Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

24ΩΡΗ ΒΟΛΤΑ...

Σου'χει τύχει να ξεκινά μια μέρα σου που να τη διασχίζεις άγρυπνος για εικοσιτέσσερις ώρες και να έχει τα πάντα μέσα (ή σχεδόν τα πάντα)?
Ε, κάπως έτσι ήταν το Σάββατο. Έναρξη στις οκτώ το πρωί, βόλτα απέναντι κάτω απο τον υπέροχο, ηλιόλουστο, χιονισμένο Θεό (τον Όλυμπο φυσικά...). Πρώτα μια τσάρκα απο τη γκαλερί μιας αγαπημένης φίλης (αν σε βγάλει ο δρόμος σου Κατερίνη πέρνα απο τη "Χρύσα") που φιλοξενεί την έκθεση "Τάμα" (πολύ καλό πάντρεμα έργων). Συνέχεια με ένα τετράωρο (και βάλε...) τσίπουρων σε έναν απλό, πολύβουο καφενέ, καφεδάκι στο μάπετ για να στανιάρουμε (για την ακρίβεια κοκα κόλα για να σιάξει ο μέσα μου κόσμος που τραμπαλίστηκε) και πίσω Σαλόνικα να απολαύσουμε τον Μπίλλυ.

Εδώ περίπου αρχίζει το δεύτερο μέρος του 24ωρου και ας είχε πάει ήδη εντεκάμισι το βράδυ. Μια συναυλία που άκουσε με, μη τη χάσεις (προλαβαίνεις άλλη μια στις 9 Απρίλη, στο Stage.). Αυτή η φωνή έχει αποδείξει χρόνια τώρα ότι μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Και θα στα πει όλα σ'αυτή τη συναυλία. Και ποίηση Λειβαδίτη (αυτο το "Που να'σαι" είναι το κάτι άλλο), και Καββαδία και το εξαιρετικό "Μαμά" που ραγίζει και τις ροκιές του και την "Πριγκηπέσσα" και το "Αυτή η νύχτα μένει" και λαϊκά. Μόνο όρεξη να έχεις για να ζήσεις τρισείμισι ώρες φούλ μουσική...

Τελείωσε γύρω στις τέσσερις. Τον ακολουθήσαμε στον "Δον Κιχώτη". Εκεί ο αγαπημένος Λάζαρος είχε στήσει άλλη μια συναυλία γεμάτη Μπίλλυ. Και αυτός να κάθεται στη γνωστή γωνιά του, διακριτικός όπως πάντα, σχεδόν απαρητήρητος, να ανταποκρίνεται με θέρμη σε όποιον τον πλησίαζε για μια αγκαλιά, ένα αυτόγραφο, μια φωτογραφία...Τον παρατηρούσα απο μακριά να βεβαιωθώ ότι είναι καλά. "Είμαι καλά" με διαβεβαίωσε όταν τον αγκάλιασα, με εκείνο το γεμάτο χαμόγελο του.

Είχε πάει οκτώ το πρωί. Ο Λάζαρος άφησε για λίγο τις νότες με Μπίλλυ και χαιρετήσαμε τη μέρα με Αγγελάκα να τραγουδά το "Οταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός, βγαίνει απ'τα πιο σφιγμένα χείλη..."...Υπέροχη άδεια πόλη, γαλήνια θάλασσα και ένας ήλιος να ξεδιπλώνει μια ζεστή μέρα...

Τόσες κουβέντες ενδιάμεσα, τόσο μεγάλη εναλλαγή συναισθημάτων, τόσο αβίαστα, απρογραμμάτιστα, σε γεμάτες στιγμές απο εικόνες, ένταση, αγκαλιές, "σ'αγαπάω", μοίρασμα...Έστω και για ένα 24ωρο...

*η φωτό του Πάνου.

11 σχόλια:

  1. Α ρε βολτίτσα μες στις βόλτες είσαι!
    Μια χαρά...

    Κανονίσου...
    Την Παρασκεύη πετάω!

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έτσι όπως το ξεκίνησες,νόμιζα πως κάτι άσχημο ή δύσκολο εννοούσες.Εγώ θα είχα κλατάρει όλο αυτό το συνεχόμενο 24ωρο.Να περνάς πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ζηλεύω... :-)

    Τι ωραία....

    ... και μετά από όλα αυτά νιώθεις μία ωραία, απίστευτη εξάντληση... σαν αυτή που νιώθεις άμα ξυπνήσεις 6 το πρωί και δεν έχεις κανένα λόγο να σηκωθείς και γυρίζεις από το άλλο πλευρό και συνεχίζεις αυτό που ουσιαστικά δεν διακόπηκε, ... ή μήπως διακόπηκε;;;... θα σε γελάσω... αυτό είναι το ωραίο, δεν ξέρεις. Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να είσαι καλά, και να περνάς πάντα τέλεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @roundel
    Έλα με το καλό να κάνουμε και μαζί βόλτες...
    *στείλε στο mail κινητό να επικοινωνήσουμε.

    @ολα θα πανε καλα...
    Ε, δεν γίνεται κάθε βράδυ. Για μια φορά στο τόσο ένα 24ωρο ξάγρυπνο αντέχεται και άνετα μπορώ να σου πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Tommy
    Ακριβώς έτσι όπως το περιγράφεις...Αυτή η γλυκειά εξάντληση που προϋποθέτει για να τη χαρείς, να μην έχεις καμία μα καμία υποχρέωση το επόμενο πρωινό ;))

    @roadartist
    Και εσύ καλή μου. Να περιδιαβαίνεις και να καταγράφεις όσα βλέπεις και νιώθεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μμμχχχχ

    ζηλεψα κι ευχαριστηθηκα μαζι, να σου πω, νιωθω λες και τον αγκαλιασα κι εγω..
    και γιατι να μην ειναι καλα παρακαλω;


    χιχι το ρουντελακι το εχω τρομαξει μου φαινεται και τσιμουδια σ εμενα ;))))

    μακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @❤
    Ξέρεις πάντα κάνω την ίδια σκέψη όταν παρατηρώ ένα αγαπημένο διάσημο πρόσωπο. Πώς αισθάνεται τόσα χρόνια μέσα σε τόση έκθεση? Σαφώς και είναι επιλογή του και έχει το τίμημα της, αλλά πώς αισθάνεται? Ο Μπίλυ έχει πάντα μια μελαγχολία όταν βρίσκεται εκτός σκηνής. Αφού χαμογελάει όμως, αρκεί...
    *χαχαχα...λές να τρόμαξε μωρέ? Στείλε και εσύ κινητό να ανταμώσουμε, τι λες?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αυτό δεν ήταν 24ώρο, αυτό ήταν μαραθώνιος ζωής κοπέλα μου

    φιλάκια
    (κι αν .. πετάξω ποτέ κι εγώ θα σας αναταμώσω χαχαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τέλεια.... αυτό και αν δεν είναι απλά τσάρκα... αυτό είναι ΖΩΗ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @meggie
    χαχαχα, υπερβάλλεις ρε μικρή μου...Μια απλή, συνηθισμένη τσάρκα ήταν ;))
    *ωχ, έχεις και εσύ φοβία με αεροπλάνα όπως εγώ?? Υπάρχουν και άλλα μέσα όμως, ποιός τα χρειάζεται τα πετούμενα? ;)

    *ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ
    Σίγουρα πάντως απόλυτη γεύση στιγμών οδοιπόρε μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή