Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΗ ΖΩΗ...


Να που η μία στιγμή μπορεί να ανατρέψει όσα αισθανόσουν την προηγούμενη. Και ενώ η λιακάδα γλύκαινε το μέσα, ήρθε η είδηση για το "φευγιό" του Μανώλη Ρασούλη.
Τέσσερις μέρες ήταν νεκρός στο διαμέρισμα του και τον βρήκαν το πρωί φίλοι του. Στα εξήντα έξι του. Είχε πολλά ακόμη να κάνει εδώ. Αλλά πάλι, πόσοι έχουν την ευλογία να έχουν τόσες ζωές σε μία και να αφήνουν πίσω τους θησαυρούς??
Απο ένα σημείο και έπειτα, βαρέθηκα να ακούω σε κάθε μαγαζί το "Πότε Βούδας, πότε Κούδας". Σούπα το κατάντησαν (σαν την Πριγκηπέσσα ένα πράγμα...). Τόσα και τόσα όμως άλλα τραγούδια πώς να τα διώξεις απο τα χείλια σου? "Όλα σε θυμίζουν", "Να'μαστε πάλι εδώ Ανδρέα", "Αχ Ελλάδα", "Νιώσε με", "Το βαλς", "Με φουρτουνιάζει ο έρωτας". Τόσα και τόσα που ερμήνευσε ο Παπάζογλου, κορυφαίες δημιουργίες με Λοίζο, Χαρούλα φορτωμένες μια εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί...
Είχαμε κουβεντιάσει κάποτε για ένα βιβλίο του. Φευγάτος άνθρωπος, χαμογελαστός, χορτασμένος, απο αυτούς που δεν μασάνε τα λόγια τους, άνθρωπος που αναζητούσε συνεχώς το κάτι...Καλό ταξίδι Μανώλη...Όπως και να'χει ο στίχος "εδώ είναι του Ρασούλη" θα μας θυμίζει ξανά και ξανά τη φιγούρα σου, μ'αυτό το μούσι του Αι Βασίλη και το βλέμμα το ταξιδιάρικο, το σχεδόν παιδικό...

16 σχόλια:

  1. AΦΗΝΩ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν τον ηξερα, αρα δεν του ειχα και ιδιαιτερη αδυναμια, λυπηθηκα πολυ ομως κυριως γιατι ηταν ο πολυαγαπημενος πολλων φιλων μου

    κριμα, ηταν ακομη πολυ νεος
    και πολυ μοναχικος απο οτι φανηκε

    *ενα κομματακι τουρτα bitter απο αργυροπουλο ;)))***

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πάντα θα με σοκαρει το τελος
    η διαδικασια πριν το οριστικο ταξιδι
    η τελευταια εικονα
    πριν κλεισουν τα ματια
    ο τελευταιος ηχος
    η τελευταια ματιά
    η τελευταια αγκαλιά
    κι οταν κάποιος φευγει μόνος
    και τον βρισκουν τεσσερις μερες μετα
    σα κατι να τελείωσε
    μισό
    και αυτο γινεται αφορητο

    ο μισός τρόπος του οριστικού τελους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια χαρακτηριστική του ανάρτηση με ημερομηνία 25/2/2010
    http://rasoulis.blogspot.com/2010/03/blog-post_05.html

    Έγραψε άλλες δυο μετά ... δεν ξέρω αν η μοναξιά του ήταν από επιλογή αλλά λυπάμαι που δεν υπήρχε κάποιος δίπλα του τις τελευταίες στιγμές .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ήρθε η ανάρτησή σου να συμπληρώσει τις σκέψεις μου...πόσο φιλοσοφημένος άνθρωπος υπήρξε...

    *σου έχω πει ότι η λέξη φευγιό είναι μια από της αγαπημένες μου. Παρομοίως κι η λέξη "ζήση"

    καλή βδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
    Καλη σου εβδομάδα, αν και ξεκινά θλιμμένα...

    @❤
    Ξέρεις όμως τα τραγούδια του και είμαι σίγουρη ότι αγαπάς πολλά απο αυτά. Πώς να μην είσαι μοναχικός μέσα στον κόσμο όταν ξεψαχνίζεις το μεδούλι του? Αναπόφευκτα...
    *αυτή η γεύση ταιριάζει θαρρώ τώρα...

    @meanan
    Απότομο, βιαστικό αντίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @la maladie de la mort
    Ναι, έχω ακριβώς τις ίδιες σκέψεις. Ξέρουμε καλά ότι το ταξίδι του καθενός ξεκινά με μόνο εμάς και καταλήγει με εμάς, ο καθένας μόνος με τον εαυτό του. Αλλά το να μην έχει ειπωθεί κάτι ή να νιώσεις κάτι πριν το αντίο...Αφόρητο, καλά το είπες...Και κυρίως γι'αυτόν που μένει πίσω να αναρωτιέται.

