ'αγαπάει...". Αρκεί για τόσα και άλλα τόσα...

*γεμάτο φεγγάρι, τεράστιο στο στερέωμα. Λες όντως αυτό να εκπληρώνει τις ευχές απο τα πεφταστέρια??