ΣΑΝ ΜΙΑ ΦΛΕΒΑ ΑΙΜΑ...

Κάτι το νιώθω επιμένει, το φως της τελευταίας στιγμής, κάτι που τόσα χρόνια παίρνει, πάντα το μέρος της ζωής...Με το σώμα στο κενό, την ψυχή στο στόμα, το παιχνίδι παίζεται, παίζεται ακόμα...
Και συνεχίζουμε...Οι πλατείες έγιναν δεύτερη βάση μας, αν όχι η πρώτη, η καθημερινή. Τις Κυριακές η λαοθάλασσα μεγαλώνει. Ναι, δυστυχώς, κάπου εκεί ανάμεσα κάποιοι ανεγκέφαλοι προσπαθούν να εμποδίσουν το λόγο όσων τους ενοχλούν. Το έζησα σήμερα. Δεν το καταφέρνουν, αλλά είναι ο μόνιμος φόβος αυτός. Μη χαλάσει αυτό το τόσο ουσιαστικό που συντελείται δύο εβδομάδες τώρα...Το παιχνίδι παίζεται. Μη σταματάς...
*θα μου πεις πάλι Μπίλυ διάλεξες? Μα δεν ταιριάζει το κομμάτι? Έτσι, σαν φαρμακάκι στην ψυχή για να θυμόμαστε τι συμβαίνει. Και ομολογώ ότι του Σαββόπουλου θα έβαζα τη "Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ" αλλά με έχει συγχύσει πολύ τελευταία με τις δηλώσεις του που λερώνουν το παρελθόν του...Δυστυχώς.