    @kryos
    Αυτή η "κρύα" λεπτομέρεια krye μου, είναι που πονάει πιο πολύ.
    *δεν το ήξερα το blog του. Σ'ευχαριστώ. Και μη χάνεσαι...;)

    @Seirios
    Είχε μια ζήση γεμάτη και ένα φευγιό απότομο...Να, τόσο απλά και ολοκληρωμένα...
    *και εγώ τις αγαπώ αυτές τις λέξεις. Διόλου περίεργο πλέον που συμπίπτουμε ε? ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η πιο ωραια αναρτηση που διαβασα σημερα για το φευγιο του Ρασουλη!


    Καλο του ταξιδι!!!


    ..και καλη εβδομαδα σε οσους μειναμε πισω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τυχερή που τον συνάντησες και μίλησες μαζί του!!!
    Εγώ δεν είχα ποτέ αυτή την ευκαρία ,αλλά τον παρακολουθούσα μέσα απο τα λόγια ,τα τραγούδια ,τα κείμενα του.
    Ήταν ενα παράδειγμα συνέπειας λόγων και πράξεων,άνθρωπος με ήθος που αποδείχτηκε πολλές φορές ότι υπήρξε πνευματικά πολύ μπροστά απο την εποχή που ζούσε.
    Για λίγους ..ναι ..για λίγους και καλύτερα γιατί τέτοιοι που έχουν γίνει οι πολλοί δεν τους αξίζουν τέτοια μεγέθη.

    Υ.Γ .Σκεφτόμουνα χθες πόσοι που ακούνε τα τραγούδια του στα διάφορα μαγαζιά γνωρίζουν τον δημιουργό τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. * Μου άρεσε το παιχνίδι των λέξεων που επινόησες!
    Συμπίπτουμε κι είμαι βέβαιος πως θα υπάρχουν κι άλλα πολλά κοινά τα οποία θα ανακαλύπταμε αν γνωριζόμασταν. Αυτό άλλωστε είναι από τα πιο όμορφα που έχουν οι ανθρώπινες σχέσεις.

    Στο "στέκι" μου, σου άφησα δυο κομμάτια προς ακρόαση. Ελπίζω να σου αρέσουν.

    Εδώ σου αφήνω ένα άλλο αγαπημένο, το οποίο έχω την αίσθηση ότι εκφράζει μέρος της θεώρησης του για το πως έβλεπε τη "ζωή"

    http://www.youtube.com/watch?v=LCQ8ECp3AQk&NR=1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Dee Dee
    :)
    Σημασία έχει η μνήμη που απομένει...

    @Evil Chef
    Πολύ σωστά το είπες:μπροστά απο την εποχή του. Και η απορία σου είναι και δική μου πολλές φορές. Ακούμε τραγούδια, τα λέμε ξανά και ξανά και ανάθεμα αν γνωρίζουμε τον πλάστη τους. Βέβαια, νομίζω όταν ένα τραγούδι σε συνοδεύει μέσα σου, βαθειά, δεν γίνεται να μην ψάξεις να βρεις όλα τα συστατικά του. Και πολλές φορές υπάρχουν εκπλήξεις...

    @Seirios
    Να σου ξαναπώ και απο εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ...Με βούρκωσες...
    Και ναι, μπορεί να αλλάξει ο κόσμος Κεμάλ, όταν αύριο βρεθούν οι ικανοί να'ναι στους τροχούς...Όταν...κάποτε...ίσως...Η ελπίδα μετράει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. τιποτα δεν παει χαμενο στη χαμενη μας ζωη αλλα και στο θανατο ειμαστε μονοι
    αντιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ασωτος γιος
    Έτσι έχουν τα πράγματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Τη ζωή σαν αχθοφόρος όπου βρω την κουβαλάω,
    στο αγώι τραγουδάω κι ο σκοπός θανατηφόρος.
    Μεροκάματο δε θέλω ούτε και για χαρτζιλίκι
    από περιέργεια υπάρχω και από καραγκιοζλίκι.
    Δίχως τέλος κι ως το τέλος θέλω να την σεργιανάω
    κι αν στον Άδη πει να πάω,σύμφωνος κι ετοιμασμένος"....
    Τα λόγια δικά του, από την Εκδίκηση της Γυφτιάς

    Καλώς σας βρήκα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Marina
    Χαίρομαι που ανταμώνουμε και εδώ Κρητικάτσι μου, έστω και μέσα σε μια δυσάρεστη ανάρτηση. Να περνάς βόλτες...;)
    *υπέροχα λόγια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή