Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ??

Στο νησί μου ένα πράγμα δεν σταματά. Η έκπληξη... Έχουμε απο τη μια έναν πρώην νομάρχη, νυν περιφερειάρχη (βλέπε και Ζορό!) να καταδικάζεται για "εξυπηρέτηση" που έκανε και να κινδυνεύει να χάσει το αξίωμα του. Απο την άλλη έχουμε ένα δήμαρχο πολλά υποσχόμενο στις θεωρίες, αλλά με τις πράξεις τα χάνει. Μια τα σκουπίδια, μια η "ακινησία" σε πολλά άλλα θέματα, δεν δημιουργούν ευχάριστα συναισθήματα. Την ίδια ώρα έχει απλώσει έξι εικαστικές εγκαταστάσεις- αυτιά σε διάφορα σημεία (να σαν αυτή που βλέπεις, την οποία βρήκα στο anwpoli.blogspot) για να ρίχνουν μέσα χαρτάκια με παράπονα οι πολίτες και να εξεταστούν αργότερα ενδελεχώς. Η απορία είναι ακούει κανείς? Οσμίζεται τη "μπόχα" και τη μιζέρια που έχει ποτίσει το δέρμα? Καθημερινά βάζουν λουκέτο ολοένα και περισσότερα μαγαζιά, οι άστεγοι αυξάνονται, γύρω μου γνωστοί και φίλοι μένουν άνεργοι, άλλοι πάλι που έχουν δουλειές τα βγάζουν τσίμα τσίμα και άλλους -ανάμεσα τους και εγώ- τους έχει "χτυπήσει" το τσουνάμι της εκ περιτροπής εργασίας... Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά της ζωής, αυτή που σου δίνει κουράγιο να ονειρεύεσαι ακόμη. Η Θεσσαλονίκη γεμίζει με ολοένα και περισσότερες νέες ομάδες. Θεατρικές, μουσικές, εικαστικές, εθελοντισμού, ποδηλάτες. Οι εκδηλώσεις να δεις και να σκεφτείς λίγο περισσότερο απο τα τετριμμένα άπειρες. Πού να σε πάω βόλτα? Στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης να δεις την πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα έργων του "αιρετικού παιδιού των εικαστικών" Ντάμιεν Χιρστ? Σε συναυλίες με έντεχνους αλλά και λαϊκούς (απο τον Αλκίνοο μέχρι τον Γονίδη αν είχες όρεξη)? Σε θέατρο μπόλικο να χορτάσει η ψυχή σου απο τις σκηνές του Κρατικού Θεάτρου μέχρι τις μικρότερες που παρουσιάζουν διαμαντάκια? Σε φεστιβάλ ποικίλλης τέχνης σαν αυτό στο στρατόπεδο Κόδρα, σε βιβλιοπαρουσιάσεις με αγαπημένους συγγραφείς? Δεν λείπει τίποτα. Είναι όλα εδώ και ακόμη πιο πολλά απ'οσα φαντάζεσαι. Βάλε δίπλα σε όλα αυτά εξαίρετες οινοποσίες και γεύσεις και μια βόλτα στην παραλία να κοιτάς τον Όλυμπο... Ναι, είναι όλα εδώ. Ένα πράγμα λείπει όμως. Πολύ βασικό. Το χαμόγελο το αυθόρμητο. Μου έχει μείνει η φράση του συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη σε μια βιβλιοπαρουσίαση:"Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα πόλεις θλιβερές. Θλιμμένες όμως δεν ήταν ποτέ. Και δυστυχώς σήμερα εκεί φτάνουμε...". Λείπει ένα αυτί να μας ακούσει, ένα χέρι να μας σηκώσει, ένα χαμόγελο να φτάσει ως μέσα, βαθειά και να εξατμιστεί σε αχ λυτρωτικό... Ίσως, όταν, αν αποκτήσουμε την συνείδηση της "ομάδας" να το ξαναφέρουμε πίσω...Δεν βρίσκω άλλο δρόμο.

15 σχόλια:

  1. ομαδες εχουμε.. τη συνειδηση του οτι απεναντι μας εχουμε εναν ανθρωπο με τα ιδια προβληματα και τον ιδιο φοβο μ εμας δεν εχουμε-κι ουτε ποτε προκειται να αποκτησουμε

    τα γραφεις ομως τοσο ωραια, μα τοσο ωραια.. απολυτα συμφωνω κι επαυξανω

    φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ κι εγώ... τα γράφεις όντως πάρα πολύ ωραία. ...

    Ξέρεις τι θα ήθελα πολύ; Θα ήθελα πολύ αυτός ο κουτοπόνηρος Έλληνας να καταλάβαινε επιτέλους ο,τι το δικό του καλό περνάει μέσα από το συλλογικό καλό. Δυστυχώς όμως, μέχρι να περιμένω να γίνει αυτό, βλέπω τον "σύγχρονο" Έλληνα να νοιάζεται μόνο για το τομαράκι του.

    Γιατί τα λέω όλα αυτά; Αναφέρθηκες στις ομάδες και είναι γεγονός οτι το τελευταίο διάστημα η κοινωνία μας έχει δείξει πολύ καλά δείγματα αυτοοργάνωσης... δυστυχώς όμως δείγματα παραμένουν.

    Η δύναμη είναι στο σύνολο, όχι στη μονάδα.

    http://www.youtube.com/watch?v=65EfTFUFDwI

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε καιρούς δύσκολους οι άνθρωποι ενώνονταν..
    με κοινά προβλήματα..
    κοινούς στόχους..
    πάντα όμως σε ομάδες..
    Πάω πίσω να θυμηθώ πότε ήταν "διαφορετικά"..
    πάλι ομάδες βλέπω... λίμνες που ήθελαν να γίνουν θάλασσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακούμε, αλλά μάλλον είχαμε συνηθίσει ν' ακούμε μόνο ευχάριστα αποκρύπτοντας τα δυσάρεστα. Κάπως έτσι φθάσαμε ως εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εισαι πολυ τυχερη που ζεις εκει
    ελπιζω να φυγει τελικα ο ζορρο, πολυ πληξη ρε παιδι μου, πολυ σταριλικι ας παει στο ελλαδα εχεις ταλεντο,
    η σαλονικη παραγει τεχνη ομορφια και ελπιδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οχι ο κάθε ένας ζει στον κόσμο του.
    ΣΣΣΣ!!!!!!!! Το παρόν θέμα της ανάρτησης βλάπτει σοβαρά την υγεία
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @❤
    Δεν πρόκειται λες ε?? Είναι απο τους φόβους μου αυτός, το ότι δε το βλέπω να γίνεται...Μα δεν μπορεί. Κάπου θα είναι και άλλοι που έχουν την ίδια επιθυμία με εμάς...

    @Tommy
    Ακριβώς, στο σύνολο. Που'ντο?? Αυτό το τομαράκι ειδικά μετά τη μεταπολίτευση κατέστρεψε μια γεννιά ολόκληρη. Ίσως η επόμενη να'ναι καλύτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Γιαγιά Αντιγόνη
    Λίμνες που ήθελαν να γίνουν θάλασσα...Τι όμορφα που το είπες. Αυτό είναι το ζητούμενο.

    @Caesar
    Πώς και για πόσο άραγε μπορεί κανείς να στρουθοκαμηλίζει? Μεγάλη απορία το έχω αυτό. Δεν θα σκάσει με το κεφάλι στην άμμο?? ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ασωτος γιος
    Το ότι η Σαλονίκη παράγει είναι το μόνο βέβαιο. Χάνεται όμως πολλές φορές η παραγωγή της μέσα στα σταριλίκια ορισμένων όπως ο εν λόγω. Στο Ελλάδα έχεις ταλέντο λες να κέρδιζε?? Θα ήταν ακαταμάχητος δεν το συζητώ...;))
    Παρ'ολα αυτά αν περιδιαβείς μπλογκ που αναφέρονται στο θέμα θα δεις πολλούς που τον δικαιώνουν κιόλας!!

    @vasiliki
    Βλάπτει την υγεία ε?? Καλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έχουμε και χαμόγελο...δεν το βλέπεις;;;
    :-))))

    Υ.Γ.1: θέλω βόλτα με την άμαξα!
    Υ.Γ.2: είδα κι εγώ ένα αυτί στην πλατεία Αριστοτέλους (βιαστική, δεν στάθηκα) κι αναρωτιόμουν τι σημαίνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια ζωντανη πολη με τα προβληματα της που την κανουν "ασχημη¨πολυ κριμα...

    Πρεπει να βγαλουμε ολοι αυτια..

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @new-girl-on-the-blog
    Το'χουμε μικρή μου, μα μουδιασμένο είναι...
    *ανέβα στην άμαξα και πάμε ;))

    @Marouli
    Ή για την ακρίβεια, να τα βαλουμε πάλι σε λειτουργία μαρουλάκι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θεϊκό το αυτί! Χαχαχα! Είναι και χιουμορίστες οι άρχοντες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν είναι η χαρά που μας ενώνει..είναι ο πόνος.
    Δεν την ζω πολλά χρόνια την πόλη, αλλά κοινωνώ την κάθε θλίψη της και πονά το σώμα μου όταν πονά και το δικό της.Δεν λογίζομαι ποιος κρατά την τύχη της πόλης στα χέρια του, ούτε εάν η ίδια έχει αδικήσει τον εαυτό της, όπως λέγεται και γράφεται.Γίνομαι εγώ το χέρι και το αυτί της.Και ας μην είναι η πόλη μου και ας ξέρω ότι αργά η γρήγορα ένα καράβι θα με πάρει μακριά της..Για μιαν άλλη πόλη το ίδιο θλιμμένη.
    Τη Κυριακή ένας φίλος στον Θανάση Παπακωνσταντίνου μου είπε.."δες την πόλη με τα δικά σου μάτια.Γυρνα τις γειτονιές και κράτα τις δικές σου οσμές.Φύγε με αυτές τις θύμησες..Εάν φύγεις".
    Καλημέρα σου στέλνω από την Κρήτη των διακοπών μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Μανος
    Α, δόξα το Θεό, απο χιούμορ μπόλικο, κανένα παράπονο!!! ;))

    @jo.
    Τα δικά σου μάτια πάντως με έχουν μεταφέρει απο τη μια Θανάση που δεν πήγα (γμτ....) και απο την άλλη Κρήτη...Ωραίο βλέμμα jo μου, ωραίες σκέψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή