Κυριακή 17 Απριλίου 2011

ΣΙΩΠΗΛΟΙ...

Σου έλεγα για τα τραγούδια που μας συνοδεύουν σε χαρά και σε καημό, για μουσικές που αγκαλιάζουν τον πόνο... Να λοιπόν, σαν αυτή τη μελωδία και τα λόγια τα τόσο μα τόσο αγαπημένα....Σαν αυτή τη φωνή την αγαπημένη που έσβυσε. Πόσες φορές σε συναυλίες τραγουδήσαμε μαζί με τον "Ινδιάνο με το κόκκινο φουλάρι". Πάνω στο Θέατρο Δάσους, στον "εξώστη" του δάσους για όσους δεν είχαμε φράγκο, μετά σε μουσικές σκηνές. Πόσες φορές δεν μιλήσαμε. Άλλοτε τον έβρισκα στο στούντιο που με τόση αγάπη δημιούργησε και 'γέννησε' εκεί πράγματα, άλλοτε στο βαρκάκι του στα ανοιχτά της θάλασσας. Πάντα με ένα χαμόγελο, μια γλυκειά καλημέρα. Είναι ειρωνεία πάντως που έφυγε λίγο μετά το μουσικό του "ταίρι", τον Ρασούλη. Αυτά τα ανεξήγητα μεταφυσικά παιχνίδια... Αντίο...
Αναρτήθηκε από στις

10 σχόλια:

  1. ασωτος γιος17 Απριλίου 2011 στις 5:21 μ.μ.

    αντιο κι απο μενα , ακουω μουσικες του τωρα ετσι για να του πω κι αλλιως αντιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Seirios17 Απριλίου 2011 στις 5:32 μ.μ.

    Πάει ακόμη ένας...

    Κάτι τέτοιες ώρες, με τη βροχή να πέφτει (έξω από το τζάμι μου)και να χτυπάει το περβάζι σκέφτομαι ότι μόνο γιατρικό είναι η φωνή της Πασπαλά σε τούτο το κομμάτι του Περίδη.

    Με συνδέουν πολλά με τη μουσική κ τα τραγούδια του Παπαζογλου...μικρός είναι χαμός είναι τούτος κ για μένα...για τις αναμνήσεις μου.

    Εγώ δεν είμαι ποιητής...Καλό ταξίδι του!
    (με τούτα τα φευγιά είναι σα να μας λέει κάποιος με βροντερή φωνή "Μεγαλώσατε!")

    http://youtu.be/FS19TfqAqBQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Marouli17 Απριλίου 2011 στις 5:33 μ.μ.

    Καλο Παραδεισο να εχει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλημέρα17 Απριλίου 2011 στις 6:07 μ.μ.

    ακόμα και οι λέξεις φοβούνται τα χείλη, σήμερα, βαρια η μερα που τον αποχαιρετούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Evil Chef17 Απριλίου 2011 στις 7:07 μ.μ.

    Aδειάζει το νησακι σου συνεχως απο αυτους που αξιζουν και μενουν πισω οι θορυβώδεις φελλοί.
    Ιδιαίτερη αξια για μένα ο Νικόλας ,απο τους λίγους και μετρημένους Ελληνες δημιουργούς που προτιμώ.
    Για ολους εμας που τον αγαπαμε ,θα βρίσκεται πάντα μέσα μας ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μ17 Απριλίου 2011 στις 8:48 μ.μ.

    Δεν πεθαίνουν αυτές οι ψυχές, μη στενοχωριέστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS17 Απριλίου 2011 στις 10:08 μ.μ.

    ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Dee Dee18 Απριλίου 2011 στις 8:41 π.μ.

    Αυτο λεω κι εγω. Κανονισμενο το ειχαν με τον Ρασουλη. Εχουν στησει καινουρια σκηνη εκει πανω ηδη!!

    Καλο ταξιδι Νικολα!!

    Καλη εβδομαδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Margo18 Απριλίου 2011 στις 1:47 μ.μ.

    Όπου πέρασε έκανε φίλους.. κάθε χρόνο στο νησί μας, κάθε χρόνο περιμέναμε τη παρέα μας..

    Καλό του ταξίδι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. kovo voltes...18 Απριλίου 2011 στις 8:13 μ.μ.

    @@@
    Τώρα που ειπώθηκε και το τελευταίο αντίο, που τόσο πλήθος ήταν εκεί για να τον αποχαιρετήσει, (απο τον Μπίλλυ μέχρι τον Μάλαμα), συνειδητοποιώ ότι είναι ίσως ο πρώτος καλλιτέχνης απο τους πολύ αγαπημένους μου για τον οποίο δεν θα μπορέσω να ξαναπώ "πότε θα δώσει συναυλία να τον απολαύσουμε;"...Αυτή είναι η ωμή, καθάρια πραγματικότητα. Δεν μου είναι διόλου άγνωστη. Μου αρέσει να την 'ντύνω' όμως με την εικόνα που έφτιαξε και στα "Σύνεργα": "θα πάρω το βαρκάκι μου και θα ανοιχτώ απέναντι...".
    Μια βόλτα είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)