Σάββατο 16 Απριλίου 2011

ΠΑΩ ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΟΥΡΑΝΟ...

"Άμα πιω και αμα μεθύσω παρηγόρα με...Το κενό θα διαρρήξω πάω να πιάσω ουρανό. Αν με δεις να φτάνω πάνω Θέε μου σχώρα με και άμα πέσω να πεθάνω παρηγόρα με...". Μέρες τώρα μέσα μου αυτό το τραγούδι. Μέρες τώρα με κυκλώνουν ζόρικες ειδήσεις απο αγαπημένα πρόσωπα, γνωστά και άγνωστα. Και έφτασε και η Μεγάλη Εβδομάδα. Το γκρίζο γίνεται πιο έντονο. Πάει να φτάσει μαύρο. Πάντα έτσι γίνεται Μεγάλη Εβδομάδα. Ο πόνος και οι μνήμες που τον κουβαλούνε βγαίνουν τσάρκα. Περιδιαβαίνουν όλη την εβδομάδα και κορυφώνονται την Παρασκευή. Και επειδή οι Έλληνες με καημού τραγούδια και χορό συνοδεύουμε και τη θλίψη μας εκτός απο τη χαρά μας, αφιερώνω αυτό το τραγούδι (σε ερμηνεία του δημιουργού του, του Κραουνάκη) σε όσους γύρω μου περνάνε ζόρικα, μουδιασμένα...Κάπου εκεί αχνοφέγγει χαμόγελο. Θα επιστρέψει, θα δεις....Μια μικρή Ανάσταση. *στην κεντρική φωτό, "Μεγάλη Παρασκευή" του Θεόδωρου Ράλλη.

15 σχόλια:

  1. ΥΠΕΡΟΧΗ η φωτο.σε πάει πίσω σε εποχές που δεν έζησες αλλά βγάζει μια γλύκα και μυρωδιές απο λιβάνι.Ελσάκι όλα έρχονται και παρέρχονται.Μην νομίζειςι πως δεν πρέπει να περνάμε και ζόρικα,αναπόφευκτα.Για να έρθει η λύτρωση μετά με διάφορους για τον καθένα τρόπους έκφρασης και απλά να αναπολούμε το παρελθόν και να χαιρόμαστε για το πόσο δυνατοί είμαστε.Αγαπημένο μου τραγούδι..και κυρίως απο Αρβανιτάκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να ευχηθώ από τώρα Καλή Ανάσταση;
    Με το χαμόγελο να επιστρέφει...
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποσο μου αρεσει αυτη η αναρτηση.. Αγγιξε μια χορδη μου που ειχε παραμεριστει τελευταια.. Σ'ευχαριστω!

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ..Όντως η φωτογραφία σε γυρνά στο παρελθόν.
    Δεν είσαι η μόνη που περικλείεται από ζόρικα νέα.. δυστυχώς. Αυτό που με πληγώνει περισσότερο από όλα είναι ότι ίσως όλα αυτά να "μην έρχονται και παρέρχονται". Χρειάζεται μια βοήθεια από το κράτος, κάποιος να ενδιαφερθεί.. όταν τριγύρω όλο και γίνονται περισσότεροι εκείνοι που υποφέρουν. Προσωπικά θλίβομαι και με πράγματα που γίνονται σε άλλους δήμους από αυτόν που κατοικώ. Π.χ. μπορεί να μένω στην Αθήνα, αλλά βλέποντας τη βία και την αδιαλλαξία που δείχνει το κράτος στην Κερατέα, αισθάνομαι ντροπή. Δε ξέρω πως μπορούν να ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Τι απελπισία θα νιώθει μια μητέρα με μικρά παιδάκια, όταν έξω από το σπίτι της ρίχνουν στην αυλή της (!) χημικά και όταν (προχτές) πετάνε από αέρας πλέον χημικά.
    Όλα αυτά δεν έχουν επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων; Πως να προστατευτούν; Από που να ζητήσουν βοήθεια, από την αστυνομία (!), από το κράτος; Μα σε τι τραγικά χρόνια μπαίνουμε. Όλα υτά για ένα "κοινωνικό" έργο. Τι συμφέροντα μπορεί να κρύβονται για να οδηγούμαστε με τη βία, σε επιβολή κοινωνικών έργων παρωχημένης τεχνολογίας, με απίστευτα καταστροφικές επιπτώσεις για την υγεία, το περιβάλλον των Μεσογαίων.. Και όλα αυτά δεν τα βλέπει κανείς τριγύρω; Μακρυά από τη δική μας αυλή και τότε όλα καλά.. Συγνώμη για το παραλήρημα.. Σε φιλώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπορεί να έγραψε τους στίχους ο ίδιος αλλά προτιμώ να το ακούω από την Ελευθερία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Με τα ζόρικα να μας "κυκλώνουν" από παντού κ εμείς να τρέχουμε προσπαθώντας να τους ξεφύγουμε... "κι ο παπαγάλος θα λέει τους ξεφύγαμε" που λέει ο Β.Π. σε ένα παλιό αγαπημένο κομμάτι.

    Εδώ βρέχει..μέσα κ έξω...
    Άκου αυτό
    http://youtu.be/kCpFLLS6KGA

    Είναι ένας ύμνος της Μ. Βδομάδας που έρχεται παντρεμένο με ένα εξαιρετικό ελληνικό που είχε τραγουδήσει ο Χρύσανθος. Δώσε βάση στους στίχους...

    Άκουσε και τη Φαιρούζ, πρώτη διδάξασα.
    http://youtu.be/5hduXnCao4I

    Αγνόησε (αν σε ενοχλεί το θρησκευτικό στοιχείο που κυριαρχεί στο βίντεο που βρήκα), κλείσε τα μάτια κι αφέσου στη φωνή της Φαιρούζ. Με μαγεύει αυτή η φωνή... (Ψάξε για το δίσκο κι αν δεν τον βρεις, εδώ είμαι!)

    Η Ανάσταση, η όποια ανάσταση, απαιτεί τη θυσία...μόνο έτσι έρχεται η λύτρωση.

    Ο πίνακας εξαιρετικός. Αν τύχει κ επισκεφτείς την Εθνική Πινακοθήκη μην ξεχάσεις να δεις τον πίνακα "ο Εσταυρωμένος" του Παρθένη.

    * Σαν πολλές σκέψεις να έμπλεξα σε τούτη την απάντηση.
    ** ο μπλόγκερ μου πάλι τρελάθηκε...

    Φιλώ κ χαιρετώ σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πολυ ομορφη η φωτο και απιστευτο το τραγουδι..

    μ ανατριασε η αναρτηση σου, δε θελω νεα ασχημα τελεια κ παυλα_

    σημερα δε μπορεσα να φτασω ως την αριστοτελους.. τι να εγινε αραγε;

    στο γυρισμο, το αστικο εκανε ωρες να φτασει εκει που επρεπε, δρομοι κλειστοι κ μια πορεια, ακουσα για ροπαλα κ σπασιματα που ευτυχως σταματησαν εγκαιρα..

    ρε φιλε τι σου φταιει η βιτρινα ή το αυτοκινητο του αλλουνου ;)))

    καλο σ/κ κοριτσακι, την τεταρτη την περιμενω πως κ πως :):)***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ανατριχιασα διαβαζοντας σε και παραλληλα ακουγωντας αυτο το τραγουδι...
    σευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Γιάννα
    Το ξέρω γιαβρί μου πολύ καλά. Απλά λίγο το φεγγάρι, λίγο τα ζόρια τα μαζεμένα, λίγο η Μ. Εβδομάδα, ε...Οκ. Θα περάσει και αυτό...;))

    @Τσαλαπετεινός
    Μακάρι τσαλαπετεινέ μου. Για όλους μας, σύντομα. Μακάρι να το επιστρέψουμε εμείς δηλαδή γιατί αν περιμένουμε απο τους άλλους...σωθήκαμε!! Ας πούμε Καλή Ανάσταση, αν και όλο και κάπου θα ανταμώσουμε μέχρι τότε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Marouli
    Εύχομαι ό,τι και αν παραμέλησες να το ξαναγκαλιάσεις Μαρουλάκι μου. Να μου είσαι καλά.

    @Roadartist
    Καλλιτέχνιδα μου η παραπάνω φράση για το ότι όλα "έρχονται και παρέρχονται" αφορούσε το συναισθηματικό κομμάτι, την ψυχή μας και το πόσο την παιδεύουμε. Μ΄αρέσει πολύ όμως που έδωσες και αυτή τη διάσταση με την οποία καθόλου μα καθόλου -δυστυχώς- δεν θα διαφωνήσω...Και πολύ φοβάμαι μικρή μου ότι δεν μπαίνουμε σε τραγικά χρόνια, αλλά έχουμε μπει εδώ και πάρα πάρα πολύ καιρό, ίσως και δεκαετίες ολόκληρες...Κάναμε ότι δεν μας αφορά όμως. Και εμένα με πονάει περισσότερο που ακόμη και σήμερα, πολλοί κάνουν ότι δεν τους αφορά, εις βάρος όλων μας βεβαίως...
    *μ'αρέσει πάντα να 'συζητάω' μαζί σου...Χαρά μου το παραλήρημα σου...;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Caesar
    Και εγώ Καίσαρα μου απο εκείνη το πρωτοαγάπησα, αλλά όταν άκουσα τον Κραουνάκη να το ερμηνεύει το ερωτεύτηκα. Έχει άλλη δύναμη με τον δικό του τρόπο...Περι ορέξεως...;))

    @Seirios
    Που με ταξίδεψες!!! Ξεκίνησες με Μπίλλυ, με πήγες σε εξαιρετικές μελωδίες...Ρε Σείριε μου κάθε φορά με μαγεύεις περισσότερο...Ξέρεις αισθάνομαι ότι ακόμη και μέσα απο τέτοια μοιράσματα έρχεται η λύτρωση...Και όσο για τις θυσίες...Πολύ παρεξηγημένη λέξη στις μέρες μας καλέ μου. Πολύ θολή με το "εγώ" που της φορτώνουμε...
    *ελπίζω να σταματήσει η βροχή μέσα σου. Δεν σου χρειάζεται άλλο, ε? ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @❤
    Να, είδες; Έτσι ανάκατα είναι όλα. Σαν να τρελάθηκε λίγο η πυξίδα μας...Κάπως ακατανόητα.
    *επίσης, επίσης ;)))

    @ασωτος γιος
    Όποιος ξέρει απο πόνο, καταλαβαίνει...
    Εγώ σ'ευχαριστώ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @k/v
    Έτσι είναι, άλλον πρωτ'αγαπάμε κι άλλον ερωτευόμαστε στη συνέχεια :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Caesar
    χαχαχα...Μ'αρεσε το σχόλιο! Ναι, όλα μπορούν να συμβούν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @kovo voltes...

    Σε ταξιδεύω εκεί όπου με οδηγείς...οι σκέψεις σου ταιριάζουν πολύ με τις δικές μου. Οι αδερφές Βουγιουκλή είναι μιαν ανακάλυψη μου, μερικά χρόνια πίσω. Η φωνή τους είναι ένα μικρό "γιατρικό" στις περίεργες μέρες που περνάμε.

    *δεν είναι στις προθέσεις μου να σε μαγέψω...χε χε χε. Ώρα να μας πούνε μενταλιστ...χαχα. Αν ενδιαφέρεσαι για το δίσκο της Φαιρούζ, μη ντραπείς να μου το πεις. Φιλώ κ χαιρετώ σε

    ** Και ναι! ο μπλογκερ μου έχει αποτρελαθεί από καιρό...

    http://youtu.be/93jx8ywGJLY

    (Οι φωνές τους χίλια μουσικά όργανα...ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν αυτά!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή