Σάββατο 30 Απριλίου 2011

ΑΝΕΙΠΩΤΑ...


Φτιάξαμε μαγιάτικα στεφάνια κόντρα στο ψιλόβροχο και τον κατσούφη ουρανό που τόσο ταιριάζει στο μέσα μου. Η φύση δεν σταματά να ανθίζει, ολοένα και περισσότερο. Κύκλοι κλείνουν και περιμένουν άλλους να πάρουν τη σκυτάλη. Ασταμάτητα. Κάποιοι απο αυτούς που έκλεισαν έχουν αφήσει πολύ μεγάλη γλύκα και πόνο μαζί. Χαρμολύπη. Αφόρητη σχεδόν. Μ'αυτή θα πάμε παρακάτω. Ο καιρός κυλά και κοιτώντας πίσω βρίσκω τόσο δυνατές στιγμές, τόσες που ούτε θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα ζήσουμε.
Πάμε παρακάτω όμως... Ειναι ώρα. Ακόμη και αν κάποιες λέξεις δεν ειπωθούν ποτέ. Ας μείνουν ανείπωτες...Έτσι τους πρέπει...
*η κεντρική φωτό του Σείριου

11 σχόλια:

  1. Οι λέξεις δεν έχουν αξία αν δεν είσαι εσύ μέσα τους....όλα είναι κύκλος κι αν κάποια δεν γυρίσουν θα έχουν αφήσει πίσω τους κομμάτια του εαυτού τους!!

    Η φύση θα ανθίζει παντα!
    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κοίτα που η φύση μας έδωσε το τέλειο σχήμα, τον κύκλο, και με τόσες λίγες λέξεις μπορούμε να περιγράψουμε τα όσα μας συμβαίνουν. Σε μιαν από τις πρώτες αναρτήσεις τούτης της χρονιάς είχα γράψει

    Τι σου είναι οι μνήμες…μπορεί να αποτυπώσουν κάτι στο λογισμό σου και άλλα να χαθούν σα να μην έγιναν ποτέ! Δε θυμάμαι που είχα διαβάσει , νομίζω στην εισαγωγή από ένα βιβλίο απειροστικού λογισμού, κάτι που μου είχε κάνει εντύπωση και το σκέφτηκα τώρα. Περιέγραφε πως θα μπορούσε να γίνει η γραφική απεικόνιση της ζωής και μεταξύ άλλων έγραφε:


    «Η ζωή είναι μια ατέρμονη συνάρτηση, φανταστείτε την όπως την ημιτονοειδή καμπύλη. Έχει μέγιστα κι ελάχιστα. Οι άνθρωποι από τη φύση τους περιμένουν το επόμενο μέγιστο, ξεχνώντας πάντοτε το ελάχιστο που θα ακολουθήσει…»

    Έλεγε κι άλλα εκείνο το βιβλίο αμιγώς μαθηματικού περιεχομένου τα οποία δεν είναι της παρούσης. Εν κατακλείδι, αν δεχτούμε την παραπάνω θεώρηση ορθή, σκέφτομαι να την αναδιατυπώσω.


    «Αν αγγίξεις το ελάχιστο, δηλαδή τον πάτο, ο μόνος δρόμος υποχρεωτικά είναι να πας επάνω, να ανέβεις και μετά ας ξαναπέσεις...αξίζει την προσπάθεια μια τέτοια πτώση. Στο μεσοδιάστημα θα προλάβεις να ζήσεις!»
    Seirios


    Κι η μελαγχολία της Κυριακής (η λεγόμενη Κυριακίτιδα...κι όχι Κυτταρίτιδα!) μου χτυπά την πόρτα.

    * Σήμερα το πρωί έπαιζε το φιλμ "Αλίμονο στους Νέους" κι αλήθεια αν αξίζει κάτι σε αυτό το φιλμ είναι το φινάλε με την εκπληκτική ερμηνεία του Χορν.

    ** Χαίρομαι που σου άρεσε η φωτογραφία, ευχαριστώ για την τιμή. Το λέω κ το εννοώ...θερμά ευχαριστώ

    *** Τούτο για σένα, για τους κύκλους που κλείνουν και για κείνους που ανοίγουν

    http://youtu.be/hOcxZoX0Vhk

    Φιλώ κ χαιρετώ σε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...σαν τις εποχές. Η μία τελειώνει και η άλλη έρχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ...ξέχασα και αυτό

    http://www.youtube.com/watch?v=VdQY7BusJNU

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Σταλαγματιά
    Πάντα θα έχεις αναπόφευκτα κομμάτια σου σε κάτι που ολοκληρώνεται και κάτι που αρχίζει. Σημασία εχει να μην είναι πληγωμένα ε? Δεν θα το γλυτώσεις να σε γυρίσουν πίσω, εάν δεν τα έχεις φροντίσει καταλλήλως. Αυτή είναι η αλήθεια. Και οι λέξεις, όντως απο μόνες τους τι να λένε? Αυτό που κουβαλούν τους δίνει πνοή.
    Καλημερούδια μικρή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Seirios
    "Στο μεσοδιάστημα θα προλάβεις να ζήσεις...". Σπουδαίο. Και ωραία ανάλυση. Χορταστική!!
    Μη σε πιάνει η Κυριακίτιδα καλό μου. Ένας κύκλος είναι και αυτός που έρχεται και φεύγει ξανά και ξανά για να δίνει τη θέση του σε όσα αρχίζουν την επόμενη μέρα.
    *τώρα αν σου πω ότι την ίδια ώρα βλέπαμε την ίδια ταινία, δεν σε ξαφνιάζω φαντάζομαι?? ;))
    Είναι μια απο τις πολύ αγαπημένες μου, ίσως γιατί και ο Χορν είναι απο τους πολύ αγαπημένους μου. Το περίεργο είναι ότι διάλεξα το τραγούδι, γιατί το είχα στο μυαλό μου μέρες και τσουπ, να και η ταινία ξαφνικά...
    Ωραίο τραγούδι μου βρήκες, φχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οσα μενουν ανειπωτα θελουν προσοχη γιατι μπορουν να προκαλεσουν δηλητηριαση :)
    Οι λεξεις ψαχνουν παντα τον τροπο να ελευθερωθουν, μη τις φυλακισεις.

    Καλο μηνα Σαλονικα μου :)

    xxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Tommy
    Πραγματικά σαν τις εποχές. Και κοίτα να δεις πώς είναι και αυτές, καμία Άνοιξη πχ δεν μοιάζει με προηγούμενη.
    Μ'αρεσε η επιλογή. Αγαπημένο κομμάτι ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Dee Dee
    Ναι, υπάρχει και αυτός ο φόβος αν είναι λέξεις απωθυμένες. Αλλά σε άλλες πάλι, έτσι τους πρέπει, απο σεβασμό στο μεγαλείο τους. Ζόρικη επιλογή...;)
    Και σε σένα μικρή μου, ηλιόλουστες μέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εχω εμπιστοσυνη στις επιλογες σου.
    Αν δεις οτι βραζει μεσα σου, βγαλτο. Αν το νιωσεις σαν γλυκο σιροπι, φυλαξε το σαν θυσαυρο οπως ειπες :)

    Καλημερα.... βροχερη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είδες που οι σκέψεις ταξιδεύουν;
    Από το μυαλό μου στο δικό σου και ξανά πίσω...
    Μαρέσει να σε βρίσκω σε αυτά που σκέφτομαι ή το αντίθετο...περίεργο αλλά ωραίο!

    φιλιά κυκλικά στο μούτρο σου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή